در توصیفات حضرتِ کوه بسیار طبع نموده اند به هزار دیوان شعر و مکتوب ، در قاموس عشق .
لیکن در نزد صاحبان ذوقِ سلیم ، شاید خالی از لطف و حلاوت نباشد ، تذکر از باب مرغوبی اعمال ، و خرج شرافت به دامان طبیعت ، به جهت کسب معرفت و اعتبار در منظومه ای مجتمع از عرفانْ خاصه در محضر باریتعالی.
چه خوشتر معاضدتی کنند از برای افعالی چون سلوک درویشان ، در بینهایتِ انوارِ رحمانی بر قلۂ عشق ، و نشر موزون آن به سیاحت گردانِ تازه راه گرفته . چرا که در کوهستان جز معرفت و سماع نباشد ، و چه میمنتی از این میمون تر .
ضمیمۂ این مکتوب ؛ دوبیتی ست به منوال مغازله با حضرت دوست …
رفتیم میان راه با حضرت دوست
همت برسد به راه با دولت دوست
در کوه نظر نما به هر جانب فکر
با فکر غنی شوی ز آن مکنت دوست
