در یادداشت درخت به شباهت غیرقابل انکار خداوند و اکسیژن اشاره کردم و با توجه به فرموده پروردگار که از روح خود در جسم موجودات دمید تا زنده شدند، این نتیجه گیری را کردم که اکسیژن احتمالا باید قسمتی از وجود خداوند باشد و عرض کردم که نمی دانم چرا وظیفه مهم و کلیدی تولید اکسیژن توسط خداوند بر عهده درخت گذاشته شده است؟
برای درک این موضوع گریزی می زنم به فرمایش حضرت محمد، آخرین پیامبر الهی و تکمیل کننده دین خداوندی. قطع به یقین فرمایش پیامبر گره این کار را باز می کند؛
”شکستن شاخه درختان مانند شکستن بال فرشتگان است”
با توجه به این سخن احساس می کنم که درخت، باید یکی از فرشتگان مقرب درگاه الهی و یا حداقل چیزی هم تراز آنان باشد.
با توجه به این نکته مهم، مدیران ما که تمام جلسات خود را با نام خدا و تلاوتی از قرآن کریم آغاز می کنند و در ادامه برای عریض کردن خیابان، درختان کهن سال را ”کف بر” و به بهانه های واهی شاخ و برگ درختان را تا روی تنه هرس کرده و برای عبور لوله گاز و انتقال آب و جاده و چه و چه… درختان جنگل های هیرکانی را قطع می کنند، آیا هرگز متوجه این موضوع هستند که در یک حکومت دینی، شمشیر را برای خداوند و فرشتگان دربارش از رو بسته و با او مشغول جنگ و محاربه شده اند؟
نادر ضرابیان
