به گزارش پایگاه خبری بام نیوز، در آماری که از حوادث مختلف کوهستانی به دست آمده، مجموعا چهار فاکتور تاثیرگذار به چشم می‌آید.
کوهنوردی به صورت انفرادی مهم‌ترین دلیل مرگ و میر است. پس از آن باید به کمبود تجهیزات و لوازم اشاره کرد.
عامل سوم فراتر از توان فعالیت‌کردن است و در نهایت هم برنامه‌ریزی غلط را داریم که همه چیز را شامل می‌شود؛ از نبود شناخت فرد نسبت به تکنیک‌های کوهنوردی و شرایط بیولوژی بدن گرفته تا زمانبندی برنامه‌ای که فرد پیش‌رو دارد.
البته در آسیب‌شناسی این قضایا باید به نوع نگرش عموم مردم ایران نسبت به کوهنوردی توجه داشت. در هیج کجای دنیا مردم کوهنوردی را جدا از تجهیزات استاندارد و مربی نمی‌بینند.
ما حتی برای انجام بی‌خطرترین ورزش‌ها هم نیاز به مربی و امکانات استاندارد داریم. حال آن که در کوهستان به عنوان یک محیط طبیعی و بکر، نه قابلیت امدادرسانی خوب وجود دارد و نه عملیات جستجو در آن به خوبی انجام می‌پذیرد…
عضویت در باشگاه‌ها یا گروه‌های کوهنوردی، به خودی خود در کاهش آمار تلفات کوهستانی تاثیرگذار است… مردم در ایران اغلب یا انفرادی کوهنوردی می‌کنند یا با دوستانی به کوه می‌روند که به لحاظ دانش کوهنوردی در سطح بالایی نیستند.
ضمن این‌که ما در بخش جهت‌یابی، نقشه‌خوانی، کار با قطب‌نما یا جی‌پی‌اس هم ضعف‌هایی در کشور داریم که خود مشکلات را بیشتر می‌کند.
