دیدار محبت آمیز در مسیرهای کوهستانی

دیدار محبت آمیز در مسیرهای کوهستانی٬ هم سفر بودن ٬هم سفره وهم کلام بودن در زندگی بشر ودر عرصه تاریخ و روزگار جملات و واژگانی است که انسانها در روابط ودر خوشی وناخوشی در کنار هم تجربه می کنند دشواری های کوهستان ومحیط پیرامون شرایطی ایجاد کرده تا انسانها ذات درونی خود را محک زده ودر آزمونی سخت آبدیده شده ودر روح وجان هم نفوذ نمایند ٬ وقایع تلخ وشیرین در کوه ودر شرایط اظطراری ونابرابر فرصتی هست تا انسان هر چه در توان دارد از دل جان به همراهان ودیگران محبت ورزیده وگاهی جان شیرین خود را کف دست گذاشته تا رضایت خاطر را در چشمان همراهان در لحظه خطر ملاحظه نماید٬ این فدکاری ومحبت ونیز عشق ورزیدن انتخابی واز روی خود ستایی نیست ٬بلکه شرایط پیش آمده ونیاز در محیط کوهستان انسان را به اوج کمال ومعرفت رسانده واو بی اختیار وبا اخلاص هر چه در توان دارد به دیگران می بخشد واز کار خود لذت می برد ٬او دیگر خود را مالک چیزی نمی داند ومزد او با یک لبخند ناچیز بر آورده می شود٬ اینگونه است که انسان با همه ناملایمات وناخرسندی ها خود را در اوج کمال می بیند ودر پوست خود نمی گنجد وارامش خیال را براحتی کسب می کند٬ این اتفاق نادر و بی نظیر فقط در محیط پر مهر طبیعت ودر کنار همراهان پاک سیرت ودر ورزش کوهنوردی بدست خواهد امد ٬بی تردید نقل وبازگویی آن برای برخی قابل تصور نبوده ویک رویای دست نیافتنی محسوب می گردد٬ اما درسفر کوهستان و در کنار سفره رنگا رنگ اهالی کوه شادی وسرور براحتی واز روی مهر ومعرفت بطور مساوی تقسیم شده و گاهی انسان در خلوت خود از این همه مهر و سخاوت خویش ودیگران متحیرشده واز کردار ورفتار خود انگشت به دهان می ماند٬ آیا او من بوده ام ؟