تیم که وارد منطقه میشد شامل ۵ نفر بود،من به همراه آقای فردین خضری ۱۷م دیماه از پیرانشهر عازم وندار بن شدیم،جایی که قرار بود دوستانمان از قروه هم به ما ملحق شود،شب هنگام که هنوز زیاد از رسیدن ما به ونداربن نگذشته بود دوستانمان از باشگاه قاجر قروه نیز از راه رسیدند.آقایان محمد ظاهری،کوروش دره وزمی و شهرام نعمتی طبق برنامه قبلی قرار بر این بود تا علم چال در معیت هم باشیم از آنجا من و محمد ظاهری عازم صعود مسیر ۵۲ لهستان ها شویم.
شب را در آنجا سپری کردیم و روز بعد با کوله های سنگین به طرف سر چال کوله کشی کردیم،با توجه بە بارگذاری نکردن و سبک صعودی که انتخاب کرده بودیم که لازمه اش حمل باری سنگین تا پای دیوارە بود،انتظار صعودی آسان نداشتیم.لازم به ذکر است این مسیری تنها یک بار در زمستان،توسط دیواره نوردان تبریز به سبک محاصره ای، صعود شده است.
در سرچال متوجه شدیم که آقای عباس محمدی یکی از اساتید قدر دیواره نوردی قصد کاری تازه بر روی مسیر ۵۲ رو دارند،کاری فوق العاده در سطح دیواره نوردی ایران که برگ زرینی به کوهنوردی فنی ایران می افزود.
شب دوم را باهم در سر چال سپری کردیم و روز بعد به طرف علم چال حرکت کردیم و بعداز رسیدن به علم چال وبرپایی کمپ جهت انجام هماهنگی لازم با آقای عباس محمدی به گفتگو نشستیم.
قرار بر این شد ایشان ساعت ۲ صبح جهت صعود اقدام کنند و ما ساعت ۴ صبح. با توجه به سبک صعود ( انفرادی صعود کردن) این سبک از صعود به خودی خود انتظار سرعتی بالا در هنگام صعود نمیرفت،از آنجایی که از ابتدا قرار بر این بود که ما شب در دیواره بیواک کنیم لازم بود جدا از ابزار فنی، وسایل بیواک را نیز باخود داشته باشیم و همین مسئلە سنگینی باری کە باید حمل میکردیم را بە طرز چشمگیری افزایش میداد.
باید حدود ۳۰ کیلو بار را با خود روی دیوار به بالا می کشیدیم و مسلما بار بیشتر یعنی صرف انرژی بیشتر و سرعت کمتر.
صبح روز شنبه (۲۰ دیماه) هنگامی که ما به پای دیواره رسیدیم تیم همدانی ها در حال صعود طول دو مسیر ۶۸ همدانی ها بودند تصمیم به برگشت کردند وثابت گذاری کردند تا ادامه مسیر را به روز بعد موکول کنند تا هم سبکبار و سریعتر بتوانند صعود کنند البته ناگفته نماند از قبل نیز در طاقچه همدانی ها از پاییز بارگذاری کرده بودند، اقای عباس محمدی در تاریکی در حال صعود طول یک مسیر لهستانی ها بودند. طول یک سنگین ترین طول مسیر می باشد ایشان باید یک بار صعود میکردند،ثابت میکردند،سپس فرود،بارکشی و دوباره صعود میکردند،کاری سنگین که زمان و انرژی زیادی می طلبید.ما در طول دوم به ایشان رسیدیم و در پشت سر ایشان شروع به صعود کردیم(از طول دوم به سوم).
در آخر طول سوم ایشان باید از کارگاه فرود می آمدند تا اقدام به بارکشی کنند برای اینکار باید از ما و عبور می کردند و میانی ها را جمع اوری می کردند،تداخل ما و ایشان، باتوجه به حجم و وزن بار باعث شد کم کم زمان را از دست بدهیم.هر چه بیشتر میگذشت زمان بیشتری از دست میدادیم.
تا جاییکه این تداخل سبب شد حدود ۶ ساعت از زمانبندی صعود عقب بیافتیم،عقب افتادنی که قابل جبران نبود.
در نهایت همین علت باعث شد تصمیم به فرود از مسیر بگیریم،هنوز کامل به پای دیواره نرسیده بودیم که آقای عباس محمدی هم که از صعود منصرف شده بود به ما رسید(فیلم های ضبط شده خود گویا هستند)
با توجه به محدودیت پنجره هوایی و شرایط خاص صعود زمستانی و منطقه ،تصمیم نهایی را برای اتمام برنامه اتخاذ کردیم و صعود از این مسیر در همین فصل را به زمانی دیگر موکول کردیم.
