ابر تودهای متراکم از بخار است که در طبقات پایینی و میانی اتمسفر تشکیل میشود. عناصر تشکیل دهنده این توده بخار همان عناصر تشکیل دهنده مایعات سطح سیاره میباشند. در مورد سیاره زمین، ابرها از بخار آب تشکیل شدهاند.
کومولوس :
نشانهٔ هوای خوب و ملایم. این ابرها اغلب ساختمان گلکلمی داشته و سطح بالای آن حالت گنبدی دارد و متشکل از قطعات کوچک ابرهای سفید پنبهای است.
کومولونیمبوس:
به همراه رعد و پیامآور طوفان. این ابرها از تودههای بزرگ و انبوه ابر که به شکل برج عظیمی است، تشکیل میگردند.
آلتوکومولوس:
معرف باران احتمالی، این ابرها شامل لایهها و یا تکههای بزرگ گوی مانندی از قطرات ریز آب بوده که معمولاً به صورت شیار و یا امواج نسبتاً منظمی مشاهده میگردد.
استراتوس:
نشانهٔ نرمه باران احتمالی، نوع اصلی این ابر لایهای یکدست و شبیه مه میباشد. و معمولاً به صورت تودهٔ متراکمی از بخار آب که قطر آن در همهجا یکسان است، مشاهده میگردد. ارتفاع این ابر از سطح زمین بسیار کم است
نیمبواستراتوس:
نشانهٔ ریزش باران و یا برف ممتد.
آلتواستراتوس:
نشانهٔ ریزش احتمالی باران ملایم. این ابرها به صورت لایههای یکنواخت و متحدالشکل خاکستری یا متمایل به آبی به صورت ترکیبی از الیاف، آسمان را میپوشانند.
سیروس:
معرف هوای آرام و خوب، این ابرها از مرتفعترین ابرها بوده واغلب به صورت پر مانند و سفید رنگ و شفاف (ملو از بلورهای یخ) در آسمان دیده میشوند.
سیرواستراتوس:
این ابرها را میتوان سیروسهای نازک تور مانندی دانست که از ابرهای کوچک سفید و به هم فشرده به شکل گولهٔ پشمی شکل یافتهاند. ظهور این ابرها، علامت نزدیک شدن هوای طوفانی بوده و به همین لحاظ، این ابرها را میتوان پیش از فرارسیدن هوای بد و یا حالتهای طوفانی هوا، مشاهده نمود.
سیروکومولوس:
پیامآور هوای صاف و آرام، ساختمان آنها اغلب متشکل از قطعات سفید رنگ بوده و معمولاً پیش از ابرهای سیروس در آسمان ظاهر میشوند.
استراتوکومولوس:
این ابرها دارای رنگی تیره و یا سفید متمایل به خاکستری بوده معمولاً به صورت دسته یا خطوط و یا تودههای کروی مانند بزرگ و امواج کروی از ابرهای خاکستری با فواصل و شکافهای روشن تشکیل میگردد. فاقد شرایط بارندگیهای رگباری است.
پیروکومولوس:
این نوع ابر پدیدهٔ گرمایی است که در اثر گرم شدن سریع و شدید یک ناحیه و تبدیل آن به رسانای گرما ایجاد میشود و در نهایت به ابر کومولوس تبدیل میگردد. آتشفشانها، آتشسوزیهای جنگلی، و انفجارهای هستهای (به شکل ابر قارچی شکل) همگی از دلایل اصلی تشکیل ابرهای پیروکومولوس بهشمار میآیند.
کومولوس:
کومولو در لاتین به معنای توده و کپه است. این ابرها شبیه گلوله های پف کرده پنبه ای هستند و شکل آنها بیانگر حرکت عمودی جریانهای گرم به سمت بالای جو زمین است . مقدار تراکم و رطوبت ابر با پایین ابر که به شکل تخت است ارتباط دارد به این نحو که هرچه این ویژگیها بیشتر باشد ابر بلند قد تر است و پایین تخت ابر در قسمت پایین قرار می گیرد .گاهی قله این ابرها می تواند به بالای ۱۸ هزار متری جو نیز برسد.