به گزارش خبرنگار بام نیوز، تاریخ نپال با تاریخچه شبه قاره وسیع هند و مناطق اطراف آن در هم تنیده‌است، مناطقی از جنوب آسیا و آسیای شرقی را شامل می‌شود.
این کشور یک کشور چند قومیتی، چند فرهنگی، چند مذهبی و چند زبانه است. زبان رایج در کشور زبان نپالی است و چند زبان قومی دیگر نیز صحبت می‌شود.
در ۱۷۶۸ حاکم شاهزاده‌نشین گورخا در غرب، دره کاتماندو را فتح کرد و دوره گسترشی را شروع نمود که با شکست خوردن از چینی‌ها در تبت (۱۷۹۲) و از بریتانیایی‌ها در هند (۱۸۱۶) پایان یافت. از ۱۸۴۶ تا ۱۹۵۰ خاندان رانا در مقام وزیران ارشد که پادشاهانی ضعیف بودند حکمرانی کردند. سیاست انزواطلبی آنان استقلال نپال را به قیمت توسعه نیافتن آن حفظ کرد.
رژیم پیش از ۱۹۵۰ از نظر ساختار سیاسی یک نظام اقتدارگرا بود که هیچ مخالفتی را از سوی گروه‌های قومی، فرهنگی و احزاب سیاسی نمی‌پذیرفت. نظم اجتماعی و هویت فرهنگی ملی از طریق تحمیل قوانین هندو برقرار می‌شد و حاکمان قدرت خود را از طریق قرار دادن همه گروه‌های نپال در یک چارچوب سلسله مراتبی از ساخت طبقاتی هندو استحکام می‌بخشیدند…
فرهنگ نپال با فرهنگ مرز شبه قاره هند و تبت در هم تنیده‌است. میراث فرهنگی نپال در طول قرن‌ها تکامل یافته‌است. این میراث چند بعدی مرزهای مختلف قومی، قبیله ای و اجتماعی نپال را محدود می‌کند و در موسیقی و رقص بیان می‌کند. هنر و صنعت‌گری؛ فولکلور و فولکلتال‌ها؛ زبانها و ادبیات؛ فلسفه و دین؛ جشنواره‌ها و جشن‌ها غذاها و نوشیدنی‌ها فرهنگی بسیار متنوع است و بیشتر تحت تأثیر فرهنگ هند و فرهنگ تبت بوده‌است.
▪️زبانها
طبق سرشماری سال ۲۰۱۱، ۱۲۳ زبان در نپال صحبت می‌شود. میراث زبانی نپال از سه گروه اصلی زبان تکامل یافته‌است: هندو-آریایی، تبتو برمن و بومی. زبانهای اصلی نپال (درصد به زبان مادری صحبت می‌کنند) نپالی (۴۴٫۶٪)، میتیلی (۱۱٫۷٪)، زبان بوجپوری (۶٪)، تارو (۵٫۸٪)، تامانگ (۵٫۱٪)، زبان نپال بهاسایی (۳٫۲٪) را شامل می‌شود.[۴]
زبان نپالی، که به خط دیواناگری نوشته می‌شود، زبان رسمی ملی است و در بین گروه‌های قومی و زبانی نپال به عنوان زبان زبانی رسمی شناخته می‌شود.
▪️مذاهب و فلسفه
سرشماری سال ۲۰۱۱ نشان داد که، ۶/ ۸۱ درصد از جمعیت نپال پیرو هندوئیسم هستند. بوداییسم حدود ۹٪ از مردم را شامل می‌شود. حدود ۴/۴ درصد نیز پیرو اسلام و ۶/۳ درصد از مردم از دین بومی کرتان پیروی می‌کنند. مسیحیت با کمتر از ۱٫۰٪ نیز در این کشور پیرو دارد.
▪️رقص و موسیقی
افسانه‌ها بیان می‌کنند که رقص‌ها در این کشور از محل اقامت لرد شیوا – هیمالیا سرچشمه گرفته‌است، جایی که وی رقص تانداوا را اجرا کرد.[۱] این نشان می‌دهد که قدمت رقص نپالی بسیار باستانی و منحصر به فرد است. با موقعیت جغرافیای و قومیت، رقص‌های نپال کمی در سبک و همچنین در نوع پوشش و لباس محلی تغییر می‌کند. دیشکا، رقصی است که در مراسم عروسی اجرا می‌شود، شامل حرکت‌های پیچیده پا و بازو است.[۲] موسیقی و سازهای سنتی همراه با مضامین تغییر می‌کنند، که حول موضوعاتی مانند برداشت محصولات کشاورزی، مراسم ازدواج، داستان‌های جنگی و حماسه‌ای، برای عشق و علاقه است. رقص معروف به همراه چوب تارو و رقص طاووس دو نوع رقص برجسته و شناخته شده‌است.[۳]
▪️معماری و باستان‌شناسی
سامپادا سانگا نپال (انجمن میراث نپال) موجودی از ۱٬۲۶۲ مکان مهم معماری و باستانی را در نپال در خارج از دره کاتماندو گردآوری کرده‌است.[۵]…
▪️شرپا…
شِرپاها یک گروه قومی در نپال هستند که تعداد آنها حدود ۱۵۰ هزار نفر است. معروفیت آنها در داشتن مهارت فوق العاده در بالا رفتن از کوه های سرسخت, قدرت بدنی بی نظیر و استقامت ستودنی در صعود از ارتفاعات هیمالیاست. شرپاها روحیه مثبتی دارند و معمولاً شاد و خوش اخلاق هستند. آنها کوه را میراث خود می دانند و به آن افتخار می کنند.
کلمه شرپا (Sherpa) در اصل به معنای “مردم شرقی” است و توسط خود شرپاها به صورت شروا (shar-wa) تلفظ می شود. این کلمه, از ترکیب دو واژه شر (shar) به معنی شرق و وا (wa) به معنی مردم گرفته شده است. در حقیقت, آنها مردمان شرقی هستند که از قرن پانزدهم, از شرق تبت به نپال مهاجرت کرده اند.
گرد آوری و انتخاب:
ح صالحی
منبع ویکی پدیا…
