جناب معصومی هیچ کس به قصد خودکشی پا در کوه نمی گذارد و عمده دلیلش عدم آگاهی از شرایط بد کوهستان و عدم شناخت از تواناییهای خودش هست و خودخواهی و در نظر نگرفتن بازماندگان میباشد.
بر خلاف باور شما اگر تیمهای ستاد نبودند به مراتب حوادث بیشتری داشتیم و در فصل زمستان همه هفته این عزیزان جلوگیری حوادث گوناگون هستند علیرغم تمام بی توجهی و حتی اهانت های کوهنوردان
در حادثه ۱۵ بهمن تیغه های دارآباد تیم پشتیبان در قله کلکچال به تیمی ۶ نفره که قصد پیمایش از یال چهارپالان به قله توچال را داشتند با خواهش و تمنا و تذکرات لازم در مورد نامساعد بودن هوا دادیم که مورد تمسخر و اهانت قرار گرفتیم و این کوهنوردان به راه خود ادامه دادند و ساعت ۱۰/۳۰ دو بانو از تیم جدا شده و از صعود منصرف و باز می گردند که در هوای بورانی و مه شدید در پیاز چال درخواست کمک میکنند که تیم هلال احمر بسمت صدا رفته و پس از جستجوی به پیدا کردنشان نمیشود بعداز چند دقیقه مجددا با صداهایی درخواست کمک میکنند که تیم ۳ نفره از هلال احمر و ستاد با وجود شرایط بد جوی و مسیر بهمنی به کمکشان میرویم و پس از نیم ساعت از طریق صدا پیداشون کرده و به قله منتقل و با دادن لباس خشک به همراه دو تن از ایثارگران هلال احمر بسمت گردنه هدایت میشوند.
در جلسه بررسی ۵ دی خدمت حضار عرض کردم اکثر قریب به اتفاق در اینگونه شرایط به هشدار نیروهای مستقر گوش نداده و با برخوردهای ناشایست عبور میکنند.
این ستاد نه برای خود نمایی رئیس فدراسیون و هیئت و بهرامی میباشد و نه دارای بودجه بلکه بر حسب وظیفه انسانی ۴۰۰ نیروی با وجدان در سخت ترین شرایط هوایی به امید نجات جان انسانی خدمت میکنند.
لازم به ذکر است افراد حادثه دیده حتی حاضر به گفتن نامشان نیستند چه برسد به حضور و واکاوی حادثه
بارها از خانواده های حادثه دیده درخواست نظریه پزشک قانونی کردیم که تاکنون هیچ اقدام عملی صورت نگرفته است.
در پایان با اینگونه بیانات باعث دلسردی نیروهای داوطلب که هزینه های بسیاری را متحمل میشوند نشویم.
وحید بهرامی
مسئول ستاد هیئت کوهنوردی استان تهران
