دمای بدن انسان با یک الگوی کم و بیش منظم به طور متوسط در حدود ۳۷ درجه سانتی گراد (۶/۹۸ درجه فارنهایت) در نوسان است. دمای اعضای درونی بدن مانند قلب، مغز، کلیه ها، کبد که فعالیت های سوخت و سازی بالایی دارند بیش از سایر بافت های محیطی است.
درجه دمای بدن متغیر است و به عواملی از قبیل :
شدت گرمای متابولیک،
الگوهای جریان خون زیر جلدی،
میزان گرمای تابشی،
ترشح عرق،
جریان های انتقالی هوای پیرامون بدن و رطوبت نسبی هوا بستگی دارد.
#افزایش غیر طبیعی دمای بدن از عوامل مهم تعیین کیفت اجرای فعالیت های ورزشی در محیط گرم است.
هنگام فعالیت ورزشی در محیط گرم ،هدف اصلی تنظیم گرمایی آن است که گرما را از بدن دفع کند. روش های تبخیری راه هایی هستند که بدن گرمای خودرا به واسطه ی آنها به محیط میدهد.
هنگام فعالیت ورزشی ۸۵-۹۰٪ دفع گرما با تبخیر انجام میگیرد.
دفع غیر تبخیری گرما حاصل تلفیقی از روش های زیر میباشد:
تشعشع:
انتقال امواج انرژی که توسط یک شئ ساطع و توسط دیگری جذب میشود. این روش عمده ترین راهکار بدن برای دفع گرمای اضافی در حالت استراحت میباشد.
هدایت:
تبادل گرما بین دو سطح جامد که با یکدیگر تماس دارند. مقدار هدایت به اختلاف دمای بین دو سطح بستگی دارد.
دما از عمق بدن از طریق بافت های مجاور هدایت شده و به سطح پوست میرسد، و با لباس ها و هوا که در تماس با پوست است، هدایت میشود. در زمان غوطه_وری در آب مقدار گرمای از دست رفته به وسیله ی هدایت ۲۶برابر زمان است که در دمای عادی در هوا قرار بگیرید.
جابجایی
: انتقال گرما از یک مکان به مکان دیگر توسط حرکت یک گاز یا مایع از میان سطح گرم شده. سهم این روش در دفع گرما ناچیز است.
هیپوتالاموس ترموستات بدن
گیرنده های حرارتی که در پوست و هیپوتالاموس قرار دارند نسبت به دمای محیط فرکانس هایی را به هیپوتالاموس صادر میکنند و این مرکز مکانیزم هایی را که گرم کردن یا سرد کردن بدن را تنظیم میکنند ، فعال میکند.
