عده زیادی کوهنورد قلّه توچال را در یک هوای خراب صعود می نمایند و بعلت سرمای شدید و باد و بوران در داخل جان پناه منتظر بهتر شدن هوا می شوند و چون هوا هر لحظه بدتر می شود تصمیم به مراجعت به هر صورت گرفته و متأسفانه بعلت باد و بوران و نداشتن دید مسیر را گم کرده و بعد از مدتها دست و پنجه نرم کردن با هوای خراب نزدیک غروب تعدادی از آنها به حدود گردنه پیاز چال رسیده و در حالیکه همه خسته و از پا افتاده بودند و نه نفر از آنها همان طوری که روی زمین نشسته بودند منجمد می شوند.
یکی از کوهنوردان که تجربه و قدرت بیشتری داشت به نام ناصر ملک محمدی کوهنورد فداکار گروه کاوه بیشترین تلاش را برای نجات آنها می کند و حتی از پوشاک خود به آنها می دهد و لیکن موفق به نجات انها نمی شود و اگر خودش می خواست می توانست خود را نجات داده و بگریزد ولیکن بانهایت فداکاری و جوانمردی و انسانیت و بزرگواری در کنار آنها می ماند و جان خودش را هم از دست می دهد.
جمعه ۱۳ دی سال ۱۳۵۳
روح تمام درگذشتگان کوهستان شاد
