اگر در کوهستان بر اثر سقوط،از جایی شکستگی یا از بند دررفتگی ایجاد شده،بهترین موارد جهت جلوگیری از ضایعات بیشتر به قرار زیر است:
برای شکستگی بهترین کار بستن آتل به محل با تخته و چفیه میباشد که شکستگی به خاطر حرکت امبولی خون ایجاد نشود البته خطر امبولی بیشتر در پا ایجاد میشود
اگر شکستگی باز است سعی نکنید استخوان بیرون زده از پوست را به سر جای اول برگردانید
فقط روی آن را پانسمان کنید
جازدن استخوان ممکن است به عروق و اعصاب اندام صدمه وارد کرده و احتمال عفونت را هم بیشتر میکند.
“اندام را در همان وضعیتی که قرار دارد آتل کنید”
دو آتل در دو طرف اندام آسیب دیده قرار دهید بطوریکه از مفصل بالا و پایین آن اندام هم عبور کند.بطور مثال برای آتل کردن ساعد باید آتل تا بالاتر از آرنج و تا پایین تر از مچ دست امتداد یابد.
بین آتل و اندام حتما باید وسایل نرمی را که پیدا کرده اید بگذارید تا به پوست و عروق آن فشاری وارد نشود
بطور مثال باید ابتدا دور تا دور تخته چوب را با پارچه نرم بپوشانید بطوریکه پارچه نرم بین آتل و اندام قرار گیرد. این کار با این هدف انجام میشود که اندام به علت سفتی آتل آسیب نبیند
در نقاطی که استخوان های اندام درست زیر پوست است مانند اطراف مفاصل پارچه نرم بیشتری بگذارید
آتل را با ریسمان به اندام ببندید ولی خیلی سفت نبندید چون به عروق اندام فشار وارد میشود.فقط آنقدر سفت که اندام به توسط آتل بیحرکت شده و بین آتل و اندام حرکتی نباشد
این بستن با دو ریسمان پایین و دو ریسمان بالای محل شکستگی صورت میگیرد.گره ریسمان را بر روی آتل بزنید نه بر روی پوست اندام-با این کار فشار کمتری به اندام وارد میشود.
آتل را امتحان کنید که سفت بسته شده نباشد.
ریسمان ها باید آنقدر سفت باشند که آتل را محکم کنار اندام نگه دارند.
جریان خون اندام را مجددا بررسی کنید.اگر بعد از بستن آتل جریان خون دچار مشکل شده باشد ریسمان را شل تر کنید…
