ایا حسادت دو حالت دارد، حسادت مثبت و حسادت منفی که با چاشنی منفی بخل ادغام است که باعث میشود بدون فکر و اگاهی اقدام بکاری نا‌شایست و خطرناک نماییم؟
و یا به قول ویستن هیواودن، شاعر انگلیسی، هرگونه خودآگاهی، بشر را به سمت حسد اغوا می‌کند.از سوی دیگر، حسادت اگرچه فی‌نفسه رذیلت است، اما گاه موجب تلاش آدمی میشود برای رسیدن به بام بهروزی.
چه بسیار انسان‌هایی که حسادت، دینام دویدن‌شان در مسیر موفقیت و پیشرفت بوده است. ایشان ادامه میدهند، نیکی و بدی که در نهاد بشر است، گاه چنان به هم تنیده‌اند که جدایی انداختن میان آنها، سخت‌تر از درانداختن لیلی و مجنون به ورطه جدایی است! رذیلت و فضیلت اگرچه دشمنان قدیمند اما از قدیم دشمنانی دست‌درآغوش بوده‌اند و گویا این هم‌آغوشی، خصلتی ابدی دارد.
و یا به قول مولانا:
رگ‌رگ است این آب شیرین و آب شور
در خلایق می‌رود تا نفخ صور.
پس آیا به این ترتیب اگر روزی من بکسی حسادت مثبت کردم یعنی انگیزه پیدا کردم که من هم بتونم توان آن کار خوب و مثبت را پیدا کنم تا من هم ان کار را انجام بدم؟
نظر دوستان را راجع به حسادت در کوهنوردی و یا کلا در زندگی را مایل هستم بدانم.
آیا تا بحال به این نکته فکر کردید؟
ایا حسادت مثبت و منفی دارد؟
اگر نه اسم آن چیست؟
آیا غبطه با حسادت مثبت است ؟
