به گزارش بام نیوز، تا چند سال قبل ذوب‌آهن جزو معدود باشگاه‌های با ثبات و حرفه‌ای ایران بود که توانست با عملکردی متفاوت در آسیا بدرخشد و تا فینال لیگ قهرمانان این قاره هم برسد. ذوبی‌ها آنقدر خوب بودند که این باشگاه را دیگر به عنوان یکی از قطب‌های مهم لیگ برتر می‌شناختند چون همواره در بالای جدول قرار داشت و درخشان ظاهر می‌شد.
اما عملکرد تیم در دو فصل گذشته لیگ همه چیز را تغییر داده است و نابسامانی و تغییرات مدام ثبات را از این باشگاه گرفته است. شاید کمتر کسی باور کند ذوبی‌ها در دو فصل گذشته شش تغییر را در مدیریت و روی نیمکت تجربه کرده است اما این تغییرات روزهای خوشی را برای این باشگاه رقم نزده است.
رحمان رضایی و مجتبی حسینی دو مربی ناموفق ذوب‌آهن در لیگ بیستم بودند و هدایت تیم در لیگ بیست‌ویکم به مهدی تارتار رسید تا سه مربی در فاصله کمتر از دو سال روی نیمکت این تیم بنشینند. جواد محمدی و مجتبی فریدونی مدیرعامل‌های ذوب‌آهن بودند که هر کدام به دلایلی از این باشگاه جدا شدند و اکنون نیز فرشاد دادفر به عنوان سرپرست باشگاه انتخاب شده است.
انتصاباتی که به نظر نمی‌رسد جدی باشند و به احتمال فراوان باید منتظر تغییرات دیگری نیز در این باشگاه باشیم. تغییراتی که یکی پس از دیگری انجام می‌شود اما بی حاصل است و تیم ریشه دار و خوش نام لیگ برتر ایران را به یک باشگاه بی ثبات و ناموفق تبدیل کرده است.
برخی‌ها تغییر موضع و نگاه کارخانه ذوب‌آهن نسبت به تیم فوتبال این باشگاه را مهم ترین عامل عملکرد نامناسب سبزپوشان اصفهانی میِ‌دانند. کاهش بودجه و ضعف‌های مدیریتی دست در دست هم داده‌اند تا ذوب‌آهن را از روزهای اوج خود دور کنند. تصمیماتی طی چند سال اخیر در این باشگاه رقم خورده است که هواداران این باشگاه را جان به لب و معترض کرده و نارضایتی را می‌توان در چشم آن‌ها دید.
