به گزارش خبرنگار بام نیوز، کوهنوردی یکی از رشته های ورزشی مفرح و شاد اما در عین حال خطرناک است. بسیاری از افراد به صورت تفریحی در وقت های آزاد خود اقدام به کوهنوردی می کنند اما برخی دیگر نگاه حرفه ای به کوهنوردی دارند و انگار تا چندین قله ی مرتفع را درطول سال فتح نکنند سالشان به پایان نمی رسد.
سید محمد موسوی یکی از همین افراد است. او متولد ۲۰ شهریور ۱۳۶۲ است و در آستان قدس رضوی مشغول به کار است. حدود شانزده سال هست که به صورت حرفه ای کوهنوری می کند. او مدتی است که انگیزه جالب و معنوی برای صعودهای خود در نظر گرفته است. برافراشتن پرچم مزین به نام مبارک امام رضا(ع) برتمام قلل مرتفع ایران. همین موضوع باعث شد که دقایقی را با او به گفتگو بنشینیم تا بیش از پیش از این انگیزه معنوی و اقدام فرهنگی خود برایمان بگوید.
* چگونه شد که وارد حرفه کوهنوردی شدید؟
من متولد یکی از روستاهای نیشابور هستم. به همین دلیل به دشت و طبیعت بسیار علاقه مندم. سال ۱۳۸۳ بنا به دلایلی تصمیم گرفتم که به مشهد مهاجرت کنم. در اولین روزهای اقامت در مشهد به دلیل علاقه ای که به کوه و طبیعت داشتم در یکی از باشگاه های کوهنوردی ثبت نام کرده و عضو آن شدم.
اولین شب کوهنوردی به صورت تیمی و حرفه ای ام مصادف با میلاد مبارک حضرت فاطمه زهرا(س) بود. این شب برای من بسیار خاطره انگیز و فراموش نشدنی بود. در آن باشگاه کوهنوردی به سرعت مراحل پیشرفت را طی کردم و به یکی از اعضای موثر و مهم این باشگاه تبدیل شدم. اما بنا به دلایلی از باشگاه خارج شده و تصمیم گرفتم به صورت انفرادی و یا با جمعی از دوستان و آشنایان به کوهپیمایی مشغول شوم و تاامروز اینکار را ادامه می دهم.
* آیا خانواده تان با غیبت های طولانی و مداوم شما و صرف هزینه در این کار مخالفتی ندارند؟
اتفاقا یکی از افرادی که مرا در کوهنوردی همراهی می کند همسرم است. حدود ۱۰ سالی می شود که قله های معروف ایران را به همراه همسرم فتح می کنم. از زمانی که او همراه من شده لذت کوهنوردی برایم دوچندان گردیده است.
در مورد هزینه هم باید بگویم که مبالغ زیادی از جیب خودم برای کوهنوردی صرف کرده ام. شاید اگر این هزینه ها را انجام نمی دادم و پس انداز می کردم اکنون برای خودم خانه و ماشین داشتم اما عشق به کوهنوردی باعث می شود که سرمایه ای که پس انداز می کنم را خرج این کار نمایم. گاهی اوقات تمام حقوق ماهیانه ام صرف کوهنوردی می شود.
* کوهنوردی چه هزینه هایی دارد؟
صعود به قلل بسیار پرهزینه است. بویژه هزینه های ایاب و ذهاب و اسکان و هماهنگی با راهنما و راه بلد. باتوجه به اینکه کار من اداری است لذا مرخصی هایم نیز محدود است و برای اینکه فتح قلل سریعتر انجام شود تا کمتر به کارم ضربه وارد شود، مجبورم با هواپیما مسافرت کنم. به همین دلیل هزینه ها افزایش می یابد.
گاهی اوقات هیچ وسیله ای را برای طی مسیر از جاده اصلی به سمت کوه پیدا نمی کنیم. چون معمولا این مسیرها بیراهه و خاکی و سنگلاخی است و کمتر کسی راضی می شود با وسیله خود ما را به پای کوه برساند. مثلا در یکی از سفرها در خراسان جنوبی مجبور شدیم حدود یک میلیون و هفتصد هزارتومان برای طی کردن این مسیر به راننده بپردازیم. گاهی اوقات نیز راهنما برای طی کردن مسیر قله با قیمت های معمولی پیدا نمی شود و مجبوریم هزینه های بیشتری را تقبل کنیم.
* ماجرای اهتزاز پرچم امام رضا(ع) برفراز قلل مرتفع ایران چیست؟
از سال ۱۳۹۶ تصمیم گرفتم پرچم امام رضا(ع) را بر قله هایی که صعود می کنم به همراه داشته و برافراشته کنم. نام طرح را “رضوان” گذاشتم و تلاش دارم تا بر تمام قله های شاخص هر استان از کشورعزیزمان ایران، آن را برافراشته کنم.
تمام استان ها یک قله شاخص دارند. مثلا دماوند در استان مازندارن، شیرکوه در یزد، تفتان در سیستان و بلوچستان و دیگر استان های کشور نیزهمینطور. تاکنون بر ۲۲ قله از شاخص ترین قله های استان های کشور صعود کرده ایم و صعود برقله تراق کرمانشاه که بسیار سخت است و قله کان صیفی ایلام در۲۱ اسفند ماه سال جاری نیز دربرنامه های آتی ماست. البته به شرط آنکه مجوزهای لازم به ماداده شود.
* چگونه به ایده به اهتزاز درآوردن پرچم امام رضا(ع) برقله های کشور رسیدید؟
به خاطر روحیات معنوی و مذهبی و علاقه ای که به امام رضا(ع) دارم سعی کردم به زعم خودم قدمی دراین راه بردارم. اما برای اینکه ببینم این ایده قبلا تکرارشده است یا نه، سابقه کوهنوردهایی که در آستان قدس رضوی فعالیت می کرده اند را بررسی کردم. دیدم تمام این کوهنوردان به صورت تک قله ای پرچم را دربرخی از قلل کشور به اهتزاز درآورده اند اما کاری مستمر و دنباله دار نبوده است و بردیگر قلل کشور نرفته اند.
باتوجه به اطلاعاتی که دارم هیچ گاه پرچم امام رضا(ع) بر تمام قلل اصلی ایران برافراشته نشده است. به همین دلیل تصمیم گرفتم این کار را انجام دهم و در اینکار چندین نفر دیگر نیز مرا همراهی می کنند. خداراشکر که در استان های کشور از گروه ما به لطف اینکه نام امام رضا(ع) را به یدک می کشیم استقبال خوبی انجام می شود. خیلی ها باور نمی کنند که این طرح اجرا می شود و از این طرح استقبال می کنند.
* بهترین خاطره ای که درطرح رضوان برای شما به یادگار مانده است چیست؟
مدتی پیش و مطابق برنامه قرار بود به شاخص ترین قله استان چهارمحال و بختیاری صعود کنیم. شرایط به گونه ای بود که باید با پرواز به اصفهان و سپس به صورت زمینی به شهرکرد و بعد به کوهرنگ می رفتیم.
متاسفانه وسیله ای که با آن ازاصفهان به شهرکرد می رفتیم دراواسط مسیر خراب شده و مدت زیادی طول کشید و نتوانستیم به موقع و طبق برنامه به کوهرنگ برسیم. ساعت حدود ۱۲ شب بود و به اجبار در شهرکرد از این ماشین پیاده شده و قصد کردیم تا چادرهایمان را در میدان ابتدایی این شهر برپاکرده و شب را درآن استراحت کنیم. تعدادی غذای حضرت نیز با خود برای استفاده در طول مسیر داشتیم که هنوز از آن ها استفاده نکرده بودیم.
ناگهان دیدیم ماشینی از دور به سمت ما آمد و درنزدیکیمان ایستاد. راننده از ما پرسید که این موقع شب اینجا چه می کنید و به او گفتیم که قصد رفتن به سمت کوهرنگ داشتیم اما متاسفانه مشکل پیش آمده و نمی توانیم بیشتر برویم. آن راننده خوش انصاف بدون آنکه بداند از کجا آمده ایم و فقط صِرف اینکه فهمید مسافر هستیم، ما را به خانه خود دعوت کرد. اصرار کردیم که نمی خواهیم مزاحم باشیم اما او زیر بار نمی رفت. گفت خانه ای سه طبقه دارم که دو طبقه آن مربوط به مهمان است. در یکی از آن طبقات استراحت کنید.
آن شب، شب تولد آقا امام رضا(ع) بود. درمنزلش بودیم که ازما پرسید از کجا آمده اید و به اوگفتم که مشهدی هستم و درآستان قدس رضوی مشغول به خدمت هستیم. ناگهان دیدم او ناراحت و غمگین شد و افسوس ازدیدگانش باریدن گرفت. علت را پرسیدم. گفت اززمانی که ازدواج کردم، همه ساله درچنین شب هایی که مصادف با میلاد امام رضا(ع) بود به همراه همسرم در مشهد حاضر بودیم. اما امسال به خاطرشرایط کرونایی این توفیق ازما سلب شده است.
گفتم نگران نباشید، به نظرم آقا برای شما هدیه ای فرستاده باشد. به تعداد اعضای خانواده اش که پنج نفر بودند، غذاهای حضرتی داشتیم و به آنها تقدیم کردیم. همچنین تعدادی از بسته های متبرکی که محتوای نبات و نمک و … دارد را به آنها دادیم. حس عجیبی به آنها دست داده بود.
وقتی همسرش از نیت ما که کوهنوردی و افراشتن پرچم امام رضا(ع) در قلل مرتفع ایران بود آگاه شد پرچم را برای همان شب قرض گرفت و برروی زمین پهن کرد وتا صبح به راز ونیاز مشغول شد. ارادتی که آن خانواده به امام رضا(ع) داشتند هیچگاه از ذهنم فراموش نمی شود. برایم جالب بود که آن اتفاقات عجیب در مسیر اصفهان تا کوهرنگ رخ داد تا ما وسیله ای باشیم که که هدایای امام رضایی به دست آن خانواده برسد.
* حضورشما با پرچم امام رضا(ع) درنقاط مختلف کشور به یقین بسیارتاثیرگذار است. آیا برای نشرفرهنگ رضوی واهل بیتی، برنامه دیگری هم دارید؟
بله شخصا به خانم حضرت فاطمه معصومه(س) عشق و ارادت خاصی دارم. بسیار علاقه مندم تا این توفیق را داشته باشم که پرچم حرم حضرت معصومه(س) نیزبه دست من برسد وافتخار برافراشتن آن برتمام قلل ایران را داشته باشیم. حدود هشت استان دیگرمانده است تا طرح ما به سرانجام برسد. اگر پرچم حرم این بانوی مکرمه نیزبه دست ما برسد یکباردیگر با کمک خداوند به تمام قلل ایران با پرچم متبرک حرم های این برادر و خواهر و همچنین پرچم حرم حضرت رقیه(س) صعود خواهیم کرد.
* ماجرای پرچم حرم حضرت رقیه(س) چیست؟
مدتی قبل تولیت محترم حرم حضرت رقیه(س) به مشهد آمده بود. وقتی ازهدف و طرح رضوان که درحال انجام بود باخبر شد گفت علاقه مند است که پرچم حضرت رقیه(س) هم به این طرح اضافه شود. اوپس از بازگشت به سوریه، این پرچم مبارک را برایمان ارسال کرد. این اتفاق برای ما خیلی مبارک است و قصد داریم دراولین صعود که قلل ایلام و کرمانشاه است، آن را همراه داشته باشیم.
* گفتید در ۲۱ اسفندماه که مصادف با مبعث حضرت رسول اکرم(ص) است قصد صعود به قلل ایلام و کرمانشاه را دارید. با توجه به اینکه این صعود درزمستان اتفاق خواهد افتاد آیا مشکلاتی را برایتان بوجود نخواهد آورد؟
صعود در زمستان سخت است اما بسیاری از کوهنوردان به صعود دراین فصل علاقه زیادی دارند. درواقع خودشان به اختیار خود این موضوع را انتخاب می کنند والبته برای این انتخاب دلیل هم دارند. ما کوهنوردان شعاری داریم که زمستان زیباترین فصل صعود است. چون چالش ها وتجربه های بیشتری را درک می کنیم. لذت های بیشتری ازطبیعت می بریم و مناظری که درشرایط عادی دیده نمی شود را می بینیم. خیلی ها اصلا هیچ تصوری ازاین زیبایی ها ندارند. موضوع دیگرآن است که وقتی با سختی به موفقیت می رسیم لذت آن موفقیت دوچندان می شود.
* با این حساب کوهنوردی برای شما تجربه های جدیدی را به همراه دارد.
بله، دقیقا همینطور است. کوه ها برای کوهنوردهایی که به صورت حرفه ای ومستمر به این رشته می پردازند، یکسری آموزه های دارند که شاید درجایی دیگرنتوان به صورت عملی به آن رسید. علاوه برآن قدرت وعظمت خدا درکوه بیشتر به چشم می آید. از خود گذشتگی، سختی کشیدن، باصبر وحوصله وپشتکارپله های ترقی را پیمودن برخی ازاین آموزه هاست.
در صعود به تفتان دو نفر سنگین وزن، که حدود ۱۲۰ کیلوگرم وزن داشتند تصمیم گرفتند که همراه ما باشند. هزینه بسیاری انجام شده بود و تاپای کوه رسیده بودم اما دوستان می گفتند این افراد توانایی صعود ندارند. اما با اطمینان اعلام کردم که می توانیم همه به همراه هم صعود کنیم. صبرو حوصله ازخصیصه های کوهنوردی است. حدود ۱۸ ساعت طول کشید که صعود کردیم. خیلی خوشحال شدم که باعث وبانی این صعود بودم. باصبر و اراده همه چیزامکان پذیراست. کوهنوردی اراده ی انسان را تقویت وقوی می کند.
همچنین درکوه می توان خدا را بدون هیچ واسطه ای وبدور از تمام ظواهرزندگی عبادت کرد. به قول برخی از دوستان سیم انسان بالای کوه راحت تر وصل می شود. من دراوقات معمول، هرروز حدود ساعت۵:۳۰ صبح به حرم مطهرمشرف می شوم و ازپشت پنجره فولاد صلوات خاصه می خوانم، اما آن صلوات خاصه ای که در قله کوه سبلان خواندم برایم دلنشین تر ولذت بخش تر بوده است.
