گزارش برنامه صعود به قله دماوند از جبهه غربى (شهریور ۹۶)

گزارش برنامه صعود به قله دماوند از جبهه غربى به غربى

١٤ الى ١٧ شهريورماه ۱۳۹۶

‎به نام خالق كوه ها

‎۱ – مشخصات كلي برنامه :

عنوان برنامه : صعود به دماوند از جبهه ى غربى

ارتفاع مبدأ صعود : قرارگاه پلور، در ارتفاع ۲۲۷۰ متری از سطح دریا

مسيرهاى صعود : ۴ جبهه ى اصلى “شمالى (سخت ترين)، شمال شرقى ، غربى و جنوبى(راحت ترين) “ مسيرصعود انتخابى : (مسیر غربی ؛ باید در جادۀ هراز از طریق پلور وارد جادۀ سد لار شده و از کنار تابلوی پناهگاه سیمرغ وارد جادۀ خاکی و ناهموار منتهی به پارکینگ در منطقۀ ورارو شویم)

‎*در اين جبهه آنتن دهى بسيار ضعيف است و برقرارى تماس تلفنى اكثرا ناممكن*

فاصله از شهرهاى نزديك : اين قلّه در ۶۹ کيلومتري شمال شرقي تهران، ۶۲ کيلومتري جنوب غرب آمل و ۲۶کيلومتري شمال غربي شهر دماوند واقع شده‌است.

تاريخ اجرا : ١٤ الى ١٧ شهريورماه ۱۳۹۶

مدت اجرا : ٣ روز

نحوه ى اجرا : مستقل

مبدأ حركت : اصفهان ، ترمينال صفه

‎۲ –  اسامی مسئولين و اعضاي شركت كننده :

سرپرست : آرش باقرى

سرقدم : حميد امينى و ميلاد رياضيات

امور فنى : ميلاد رياضيات و مجيد نخكار

عقب دار : وحيد دهقانى

امور بانوان : معصومه طاهرى

گزارش از : سميرا بيگى زاده

نفرات شركت كننده :

آقايان ( آرش باقرى ، ميلاد رياضيات ، حميد امينى ، حميد سميعى ، احسان حيدرى ، وحيد دهقانى ، ابراهيم عسگرى ، عليرضا مؤيد  ، جعفر محمدى فارسانى ، حميد جورابچيان ، محسن سليمانى ، مجيد نخكار ، مسيب مؤمنى ، محمدهادى مقيم ، محسن حاجى زاده فلاح ، عيسى أحمدى ، على سالمى ، حميد قربانى ، رمضان صادقى ، محمد سليميان ، مهدى طايى ، حسام خدام باشى امامى)

خانم ها : ارغوان سلجوقيان ، پروين جعفرى ، اعظم وطن خواه ، فاطمه نريمانى ، سميرا بيگى زاده ، راضيه موهبت ، معصومه طاهرى ، سارا فروغى ، مرجان رجبى رضاپور ، الهام شفيعى ، مريم منيرى، صفيه منافى ، زينب نجفى

۳ – سيماي جغرافيايي منطقه :

‎شناسنامه ى دماوند : نام : دماوند ، دنباوند ، بيكنى ، جبل لاجورد ( دليل نامگذارى دماوند به اين نام : دم (بخار) + آوند= داراى دود و بخار)

سن : عمر دماوند حداقل ۳۸۵۰۰ سال تخمين زده شده ارتفاع : ۵۶۰۹ متر

ميزان بارندگى در سال : در ارتفاعات دماوند ۱۴۰۰ ميلى متر در سال مى باشد.

دما : كمينه ى دما در ارتفاعات تا ۶۰ درجه زير صفر در زمستان هم مى رسد .

سرعت طوفان : گاها از ۱۵۰ كيلومتر در ساعت نيز مى گذرد.

فشار هواى قله : نصف فشار هوا در سطح درياست .

پوشش گياهى منطقه : بسته به ارتفاع متغير بوده ، ولى در كل شامل گياهانى از جمله : كلاه ميرحسن ، ريش قوش ، بومادران ، ماشك ، گون ، شبدر شاه بلوطى و …

پوشش جانورى : جانوران شكارچى ۴ پا : روباه ، شغال ، گرگ و در غرب و شمال خرس كه از ارتفاعات بلند دورى مى كند . جانوران گياه خوار : كل و بز ، قوچ و ميش و خرگوش ؛( اين جانوران تا ارتفاع ۵۰۰۰ مترى هم بالا مى روند) ديگر جانوران : خزندگان ، عقرب و …

قلل همجوار : ورارو، سه سنگ، گل زرد، کاعون (کبود) و ميانرود است موقعيت جغرافيايى : دماوند كوهى ست در شمال ايران كه به عنوان بلندترين كوه ايران ، خاورميانه و بلندترين قله ى آتسفشانى آسيا مى باشد و در بخش مركزى رشته كوه البرز جاى دارد . از ديد تقسيمات كشورى ؛ در بخش لاريجان شهرستان آمل در استان مازندران قرار دارد و از ۳۰ تيرماه ۱۳۸۷ به عنوان نخستين اثر طبيعى ايران در فهرست آثار ملى ايران ثبت شد .

يخچالهاى معروف جبهه ى شمالى : سيوله ، دوبى سل ، عروسكى مسير انتخابى : جاده ى هراز ، قرارگاه پلور ، منطقه ى حفاظت شده ى سد لار ، جبهه ى غربى و در مسير پناهگاه سيمرغ (این پناهگاه در جبهۀ غربی دماوند و در ارتفاع ۴۲۰۰ متری قرار دارد. پناهگاه سیمرغ در سال ۱۳۷۲ از سنگ و آهن در دو طبقه و مساحت مفید ۵۰ متر ساخته شده است و گنجایش ۴۰ کوهنورد را دارد که دارای استحکام خوبی است. فشار هوا در پناهگاه سیمرغ ۵۴۰ میلی متر جیوه است.)

بگشای دل و دیده به دیدار دماوند

وز هر چه بجز اوست دمی دیده فروبند

شرح گزارش :

بيش از يكماه از صعود دماوند از جبهه ى شمالى نمى گذشت كه سرپرست باشگاه ، آقاى آرش باقرى تصميم گرفت برنامه ى صعودى مجدد منتها از جبهه ى غربى براى خواهان اين زيبا چكاد بگذارد . اينبار برنامه در غالب تيمى ٣٥ نفره بسته شد كه قرار بود ٢ نفر از اين جمع ( آقايان احسان حيدرى و حميد سميعى ) از جبهه ى جنوبى با دوچرخه و در حمايت از كمپين سه شنبه هاى بدون خودرو به قله صعود كنند .

اكثر دوستان در ترمينال صفه گرد هم آمدند. پس از جاسازى كوله ها در باكس اتوبوس و قرارگيرى در صندلى هاى خود آماده ى حركت شده و بدين ترتيب ١٤شهريورماه ٩٦ ساعت ٢٢ راهى شديم .

در بين راه ٣نفر ديگر از همنوردان در شاهين شهر به ما پيوستند. كمى گپ و گفت و سپس استراحت ، گذر زمان را بر ما سهل كرد و پس از پشت سر گذاشتن جاده ى هراز ، در ساعت  ٧:١٥ دقيقه ى صبح روز بعد به قرارگاه پلور رسيديم . آنجا زمان آن را داشتيم تا صبحانه اى خورده و مقدمات برنامه را فراهم آوريم .

وسائل اضافه را در انبار قرارگاه گذاشتيم و كوله ها را تحويل نيسان ها براى ادامه ى مسير داديم .

اتفاق شيرينى كه افتاد و اين صعود را خاطره انگيز كرد، ملاقات با خانم پروانه كاظمى بزرگ بانوى هيماليانورد ايرانى بود كه به طور اتفاقى همان تاريخ در آن منطقه حضور داشتند. و باعث شد بچه ها هدفمندتر رهسپار چكاد دماوند شوند ،و ما اين را به فال نيك گرفتيم .

تيم دو نفره ى ركاب زنمان با بدرقه ى ديگر همنوردان در قرارگاه پلور از ما جدا شده و تيم ٣٣ نفره با نيسان ادامه ى مسير براى رسيدن به ابتداى جبهه ى غربى دادند . پس از پشت سر گذاشتن قرارگاه به يك دو راهى رسيديم ، جاده ى سمت راست به سمت رينه و مسير مستقيم كه مدنظر ما بود به سمت لار مى رفت . منطقه ى حفاظت شده ى سد لار كه با گذشتن از نگهبانى آن ، اجازه ى ورود به منطقه را پيدا كرديم .

دشتى بزرگ در دامان كوه ، مشرف به سد لار و چشم اندازى زيبا از سياه چادرهاى عشاير. مسير را با نيسان از سمت راست ادامه داديم و به سمت دشت ورارو رفتيم. جلوى راهمان يك دو راهى بود كه يكى منتهى ميشد به پاركينگ سيمرغ و ديگرى به چاك اسكندر .

به دليل سنگلاخى و صعب العبور بودن انتهاى مسير كمى مانده به پاركينگ سيمرغ، در ساعت ١٠ صبح نيسانها را ترك و به صلاحديد سرپرست تايمى جهت استراحت داده شد. طبق روال هميشه قبل از حركت معارفه داشتيم و كادر اجرائيه در طول برنامه توسط سرپرست مشخص شدند.

ساعت ١١:٣٠ دقيقه بود كه در ابتداى پاكوب قرار گرفتيم و به دليل نبودن قاطر در آن جبهه ، نفرات با كوله سنگين راهى پناهگاه شدند. به علت استراحت هاى در طول مسير ، زياد بودن نفرات و آهسته حركت كردن، تيم در ساعت ١٥:١٥ دقيقه به پناهگاه سيمرغ در ارتفاع ٤٢٠٠ مترى رسيد. پناهگاهى دو طبقه با سازه هاى سنگى  خوشبختانه يكى دو نفر بيشتر از آنجا استفاده نمي كردند و ما توانستيم در زير يك سقف ، شب قبل از صعود را در كنار همنوردانمان سحر كنيم.

با وجود فضاى كافى در پناهگاه ، تعدادى از دوستان ترجيح دادند چادر زده يا بيواك كنند.خوشبختانه در نزديكى پناهگاه محلى براى برداشتن آب حاصل از ذوب برفهاى بالادست بود و تا حدودى مشكل كم آبى را برطرف ميكرد.

ساعت ٤ صبح زنگ بيدار باش زده شد و همه پس از گرم كردن در ساعت ٥:٣٠ دقيقه به سوى قله رهسپار شديم.از آنجايى كه مسير بازگشت همان جبهه ى غربى در نظر گرفته شده بود ، دوستان بسنده كردند در به همراه داشتن كوله ى قله محتوى آب و ريز تنقلات و مابقى لوازم خود را در پناهگاه گذاشتند.

يال غربى رو به آفتاب نبوده و اين يكى از دلايلى ست كه باعث مى شود در روز صعود سرماى بيشترى را تجربه كنيد. از ارتفاع ٤٠٠٠ به بالا به دليل زياد بودن نفرات و كند حركت كردن عده اى از همنوردان ، تيم به دو دسته ى تندرو و كندرو تقسيم شد كه سرقدمى تيم تندرو به آقاى رياضيات سپرده شد.

برفى كه از دوردست ها نيز كاملا مشهود بود ، از ارتفاع ٤٨٠٠ مترى نمايان گشت و درگيرى برف و سنگ تنوعى در صعود ما ايجاد كرده و يادآور نزديكى صعودهاى فصل سرد شد.  ارتفاع ٤٨٥٠ مترى بود كه تعدادى از دوستان با آوردن دليل توقف زياد و سرد شدن بدنشان از تيم پيشى گرفته بودند و بقيه ى تيم دنباله رو آنها و همين امر باعث شد تا تيم از مسير اصلى منحرف شود. آقاى رياضيات كه متوجه ى اين امر شده بودند ، از روى ترك مسير راهنمايى كرده و پس از طى ٣٠٠ متر تراورس تيم را به سوى مسير اصلى يال غربى هدايت نمودند.

با رسيدن به ارتفاع ٥٠٠٠ مترى گاها در برخى نفرات علائم خفيف ارتفاع زدگى بروز كرد ولى خوشبختانه هواى خوب ، نداشتن باد در منطقه و نبودن گاز گوگرد در مسير جبهه ى غربى، شرايطى ايده آل براى همه بوجود آورد و مانع از صعود كسى نشد.

تيم آهسته و پيوسته به پيش رفت و تمامى افراد تيم ٣٣ نفره ى باشگاه آرش در ساعت ١٣:١٠ دقيقه در كاسه ى قله قرار گرفته و پس از جمع شدن نفرات و حركت يكپارچه ى تيم ، قله رأس ساعت ١٣:٣٠ دقيقه صعود شد. آرى همه ى نفرات موفق شدند در ظهر روز ١٦ شهريورماه ٩٦ بر فراز بام ايران بايستند و پس از سجده ى شكر ، يكصدا سرود اى ايران را در فضاى قله طنين انداز كنند.

 کلیپ مراسم قله

گرفتن چند عكس به رسم يادبود يادآور حضور همنوردان در آن تاريخ بر چكاد دماوند بوده و ثبت خاطره اى در آلبوم كوهنورديشان كه پس از اتمام اين مراسم ، همگى قله را در ساعت ١٣:٤٥ دقيقه با مقصد پناهگاه ترك گفتند . در ميانه ى راه بالاخره موفق به مخابره با تيم دوچرخه سوارمان شديم كه ظاهرا قله را ٢ ساعت پس از ما صعود كرده بودند و اين خبر ، خود باعث شادى مضاعفمان شد.

ساعت ١٧:٣٠ دقيقه اولين و ١٩:٢٠ دقيقه آخرين نفرات تيم به ترتيب بودند كه به پناهگاه رسيدند تا با استراحت شبانه و رساندن مواد مغذى به بدن جانى دوباره يابند . همه چيز خوب بود ، صعودى موفق ، هوائى مطلوب با چشم انداز دماوند از يكسو و زُلال آب سد لار از سوى ديگر .

ولى اينهاباعث نميشد كه دسترنج كوهنوردنماها از چشم ما دور بماند و خاطرمان را آزرده كرد . اطرافمان مملو از زباله و پسماندهاى صعودكنندگان پيش از ما بود كه حتى سرويس بهداشتى نيز از دستشان در امان نمانده و بيشتر به تپه اى انباشته از دستمال هاى آلوده مى ماند . كاش ياد ميگرفتيم كه قبل از هر چيز روح ورزشكارى را در خود پرورش دهيم و كوهستان را نه تنها به چشم تفرجگاه بلكه به ديد خانه ى دوم خود نگاه كنيم و خود را در قبال حفظ آن مسئول بدانيم.

تصاویر گرفته شده از آلودگی اطراف جانپناه سمیرغ 

روز آخر در ساعت ٦ صبح از خواب برخواسته و پس از آماده سازى اوليه ، پناهگاه را در ساعت ٧:٤٥ دقيقه ترك كرديم. ٩:٣٠ دقيقه به ابتداى پاكوب رسيده و سوار بر نيسان ها ادامه ى مسير به سمت پلور داديم و ساعت ١١:٣٠ به قرارگاه رسيديم. يكساعت پس از ما دو همنورد ركاب زنمان نيز رسيدند و با استقبال گرم ديگر همنوردان خود مواجه شدند. صعود اولى ها نيز حكمشان را دريافت و در كارنامه ى درخشان كوهنوردى خود به ثبت رساندند. حال زمان مناسبى بود كه صعودكنندگان از آبگرم و كبابسراهاى لاريجان بهره برده و بسان روز نخست به آغوش خانواده هايشان باز گردند. و در انتها برنامه با رسيدن در ساعت ٢:٣٠ بامداد به اصفهان به اتمام رسيد .

با تشكر فراوان از سرپرست خوب برنامه : آقاى آرش باقرى