چشم و هم چشمی‌در صعود
این واقعیتی تلخ است که بویژه سال‌های اخیر به کرات مشاهده کردم. چون فلان تیم این هفته صعود به فلان قله را انجام داده، برای اثبات برتری و توانایی خود این هفته و به هر قیمتی صعودی سخت‌تر و متفات‌تر از آنها اجرا می‌کنیم، آنهم به هر قیمت و البته در ورزشی که نه به شما مدال می‌دهند و نه ذاتأ و ماهیتأ رقابتی است و در کشوری که نهایت قدردانی از افتخارات بین‌المللی شما بنام ایران، اعطای مدرک یخ و برف به عظیم قیچی‌ساز و پست بسیار حساس مسئول تربیت بدنی یک ارگان به آقای علی‌پور است! توجه کنید که این نهایت قدردانی از شما در کوهنوردی و سنگ‌نوردی خواهد بود، پس لطفا از رقابت و چشم و هم چشمی و صعود به هر قیمت خودداری کنید.
تابوها، خط قرمزها و مقدس سازی
این واقعیتی تلخ است که فرهنگ ما طی قرن‌ها بنحوی شکل گرفته که اگر دوست و عزیزی دچار حادثه‌ای شود و بویژه اگر حادثه مزبور منجر به فوت شود و باز بویژه اگر درصد خطا و اشتباه در این حادثه زیاد باشد، منجر به تابو شدن و مقدس شدن آنها شده بنحوی که به حد اغراق‌آمیزی در تعریف و توصیف آنها می‌کوشیم و این اغراق تا جایی پیش می‌رود که اسطوره‌سازی کرده و چشممان بر روی واقعیات موجود و دلایل و خطاها و اشتباهات عزیزان بسته شده و در مرحله بعد حق انتقاد و به نقد کشیدن اتفاقات پیش‌آمده را نداشته و کوچکترین نقدی با بدترین واکنش‌ها مواجه خواهد شد، درست شبیه آنچه پس از خواندن این متن بر سر نگارنده خواهد آمد! تا زمانی که خط قرمزهای کاذب می‌سازیم و خود بر آنها سجده می‌کنید، تا زمانی که نقد را با توهین اشتباه می‌گیریم تغییری در اوضاع حاصل نخواهد شد. برای درک این موضوع که چرا در این موارد تا این حد در توصیف و ستایش دچار اغراق می‌شویم شما را به کتاب”توتم و تابو” اثر زیگموند فروید ارجاع می‌دهم.
افزایش جمعیت کوهنوردان
طی سال‌های اخیر، رشد و گسترش جمعیت، سرخوردگی طیف عظیمی از جمعیت شهری از زندگی ماشینی و تمایل به بازگشت به طبیعت و همچنین سهولت دسترسی به کوه‌ها موجب رشد جمعیت کوهنوردان شده و البته این رشد روزافزون بدون پشتوانه علمی و فرهنگی منجر به بروز وقایع اسف‌باری می‌شوند.
اشتباهات بزرگ از افراد بزرگ
این حقیقتی اثبات شده در مباحث روانشناسی و علوم انسانی است که افراد بزرگ، مرتکب اشتباهات بزرگ می‌شوند. ضمن آنکه پیدایش رابطه مرید و مراد یا استاد و شاگرد بویژه در فرهنگ ما که به شدت قابلیت استحاله و محو شدن در وجود، آموزه‌ها و شخصیت بالا دستی خود را داریم می‌تواند منجر به برزو فاجعه در پی اطاعت کورکورانه شود. بویژه که واژه‌هایی مثل استاد، دارای بار روانی بسیاری است که در صورت غرق شدن در این عنوان، شخص استاد دچار تکبر و غرور شده تا حدی که ممکن است خود در تشخیص درست و نادرست دچار اشتباه شده و بوِیژه در ورزشی مثل کوهنوردی که اولین و آخرین اشتباه شما ممکن است یکی باشد منجر به بروز فاجعه شود. بخاطر دارم دوستی که از بهمنی که منجر به فوت عده کثیری کارآموز شد جان سالم به در برده در مصاحبه خود گفت راز زنده ماندن من این بود که فهمیدم استاد در تصمیم‌گیری و انتخاب محل آموزش دچار اشتباه شده است.
