بهترین تمرین قبل شروع طرح را آزادکوه میدانستم . هماهنگی برای صعود به راحتی نبود .برف منطقه ،محدودیت تردد ، و….مسائلی بود که باسختی با آن جنگیدیم
صبح پنجشنبه با مجتبی دهقان و جمال سلیمانی ، خانم نرگس نرگس نجفی از بابلسر و سعید جامعی به سمت کلاک حرکت کردیم ..
از شهر بلده برف یکدست تمام منطقه را سفید پوش کرده بود و ماشین به سختی به کلاک رسید .شب را قرار بود زیر گرده چادر بزنیم .پس وقت را تلف نکردیم وبا آماده شدن همگی نفرات به سمت سلطان عشق آزادکوه به راه افتادیم .رد پای هیچ کوهنوردی در منطقه دیده نمیشد .از همان کلاک برف کوبی سنگین آغاز شد برفی که گاهها در باغ های کلاک به ۱ متر هم میرسید .بهمن آمان مارا بریده بود .مدام از این یال به آن یال تغیر مسیر میدادیم .و با ایمنی خاطر عبور میکردیم .شاید کوچک ترین اشتباه بهمن مارا به دام خود میگرفت .برف کوبی واقعا سنگین بود وبا حجم ووزن کوله های سنگین واقعا مشقت زیادی داشت .
با گذشتن از چندیال پر شیب به قسمتی مسطح رسیدیم که تقریبا نزدیک گرده بود اما همین نزدیکی فردا برای ما از کنار چادر هایمان تا ابتدای گرده ۳ ساعت زمان برد .
چادر هارا برپا کردیم دوتا چادر یکی نورس فیس ویکی کله گاوی خلاصه این شب هم گذشت اما شب های خوبی در راه خواهد بود
شب سردی بود وبا تمام جزیئات سایت منتین فرکست که ۵-،اعلام کرده بود متغیر بود ودما شاید بیرون به منفی ۱۵ هم میرسید .
صبح زود با جمع جور کردن وسائل به راه افتادیم .
مسیر هر یالش بهمن داشت .گاهی اوقات صدایش را میشنیدم “بهمن ” “بهمن ”
کلی تغیر مسیر دادیم و از این یال به آن یال بالا پایین کردیم تا به زیر گرده رسیدیم .برف امان مارا بریده بود مگر برف کوبی تمامی داشت .لوازم فنی را پوشیده و به سمت بالا حرکت کردیم.تایم را از دست داده بودیم‌و ساعت ۱۰ صبح برا استارت گرده شرقی دیر بود آن هم در دی ماه که ساعت ۳ دیگر عملا روز معنا ندارد .
کراکس به کراکس صعود میکردیم. تمام مسائل فنی این برنامه به عهده استاد جمال سلیمانی بود که کمال تشکر را ایشون دارم. عمو جمال با تبر یخ کراکس هارا صعود میکرد ومیانی و طناب ثابت فیکس میکرد وبچه ها صعود میکردن .هوا خیلی عالی بود با کمترین باد و دمای مناسب صعوداما برف روی گرده هم مث کف دشت ها همچنان کم نبود و این به مشکل ما اضافه شد.
تقریبا تا ارتفاع سه هزار هشصد صعود کرده بودیم و قصد ادامه را تا هر ساعتی هم که میشد داشتیم و فرود از گردنه را قصد داشتیم
قسمتی از مسیر را باید از کنار یک برج سنگی بلند تراورس میکردیم .این قسمت را در صعود های قبلی یادم بود وبه راحتی عبور میکردیم .چون که برفی آنقدر نبود اما الان یک کلاهک برفی معلق رویش ایجاد شده بود که ترک های آن به وضوح دیده ومیشد وبیشک بهمن مهیبی داشت .خیلی کلنجار رفتیم که آیا بریم یا نه
خیلی دودل بودم که عبور کنم یا نه .آیا میرزد که به خاطریک بهمن برنامه اصلی را از دست بدهم !!!
از طرفی عمو جمال میگفت میشه این برج سنگی را صعود کرد اما زمان را خیلی از دست خواهیم داد .خلاصه با مشورت عمو جمال و دوستان و صلاح خودم از ادامه صعود منصرف شدیم و از ارتفاع سه هزار هشصد متر به سمت پایین حرکت کردیم .این تلاش براین خیلی ارزشمند بود چرا که هم کار خوبی را با اینکه تمام نشد اجرا کردیم .کار فنی که با عمو‌جمال شاگردی ایشان کرده و صعود و فرود کردیم و آشنایی با خانم نرگس نجفی که واقعا باید توانایی ایشان تحسین کرد.
از سمت دره های به سمت چورن فرود انجام شد ان هم با تمام اصول ایمنی و به کف دره و آبشار یخی رسیدیم .تمام این مسیر را از سمت گرده به به سمت گرده حرکت میکردیم که برف را کمتر تحریک کنیم.از زیر گرده عبور کردیم و دوباره باید دویست متر ارتفاع میگرفتیم تا به چادر هایمان برسیم .با رسیدن به چادر هایمان کمی تنقلات چایی نوش جان کردیم و به سمت کلاک حرکت کردیم و ساعت۲۰ به روستا رسیدیم
من در این برنامه به نکته ایی رسیدم که در هیج کدام از صعود های زمستانیم درک نکرده بودم و آن هم بهمن بود .
صدای بهمن راقبل تحریک کردنش بشناسید و بشنوید .
