نوشیدنی های لازم :
هر کوه نورد هنگام صعود مقدار زیادی آب از راه های مختلف از دست می دهد . بنا بر این او به آب بیشتری نیاز دارد تا در شرایط معمولی و روزمره کاهش آب بدن را جایگزین کند . همچنین بدن انسان به علت تنفس هوای خشک کوهستان و هنگام بازدم مقدار زیادی بخار آب از دست می دهد و اگر شرایط کاهش اکسیژن در محیط را هم به آن اضافه کنیم متوجه می شویم که تأمین مقدار آب بدن هنگام کوه نوردی بسیار ضروری است .
هر کوه نورد هنگام فعالیت در ارتفاع باید حدود چهارلیتر آب بنوشد .اما بعضی تصور می کنند نوشیدن انواع مایعات می تواند جایگزین آب شود در صورتی که این تصور غلط است .
مردم اروپا و آمریکا بیشترین مقدار تامین آب را از طریق نوشیدن آب میوه ها اغلب غیرطبیعی ، قهوه ، نوشابه و حتی آب جو تامین می کنند در صورتی که این روش غلط است .
بدن انسان روزانه به چهار لیتر آب نیاز دارد نه چهار لیتر مایع .
برای آن که بدانید به مقدار مورد نیاز بدنتان آب نوشیده یا خیر ؟ باید به ادرار خود توجه کنید . اگر روشن و شفاف باشد نشانه خوبی است از مصرف کافی آب در غیر این صورت باید چاره اندیشی کنید .
سایر آماده سازی ها :
-سایر آماده سازی ها برای صعود به قله می تواند بررسی راه های دسترسی ، مطالعه و استفاده صحیح از نقشه منطقه و‌مسیر، محل پناهگاه ها و بررسی انتقال بار با وزن کم به محل های مناسب باشد. باید توجه خاص به توزیع و توزین بار در طی اجرای برنامه بنمایید .
می دانید بزرگسالان روزانه به مقدار متوسط بین ۲۰۰۰ تا ۲۵۰۰ کالری نیاز دارند اما بدن یک کوهنورد در ارتفاع با پروتئین ها و چربی های در نظر گرفته شده به خوبی کار نمی کند . بنابراین رژیم معمول کوه نورد باید تغییر کند موادی سرشار از هیدروکربورها می تواند این کمبود را جبران کند.
– بر اساس خواص ترمودینامیکی و به علت کاهش فشار جوی ، آب در ارتفاع در دمای پایین تری می جوشد .
ظاهرأ این مسئله در ابتدا مهم به نظر نمی رسد ولی در مجموع وقتی به پخت و پز غذا و تهیه آب با استفاده از ذوب برف برای چای و قهوه گرم و غیره مطرح می شود ، متوجه می شویم که در یک مدت زمان طولانی چند روزه یا چند هفته ای به سوخت بیشتری نیاز داریم ، حال توصیه می شود از قرص های تصفیه کننده آب و یا ضد عفونی کننده به جای جوشاندن آب استفاده شود تا در مصرف گاز و مواد سوختی دیگر صرفه جویی شود .
– هم هوایی : آمادگی و آماده سازی بدنی به کوه نورد این امکان را می دهد که بتواند در ارتفاع به راحتی راه برود و از این عمل لذت برد نکته اصلی موفقیت در این عمل هم هوایی است .
انسان اگر از ارتفاع ۳۰۰۰ متر بالاتر بدون هم هوایی وارد شود در اثر کاهش اکسیژن در مرحله اول دچار سردردهای مختصر ، بی حالی ، خواب آلودگی و بی اشتهایی می شود اما بعد از قرار گرفتن در آن ارتفاع پس از یک یا دو روز بدن به تدریج با شرایط جدید جوی هم آهنگ شده و رفتارهای خود را تنظیم نموده و این عوارض کم کم از بین می رود و بدن به شرایط نرمال خود بر می گردد به این عمل هم هوایی می گویند
اما هم هوایی برای همه یکسان و یکنواخت انجام نمی شود . افراد مختلف در ارتفاع متفاوت و مرحله های گوناگون به این وضعیت می رسند بنا بر این اگر در طول یک روز به هم هوایی نرسیدید نگران نباشید شاید در دو روز بعد مشکلات حل شود .
اما اگر مشاهده می کنید که علایم مورد نظر بدتر می شوند این هشداری است که نباید به ارتفاع بالاتر صعود کنید . زیرا این نشانه ها ، یعنی سردرد ، سرگیجه ، بی حالی و خواب آلودگی در ارتفاع بالاتر بیشتر خواهد شد برای امید به بهبودی ۲ تا ۳ روز صبر کنید . اگر نشانه ها تخفیف یافت وضعیت امیدوارکننده است در غیر این صورت آن علایم در آن ارتفاع بالاتر می توانند هشدار جدی باشند ، اگر به ارتفاع بالاتر بروید علایم تشدید خواهد یافت .
برای بهبود با کاهش ارتفاعی حدود ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ متر علایم نیز کاسته شده و بیماری بهبود می یابد .
کوه نورد هرگز نباید فکر کند که شرایط جسمانی او فوق العاده بوده و به اصطلاح خیلی قدرتمند است ،اگر چنین فکری داشته باشید بدانید که علایم شدیدتر و مشکلات بیشتری در انتظارتان خواهد بود .
ما باید بدانیم که در ارتفاع بالا بافت های ریه و مغز متورم می شوند و مایع مخصوص تراوش می کند . این تورم مایع که به آن اِدِم یا اِدما می گویند در شرایط عادی به وسیله بدن مدیریت و تنظیم و جذب می شود ولی در شرایط نامناسب در ارتفاع این تورم در مغز و ریه باقی مانده و شخص مبتلا به تورم مغزی و یا تورم ریوی می شود.
اِدِم مغزی حاصل از ارتفاع را HACE و اِدِم ریوی حاصل از ارتفاع بالا را HAPR می گویند که هر دو برای کوه نورد عواقب خطرناک و بعضأ مرگبار ایجاد می کند . عوامل اِدِم مغزی بدون تردید شامل سردردهای گسترده ، از دست دادن تعادل بدن ، احساس گیجی و در صورت ادامه ی صعود افزایش فشار در سر کوه نورد است ، اِدِم ریوی دارای علایمی شامل سرفه های سخت و افزایش شدت و دفعات آن ، تنگی نفس ، حتی در حال استراحت و وجود مخاط خونی همراه با انباشته شدن مایع در ریه که سبب تضعیف تنفس می شود .
علایم فوق هشدار دهنده است و نباید نسبت به هر یک از آنها بی توجهی نمود زیرا در پی آنها عواقب بدتری قرار دارند.
مسیر رفت و آمد و راه های دسترسی:
اگر در کوهنوردی تازه کار هستید، بهتر است آهسته شروع کنید. شما می خواهید یک تجربه لذت بخش داشته باشید، بنابراین مهم است که مسیری را انتخاب کنید تا بتوانید از پس آن برآیید و برای امتحان کردن مسیر های سخت تر به خودتان وقت بدهید. اکنون که به توانایی های خود پی برده اید و متوجه محدودیت هایتان شده اید؛ به دنبال مسیرهایی بروید که متناسب با خواسته شما باشد.
بهتر است نقشه کوه مورد نظر و منطقه را داشته باشید زیرا یادگیری مسیرهای صعود، مسأله ای مهم و حیاتی است و بهتر است نقشه در مدت زمان صعود، همیشه همراه شما باشد. نقشه ی کوه و منطقه ی مورد نظر را پیدا کنید، مسیرها را یاد بگیرید، آن ها را نقطه گذاری کنید و زمان پیمایش نقاط مختلف مسیر تخمین بزنید تا بازه ی زمانی که به مقصد می رسید را بدانید.
