به گزارش خبرنگار بام نیوز، برای اثبات اهمیت حضور زنان در تیمهای كوهنوردی و توانایی آنان با هم به تاریخ كوهنوردی مراجعه میكنیم و تعدادی از زنان كوهنورد و فعالیتهای شاخصشان را بر میشماریم.
اولین ركورد كوهنوردی زنان اروپا در سال ۱۷۹۹ میلادی در آلپ به ثبت رسیده است. درسال ۱۸۰۸ میلادی، پارامیز ۱۸ ساله فرانسوی برفراز مونبلان ایستاد، كه نخستین صعود كننده این قله نام گرفت. نخستین زن صعود كننده اورست «جونكو تابئی» نام داشت كه در ۳۵ سالگی برفراز این قله ایستاد.
اما در ایران، نخستین زنی كه برفراز دماوند ایستاد مهری زرافشان بود. در همان سالها نیز چند كوهنورد آلمانی عكسی از ملوك تیموری را كه قله توچال از وی تهیه كرده بودند در نشریات خود منتشر ساختند.
فروغ حاجی كریمی، كوچكترین دختری بود كه در آن سال ها توچال را صعود نمود. پنج دوشیزه عضو كانون كوهنوردان تهران نخستین زنانی بودند قله توچال را در زمستان صعود نمودند. مهری زرافشان و نلی یقاییان اولین شبمانی زنان ایرانی را برفراز قله دماوند انجام دادند. نلی یقاییان نخستین زن ایرانی است كه برفراز مونبلان گام نهاد. مهری زرافشان نخستین زن ایرانی است كه دماوند را در زمستان صعود نمود. نرگس حكیمی نخستین مربی زن كوهنوردی ایران است .
از دیگر زنان دهههای ۲۰ تا ۵۰ میتوان به عصمت قاضی، نصرت كوهكن، فرخكوهكن، مهرانگیز حكیمی، لیدا ماركاریان و بسیاری دیگر اشاره كرد كه از خود فعالیتهای شاخصی به یادگار نهادهاند.
دهه ۶۰ را میتوان آغاز كوهنوردی فنی زنان دانست در دهه ۷۰ با شكلگیری انجمنها و گروههای بانوان، سیل عظیمی از زنان به این ورزش پرداختند. دهه ۸۰ ، دیگر صعودهای برون مرزی زنان بود كه مورد توجه قرار گرفت. افرادی چون فریده یزدآبادی، لاله كشاورز و فرخنده صادق از پیشگامان كوهنوردی فنی و صعود دیوارهای بلند هستند . از لیلا اسفندیاری (نخستین زنی كه به انتهای پراو دست یافت) (۱۳۸۱)سرپرست غار نمكدان طولانیترین غار نمكی جهان،(۱۳۸۶) سرپرست تیم صعود قله نانگاپاربات(۱۳۸۷)، شیما شادمان پرستو ابریشمی (موستاق آتا ۱۳۸۶) مهشید مهدیان (غار پرآو و صعود انفرادی كورژنفسكایا ۱۳۸۴) نیز میتوان به عنوان زنانی كه دارای كارنامه خوبی هستند نام برد.
اینها تنها نامهای اندكی از زنان كوهنورد ایرانی است كه افتخاراتی سترگ را كسب كردهاند و همواره با مشكلاتی بس عظیم روبهرو هستند. رفتارهای تبعیض آمیز در بسیاری از گروهها باعث شده است كه در بسیاری از گروههای زنان فقط حق عضویت میپردازند وگروههای اندكی پذیرای آنان هستند.