به گزارش پایگاه خبری بام نیوز، اگر سطح اکسیژن موجود در خون کاهش یابد، میزان جریان خونی که وارد مغز میشود، افزایش مییابد. با افزایش شدت جریان ورودی به مغز عروق خونی متورم میشوند و بافت مغز، پوسته نفوذپذیری که مغز را احاطه کرده است، تحت فشار قرار میدهد و این تغییرات موجب سردرد میشود. اما ممکن است همه کوهنوردان یا افرادی که به ارتفاعات صعود میکنند، با چنین تغییراتی مواجه نشوند چراکه در چنین شرایطی با کاهش میزان اکسیژن در هوایی که تنفس میشود، شدت تنفس نیز در واکنش به این تغییرات تا حد زیادی افزایش پیدا میکند. به این ترتیب میزان دیاکسید کربنی که از طریق بازدم از بدن خارج میشود، افزایش پیدا میکند.
در ارتفاعات بیش از ۳ هزار متر (۱۰ هزار پا)، فرد با تغییرات ناآشنایی با عنوان تورم مغزی ناشی از صعود به ارتفاعات (HACE) مواجه میشود. بر اثر این تغییرات بخشهای مختلف مغز، از آب اشباع میشود. برخلاف سردرد ناشی از صعود به ارتفاعات که معمولا بیش از ۹۰ درصد کوهنوردانی که به ارتفاعات بیش از ۳۰۰۰ متری صعود کرده اند، باید با آن دست و پنجه نرم کنند، تورم مغزی بر اثر صعود به ارتفاع اختلال نادری است که تنها درصد کمی از کوهنوردان، آن را تجربه کردهاند. این اختلال معمولا با پیامدهایی مانند ایجاد اختلال در عملکرد مغز، توهم و احساس گیجی همراه است و در شرایطی که کوهنورد پس از مواجه شدن با چنین شرایطی بلافاصله به ارتفاعات پایین تر انتقال داده نشود، میتواند موجب مرگ شود. بدن کوهنوردان در واکنش به افزایش شدت تنفس، جریان خون ورودی به مغز را کاهش میدهد. به این ترتیب میتوان گفت میزان حساسیت یا به عبارتی آسیبپذیری افراد در برابر سردرد ناشی از صعود به ارتفاعات و شدت سر درد در افراد مختلف تا حد زیادی به افزایش یا کاهش شدت جریان ورودی به مغز بستگی دارد. چنانچه شدت جریان خونی که وارد مغز میشود، افزایش پیدا کند، فرد دچار سردرد میشود و هر چه شدت این تغییرات بیشتر باشد، شدت سردردی که فرد درنتیجه صعود به ارتفاعات با آن مواجه شده است، به مراتب بیشتر خواهد بود.