در طی قرار گرفتن در معرض دمای سرد ، بیشترین کاهش گرما – تا ۹۰٪ – از طریق پوست شما خارج می شود. بقیه را، از ریه های خود بازدم می کنید. از دست دادن گرما از طریق پوست در درجه اول از طریق اشعه اتفاق می افتد و در صورت قرار گرفتن در معرض باد یا رطوبت سرعت می گیرد. اگر قرار گرفتن در معرض سرما به دلیل غوطه ور شدن در آب سرد باشد ، اتلاف گرما می تواند ۲۵ برابر سریعتر از آن باشد که در معرض دمای هوا قرار گیرد.
هیپوتالاموس ، مرکز کنترل دما مغز ، با ایجاد فرآیندهایی که بدن را گرم و خنک می کند ، درجه حرارت بدن را افزایش می دهد. در هنگام قرار گرفتن در معرض دمای سرد ، لرز یک واکنش محافظتی برای تولید گرما از طریق فعالیت عضلات است. در یکی دیگر از پاسخهای حفظ گرما – که انقباض عروقی نامیده می شود – رگ های خونی به طور موقت تنگ می شوند.
به طور معمول ، فعالیت قلب و کبد بیشتر گرمای بدن شما را تولید می کند. اما با خنک شدن دمای هسته بدن ، این اندامها گرمای کمتری تولید می کنند ، در اصل باعث “خاموش کردن” محافظ برای حفظ گرما و محافظت از مغزانجام می شود. دمای پایین بدن می تواند فعالیت مغز ، تنفس و ضربان قلب را کند کند.
گیجی و خستگی می تواند باعث ایجاد اختلال در توانایی فرد در درک اتفاقات و انتخاب هوشمندانه برای رسیدن به امنیت شود.
