ازبين بردن پوشش گياهي كوهستان ممكن است از طريق چـراي بـي رويـه بـا وارد كـردن دام بـيش از ظرفيت به محيط ، ترتيب دادن صعودهاي چند هزار نفري آوردن طبيعت گرد غيرآموزش ديده به منطقـه جهت كسب در آمد،و بوته كني و سوزاندن بوته وها آتش زدن گونها انجام پذيرد .
اگربدانيم كه يك بوته گون دهها سال عمر میکند و خاك كوهستان را از فرسايش ، محفوظ نگه ميـدارد ،
رطوبت خاك را حفظ ميكند و درزير يك بوته ميليونها موجودات ريززندگي ميكنند ، باز هـم گـون را بـراي
درست كردن چاي آتش مي زنيم؟ واين كار بمعني آتش زدن آينده محيط زيست ودر نتيجه آ تش زدن زندگي خودمان نيست ؟
اكثر مراتع كوهستاني از مراتع فقير محسوب مي شوندو با وارد كردن دام بيش از ظرفيت بتدريج گياهان
خوش خوراك كم شده و نسل آنها منقرض ميشود زيرا تازه از خاك سردرنياورده با ريشه خـورده ميشـوند
كه نه ريشه آنها باقي ميماند و نه گياهان به حد رشد مي رسند كه بتوانند بذر افشاني و توليد مثل كنند و
با انقراض آنها و ازبين رفتن پوشش گياهي، با اولين باران خاك با ارزش شسته شده باعث پرشدن دره هـا از
رسوبات و تشكيل سيلابهاي خانمان برانداز و در نهايت انباشته شدن پشت سد ها از رسوبات با ارزش حاصل
از فرسايش شده و در بالا دست سبب نمايان شدن تخته سنگهايي كه هيچ گونـه گيـاهي نميتوانـد در آنهـا
رشد كند، ميگردد. پس لازم است براي جلوگيري از نا بودي مرتع بين دام و مرتع تعادل ايجاد كرد.
