آموزش، به واسطه انتقال دانش توسط دیگران صورت می گیرد و دانش به واسطه کسب تجربه اندوخته می گردد و تجربه از بابت آزمون و خطا کسب می گردد و آزمون و خطا در طی عمر و با صرف هزینه و بعضا جان آدمی صورت می گیرد.
در این بین، کسب تجربه گران ترین آموزش و استفاده از تجربه دیگران ارزان ترین آموزش است.
آنچه امروز تحت عنوان دانش بشری در اختیار ما قرار می گیرد طی فرایندی است که در فوق بدان اشاره گردید.
تجربیات و علومی هم که در ورزش مورد استفاده قرار می گیرد فارغ از فرآیند مورد اشاره نبوده و با توجه به تنوع رشته های ورزشی، سنتی و یا امروزی (وارداتی) بودن آن می تواند مشمول تغییراتی باشد که همراه خود تجربیات و علوم جدید را وارد می کند.
کوهنوردی هم از جمله رشته هایی است که سابقه طولانی در کشور ندارد و برخلاف رشته ای مانند کشتی از سابقه کمتر از یک قرن برخوردار است و به تبع آن از ریشه های آموزشی خوبی برخوردار نیست.
اما در تداوم و تکامل فن و علم در این رشته مفرح و گاها پرخطر، نیاز به آموزش کاملا محسوس به نظر می رسید که در این راستا هر ساله شاهد گام هایی به جلو هستیم.
تقسیم بندی کوهنوردی (کوهپیمایی، کوهنوردی حرفهای و کوهروی) سنگنوردی، غارنوردی، اسکای رانینگ و دوچرخه کوهستان و … باعث شده تا به صورت تخصصی تر به این رشته نگاه شود.
آن گونه که با دست اندازی به دانش های امروزین سعی در حفظ و صیانت از جان انسانی نماییم که نه برای مرگ، که برای سلامتی و ماجراجویی گام در دل کوهستان نهاده است.