تعریف استرس (فشار روانی)

هر گاه محرک فیزیکی یا روانی برای کوهنوردی به روش خاصی بوجود بیاید که باعث بهم خوردن تعادل درونی شود استرس می گویند . محرکهای فیزیکی یا روانی از محیط یا افراد گروه بوجود می آید . به عبارت دیگر هر عاملی که در شرایط فشار عصبی فرد را در رسیدن به هدف تهدید کرده و در نتیجه برای وی شرایط نامطمئن بوجود آورد ، آنگاه فرد هدف را تهدید شده می داند و این خطر محسوب می شود.
فشار عصبی اگر توام با خبر خوش باشد به آن خوش خیم می گویند مثل خبر فتح قله ۸۰۰۰ متری . در صورتی که خبر به صورت بد و توام با حادثه ناگوار و منفی باشد به آن استرس بد خیم می گویند که برای افراد مضر است ، مثل خبر آسیب دیدن یکی از افراد گروه در برنامه.
عوامل ایجاد کننده استرس عواملی است که سبب احساس فشار عصبی در فرد می شود که معمولا در حالتهای فردی ، گروهی و محیطی بروز می کند . به مثالهایب زیر توجه کنید :
عامل فردی :
کوهنورد دلش می خواهد به قله برسد اما توان ادامه مسیر را ندارد.
عامل گروهی :
کوهنوردان در تست انتخابی همگی استرس انتخاب یا عدم انتخاب را دارند.
عامل محیطی :
برودت و ناپایداری هوا در موفقیت تیم صعود کننده نقش ایفا می کند و تولید استرس برای تیم می کند.
استرس اثرات جسمی و روانی رفتاری متعددی بر روی تشخیص دارد که عمده ترین افزایش فشار خون ، ضربان قلب در ارتفاع می تواند ناشی از استرس جسمی باشد . یا خستگی از کار ، افسردگی و از دست دادن تمرکز ، از نتایج استرس روانی است . غالبا استرس موجب دغدغه برای عدم موفقیت در برنامه ها است و حذف عوامل استرس زا در برنامه های کوهنوردی ، مخصوصا در زمان خطر عامل مهمی در موفقیت شخص بر شرایط نا آرام خطر می باشد.