گزارش صعود به قله هزار کرمان

همنوردان:  مزدک حسینی- مینا آشنا – فرناز عباسی (اعضای انجمن کوهنوردی برنا کوه شیراز)

راهنما : رضا ناصری  

 گزارش: مزدک حسینی

تاریخ صعود : ۲۲ و ۲۳ شهریور ماه ۱۳۹۷

قله هزار (Hezar)

بلندترین قله استان کرمان است که جنوب شهر کرمان و بخش کوهستانی راین واقع شده‌است. این کوه از قله‌های بلند ایران و مرتفع‌ترین قله فلات مرکزی ایران محسوب می‌شود.

طبق برنامه ریزی انجام شده، ۳ نفر از اعضای انجمن کوهنوردی برنا کوه  به اتفاق راهنما، ساعت ۶ صبح روز پنجشنبه مورخ ۱۳۹۷/۶/۲۲ با یک دستگاه سواری از میدان گلسرخ، شیراز را به مقصد استان کرمان ترک کردیم . صبحانه را در شهر نی ریز و پس از آن در مسیر از شهرهای استان کرمان (سیرجان، بردسیر، باغین ) گذشتیم و به ماهان رسیدیم از باغ شاهزاده دیدن و ناهار را آنجا میل نمودیم  بعد از یک ساعت به شهر راین (جنوب شرقی کرمان )رسیدیم .

با توجه به اینکه می بایست آقای واحدی مسوول هیئت کوهنوردی راین را ملاقات و کلید پناهگاه که از قبل رزرو شده را اخذ می کردیم به اداره ورزش و جوانان راین رفتیم بعد از گرفتن کلید پناهگاه  و مسافت ۱۰ دقیقه ای با خودرو ساعت ۱۷ به منطقه ای تفریحی و دامنه آبشار راین رسیدیم . (استقرار در پناهگاه ۸ نفره مستلزم و نیازمند هماهنگی و گرفتن کلید میباشد.)

مسیر صعود برای رسیدن گروه ما به قله هزار جبهه شمالی است که از آبشار راین و پناهگاه عبور می‌کند. برای رسیدن به آبشار راین باید از شهر راین و حدود ۱۵ کیلومتر در جاده آسفالته طی مسیر نمود. آبشار راین شروع پیمایش تیم  ما خواهد بود. همچنین این قله از مسیرهای دیگری چون دره میرشادی(دره امید)، دره باب زنگی و دره اردیکان نیز قابل صعود است.

پوشش گیاهی کوهستان هزار  بصورت استپ است  و همانطور که از اسم هزار بر می آید، منطقه پوشیده از هزاران نوع تنوع گیاهی همچون آلاله، آویشن، بومادران، مفروح، مرزن جوش، کرفس کوهی، پونه، ازگن، انغوزه، درمنه ، گون، قارچ، ریواس، کال، کاهوی کوهی، پیازچه کوهی، کما، گارچیک، چوب شورکوهی و… هزار نامیده می‌شود. از دامنه‌های شرقی این کوهستان رودهایی چون گارچیدان و گیشیگان سرچشمه می‌گیرد که همگی به رودخانه تهرود می‌ریزند و از دامنه‌های شمالی آن رود کشک و چند خشکرود دیگر به سوی شمالغربی روان است و دامنه‌های جنوب و جنوب غربی آن سرچشمه رودهای روددر و هلیل رود را تشکیل می‌دهند .

از آبشار هزار به طرف پناهگاه حرکت کردیم مسیر با تراورس یک شیب بسیار تند از روبروی آبشار شروع می شد  و بعد از آن به یک مسیر هموار منتهی میگردد که تا خود پناهگاه ادامه دارد. این مسیر در بعضی از نقاط با رودخانه کم آبی برخورد می کند که قابل شرب بوده و سرچشمه آبشار راین نیز میباشد. مسیر تا پناهگاه تقریبا جنگلی سر سبز با پوششی از گل های بنفش پونه پوشیده شده بود. در مسیر  از تابلویی گذشتیم  که مسیری دیگری به نام بزکش را برای رسیدن به قله به ما نشان می داد .

بعد از حدود یک ساعت طی مسیر یعنی ساعت ۱۸:۱۵ دقیقه به پناهگاه رسیدیم.. دو پناهگاه از سنگ وسیمان ساخته شده بود که یکی گنجایش ۱۵ تا ۲۰ نفر،  و دیگری که گنجایش ۷ تا ۸ نفر را داشت  قفل بوده و از طرف هییت کوهنوردی راین در اختیار آن دسته از کوهنوردی می شود که از قبل هماهنگ کرده و با اخذ  شبی ۸۰ هزار تومان در اختیار کوهنوردان قرار می گیرد که دارای امکانات و وسایل بود .

پناهگاها در ارتفاع ۳۱۹۰ بنا شده بودند و آبی خروشان از چشمه های بالا دست و ارتفاعات کوهستان به وسیله لوله در کنار پناهگاه در جریان بود. با توجه به توصیه های راهنمای برنامه و عدم چشمه و نبود آب از پناهگاه تا فراز قله هر کدام می بایست دو و نیم لیتر آب (۲/۵)  با خود حمل می کردیم .

شب را در پناهگاه اختصاصی ماندیم سوپ فوق العاده ای صرف نموده و سپس خوابیدیم ساعت ۵ بامداد با حمل کوله قله،  مسیر را از سمت راست پناهگاه با یک شیب نسبتا زیاد و بصورت زیگزاگ بسمت قله آغاز نمودیم.

بعد از یک و ساعت و نیم پیمایش به دره آویشن رسیدیم  خورشید داشت  طلوع می کرد چند لحظه ای نشستیم طلوع خورشید را نظاره کردیم و سپس در بالای دره آویشن صبحانه مفصلی خوردیم و عکسی به یادگار برداشت کردیم  و به مسیر ادامه دادیم بعد از یک ساعت پیمایش با شیب های سنگین  به مکانی از کوه رسیدیم که به تاج خروس معروف بود ((بر دیواره  تاج خروس برای زنده نگاه داشته یاد و خاطره کوهنوردی که به علت سرمازدگی یخ زده بود  تابلوی نصب کرده بودند . ))

یکی دیگر از نکات صعود به قله علامت گذاری مسیر بوسیله نوعی نوار چسب شفاف (شب رنگ زرد و سرخ ) بود که می توانست راهنمای بسیار خوبی برای صعود های شبانه و حتی روز باشد .

هوا خوب بود و سرعت تقریبی باد بین ۶ تا ۸ کیلومتر، مشکلی برای ادامه صعودمان نبود بسمت قله براه افتادیم  از تاج خروس هم گذشتیم  شیب مسیر بعد از تاج خروس  بیشتر می شد تا جایی که در برخی از  نقاط مجبور به دست به سنگ شدیم.  این شیب تا قله ادامه داشت  و ما توانستیم بدون هیچ مشکلی بعد از۵:۳۰ ساعت پیمایش، از پناهگاه به قله هزار با ارتفاع ۴۵۰۱ متر برسیم و بر فراز قله بایستیم   آن زمان بود که موفقیت صعودمان را بر دیگری تبریگ گفتیم .

خط راس  هزار دارای چند قله بود که قله اصلی به قله چهل تن شهره , ۴۵۰۱ متر می باشد.

بر فراز قله هزار  که هستی،  ایستادن بر آن سخت، و سنگها به صورت تیغه  ای هستند تابلوی زرد رنگی بر فرارش می باشد که ارتفاع ۴۵۰۱ را نشان داده است . با برداشت چند عکس یادگاری قله را با همه زیبایش ترک کردیم .

نهایتا همیشه مسیر برگشت از قله برای من سخت بوده  و شاید فرود را دوست نداشته باشم هرچند که بخش اعظم فتح قله،  فرود است … ولی خود را بلندای کوهستان جا می گذارم و باز می گردم از آن پس بی آنکه بدانم در جستجوی خویشتنم  آنجا مرا به خود خواهد خواند…

ساعت ۱۵ به پناهگاهها رسیدیم ناهار خوردیم و بعد از ۱ ساعت استراحت آنجا را ترک نمودیم.

در مسیر برگشت ۱۲ بزکوهی (کل) دیدیم که برای خوردن آب لب رودخانه آمده بودند که با دیدن ما تشویش وار، راه صخره ها را در پیش می گرفتند.

از مسیر تقریبا جنگلی، با چالش تقریبی سنگ و سپس آبشار راین گذشتیم و راه شیراز را در پیش گرفتیم با توجه به خستگی ناشی از صعود،  شب را در شهر سیرجان خوابیدیم و ساعت ۱۱ روز شنبه ۱۳۹۷/۶/۲۴ به شیراز رسیدیم.