در برنامه‌های کوهنوردی یکی از مواردی که کوه‌نوردان با آن مواجه هستند، موضوع شب‌مانی در کوهستان می‌باشد. شب‌مانی در کوهستان به صورت های مختلف مانند اقامت در قرارگاه‌ها، پناهگاه‌ها، جان‌پناه‌های پیش‌ساخته و دست‌ساز، بیواک(bivouac)، کمپینگ و … می‌باشد. در زمینه‌ی کمپینگ، می‌توان مطالب خوب و جامعی در کتاب ها، جزوات آموزشی، اینترنت و غیره بدست آورد. «برقراری کمپ» پیش زمینه‌ی کمپینگ می‌باشد. در ادامه، روند برقراری کمپ و کمپینگ بطور خلاصه آورده می‌شود.
الف) روند برقراری کمپ، شامل:
۱. تعیین (مکان کمپ):
در محلی دور از باد باشد (روی یال ها و خط الراس‌ها باد با شدت بیشتری می وزد).
فاصله و ارتفاع مطمئن از کناره‌ی رودخانه داشته باشد و از چادر زدن در کف دره‌ها اجتناب شود.
عدم برپایی چادر در زیر درختان. این عمل هر چند که در ابتدا مانع ریزش نزولات جوی بر روی چادر می‌شود؛ ولی در صورت بارندگی و تشکیل قطرات بزرگتر بر روی برگ درختان و ریزش آن ها بر روی چادر، باعث خیس شدن بیشتر آن می‌گردد.
عدم برپایی چادر در مسیر حرکت حیوانات وحشی منطقه و در نظر گرفتن فاصله‌ی مطمئن عدم دسترسی حیوانات اهلی.
داشتن دسترسی مناسب به آب آشامیدنی.
در معرض دید بودن محل استقرار، به امنیت و احتمالاً راحتی جستجو برای گروه‌های امداد و نجات کمک خواهد کرد.
محل چادر می‌بایست در معرض خطر ریزش سنگ، بهمن و … نباشد.
چادر حتی‌المقدور نباید در مسیر رفت و آمد کوه‌نوردان دیگر یا افراد محلی قرار گیرد.
و …
۲. زیرسازی چادر:
تسطیح مناسب زیر چادر (برای راحتی بیشتر)، چه از نظر عوارض طبیعی مثل سنگ و خاشاک و چه از نظر شیب (سطح زیر چادر تقریباً باید موازی افق محلی باش).
استفاده از یک نایلون بزرگ در زیر چادر برای جلوگیری از نفوذ رطوبت زمین به داخل و عدم آسیب‌پذیری کف چادر.
در صورت امکان از جابجایی سنگ هایی که ریشه در خاک دارند خودداری کنید، زیرا معمولاً محل لانه‌ی حشرات و خزندگان است.
۳. برپایی چادر:
محور طولی چادر باید به گونه‌ای قرار گیرد که دهانه‌ی ورودی چادر در معرض باد (جهت غالب باد) نباشد.
در زمان برپایی چادر، حتی‌المقدور طناب های مهار به گونه‌ای محکم شود که سطح بیرونی چادر (سقف) عاری از هر گونه چین و چروک و پستی و بلندی باشد (برای جلوگیری از تجمع آب روی چادر در هنگام بارندگی).
چند سنگ بزرگ بر روی میخ‌های مهار چادر به منظور ایجاد مقاومت بیشتر قرار دهید. سنگ ها باید به نحوی قرار گیرند که کمترین تماس را با طناب مهار داشته باشند؛ زیرا در صورت وقوع باد، سایش طناب به سنگ، باعث پارگی طناب و خوابیدن چادر می‌گردد (در صعودهای زمستانه از کلنگ، بعنوان مهار چادر استفاده می‌گردد).
در شرایط طوفانی و اضطراری که خطر شکستن تیرک ها، پاره شدن چادر یا حتی عدم امکان برپایی چادر وجود دارد، می‌توان بدون استفاده از تیرک ها تنها از پارچه‌ی چادر استفاده نموده و به داخل آن خزید. در این حالت بدن شخص حکم تیرک را خواهد داشت.
ایجاد راه آب و کانال دور چادر و ایجاد شیب مناسب به منظور هدایت آب باران احتمالی.
و …
۴. ایمنی کمپ:
پاشیدن مقداری توتون بصورت کمربندی در اطراف چادر، مانع از نزدیک شدن مار به داخل چادر می‌گردد.
بسته بودن در چادر، بخصوص در فصول گرم و در مناطق خشک (برای جلوگیری از ورود مار و سایر جانوران گزنده) یکی از مهم ترین موارد می‌باشد.
قرار دادن مواد غذایی در محلی که از دسترس حیوانات به دور باشد، مثل آویزان کردن آنها از درخت و در ارتفاع مناسب.
عدم استفاده از چراغ‌های خوراک‌پزی و روشنایی گازی، نفتی، بنزینی، الکلی و… (بطور کلی هر نوع وسیله‌ی روشنایی و گرمایشی که دارای شعله باشد) به دلیل خطر بالقوه‌ی ایجاد حریق و خطر گازگرفتگی. در صورت اجبار، حتماً یکی از پنجره‌ها و یا در چادر را باز بگذارید تا تهویه‌ی هوا به خوبی انجام پذیرد. از سویی از استقرار صحیح و استحکام موقعیت چراغ اطمینان حاصل نمایید (در چادرهایی که در راس چادر یک قلاب تعبیه شده است، می‌توان از لامپ های LED آویز، جهت روشنایی استفاده نمود).
