دست به کوله تان نزنید ، چیزی در حال رخدادن است ، موری از روی کولۂ شما میگذرد ، به نیشش دانه ای و در دل امید رسیدن به خانه ، گذر او از پوستۂ کولۂ شما اتفاقی نیست ، او میخواهد دانه ای را که به همراه دارد با عطر ارادۂ شما معطر نماید ، تا مور کوچک تازه متولد شده ، ادراک شما را درک کند ، تا بداند که شما بیهوده بر قله نایستاده اید .
زندگی بی نهایت است ، همه چیز نه تنها به هم متصل اند ، بلکه همه چیز یکی ست . و ما در کوهستان به مراقبه ایم و در جستجوئیم .
به سان تمرکزی بی تلاش ، بر یک موضوع خاص دیداری ، شنیداری ، گفتاری ، فکری ، و قلبی ، به عنوان ابزاری برای درک و احساس جهان هستی ، و رهائی موقت و محدود از دنیائی فیزیکی و مسائل و مشکلات آن … و فرو رفتن و تمرکز به درون ، تا خودیابی ، و آن خودشناسی ست .
در زبان یونانی ، متافیزیک از دو کلمۂ “متا ” به معنای فرا ،ماوراء و کلمۂ “فیزیک” به معنای طبیعت ، در گسترۂ عرفان و فلسفۂ وجودی و دیدگاههای فرقه های ماتریالیستی ست.
و قرار گرفتن این دو واژه در کنار هم ، به معنای متافیزیک یا همان ماوراء الطبیعه ، دریچۂ دنیائی را به روی ما گشوده است که هر چه می نگریم ، زیبائی ست و هر چه می جوئیم ، یگانگی ست .
ورزش کوهنوردی ، بواسطۂ برخورد مستقیم انسان با طبیعت ، یکی از بسترهای خودشناسی ست ، تا پلکانی برای رسیدن به یگانگی مطلق باشد .
قوانین متافیزیک در نگاه نخست چیزی فراتر از واقعیت است ، همچون کسی که به کما می رود و درین حالت ، روح از بدن او به سوئی می رود که داستان کشف و شهود میشود . و زمانی که بهوش میآید ، از مکانهائی سخن میگوید که ورای تصورات ماست .
فرض بگیریم که کوله بر پشت از مسیری به سوی قله می رویم ،آیا فریاد گـَوَن را می شنویم که عشوه گری می کند نگاهم کنید ، چه زیبایم ، نسوزانیدم ، چرا لگدم میکنید !؟ گرامی ام بدارید ، و شما را به یک لیوان چای کوهی دعوت کند .
شده است بنشینیم و ساعتها به گلبرگ بنفش گـَوَن خیره شویم تا به درکی برسیم که درون این بوتۂ خشک چه امیدی نهفته است برای روئیدنِ حتی یک گلبرک کوچک ، اصلأ گلبرگ گـَوَن را دیده ایم ،؟ اصلا با او یک سلفی گرفته ایم ؟!
یا شده است که پس از صعود به قله ، بر صخره ای بنشینیم و بی آنکه بخواهیم در افق خیره می شویم و بی هیچ اندیشه ای ، ساعتی بی حرکت به چیزی خیره می شویم که در جهان طبیعی وجود ندارد .او ما را به دنیائی دیگر می برد ، شاید نسیم باشد ، شاید پرواز ابری باشد که با رقصی شیرین ، دلبری می کند .
شده است روی قله دراز بکشید و اشکال ابرها را دنبال کنید ؟
گاهی خرگوشی ببینید که می جهد از شانه بچه خرسی بازیگوش ، یا دو دلداده که در آسمان یکدیگر را می بوسند و گاهی از گوشۂ چشمانشان قطره ای می ریزد به گونه های شما .. آیا اینها اتقاقی ست ؟؟ خیر … شما در جهانی سیر می کنید که ماوراءالطبیعه ست ، متافیزیک است ، و”” فراتر از گسترۂ زیستی تان “”
