شنیدن خبر تخریب امکانات و تجهیزات نصب شده امداد در ارتفاعات دامنه دماوند موجب شگفتی دوستداران و علاقمندان صعود به این قله بلند گردید .
چندی پیش به دنبال تلاش هیئت کوهنوردی استان مازندران و همکاری (پویش مردمی فرزندان دماوند) ، تجهیزات امداد و نجات ، شامل کمک های اولیه ، کپسول اکسیژن ، پتوی نجات ، و لانگ بلکبورد به جهت حمل مصدوم ، در ارتفاعات جبهه شمالی و در جبهه جنوبی دماوند تهیه و نصب گردید .
طی این سالها همواره این تجهیزات مورد استفاده قرار گرفته و در زمان‌هائی نیز جان آسیب دیدگان را نجات داده است . اما چه کسانی در چند روز اخیر دست به تخریب این تجهیزات امدادی زده اند .
یک ) نخستین گمان که به ذهن همه رسیده ، این بود که این آسیب‌ها از ناحیه کوهنوردان صعود کننده بوده است ، اما چرا کوهنوردان باید به این کار دست زده باشند !؟ و چه انگیزه‌ای برای این تخریب در سر داشته اند ؟
دو ) گروه دوم که گمانها را به سوی خود معطوف کرده است ، دوستداران محیط زیست اند ، کسانی که هرگونه دستکاری و نصب سازه ها و تجهیزات ، و تابلو در کوه را بر نمی تابند . اما آیا تخریب و نابودی این تجهیزات کار آنهاست ؟
سه ) گروه دیگری که میتوان نام برد ، افراد محلی منطقه صعود ، و افراد غیربومی ناآشنا به این تجهیزات مفید و کارساز بوده است ؟
چهار ) گمان پایانی اینکه ، افرادی با هدف کاملاً طراحی شده و به دنبال تخریب چهره دوستداران محیط زیست و دلسوزان طبیعت بوده اند ، چرا که مقوله ی محیط زیست و فعالیت‌های این سمن های زیست محیطی ، همواره مورد رصد ارگانهای اطلاعاتی و امنیتی بوده و چالش‌های بسیاری پیش روی این فعالان جامعه مدنی بوده است .
و اما واقعیت تخریب این امکانات موثر در کوهستان چیست ؟ و مخربان واقعی چه کسانی هستند ؟
نگارنده در سال گذشته در جبهه جنوبی قصد صعود به بام ایران ، از کنار این باکس‌ها گذر کرده ام ، و در کمال شگفتی با جعبه های خالی از امکانات روبرو شده ام !! پرسشی که برایم پیش آمد این که چه کسانی با این تجهیزات این چنین کرده اند ؟
در نگاهی منصفانه در خواهیم یافت که اتهام تخریب این امکانات به دوستداران محیط زیست ، به قصد به انحراف کشیدن افکار عمومی و بدنام کردن این بخش از جامعه است ، چرا که دلیلی متقن بر دست داشتن این عزیزان در این ناهنجاری وجود ندارد .
درست است که انجمن های زیست محیطی با ساخت و ایجاد هرگونه سازه در محیط کوهستان مخالفند ، اما تخریب این سازه‌ها روشی پیشبرنده نبوده ، و اثرات منفی بر جای خواهد گذاشت .
به اذعان یک شاهد عینی از اینکه به چشم خود دیده است فردی که از دیگر استان‌های کشور به قصد صعود به دماوند آمده و به قله رسیده است ، کپسول اکسیژنی را از باکس ها برداشته ، و به گمان اینکه دچار کمبود اکسیژن می شود به همراه خود به قله برده و پس از صعود آن را به پرتگاه انداخته و رها کرده است !! میتوان به یک دلیل آن پی برد .
اما اینکه در چند روز گذشته این باکس ها از پایه کنده و به پرتگاه ریخته شده اند ، نه در قالب تسویه حساب شخصی میگنجد و نه قابل اغماض است و بدنبال آن هستیم که مرتکبان را شناسائی کرده و معرفی کنیم .
عدم آشنایی و آموزش ، و نبود فرهنگ استفاده از امکانات موجود می‌تواند یکی از عوامل این حوادث باشد ، وقتی که کوهنوردان به گمان اینند که این تجهیزات را بدون دلیل می‌توانند بردارند و به همراه ببرند ، ( انگار که برای نذری و صدقه است ) می‌شود این اتفاقاتی که می‌بینید .
قابل اشاره است که جسارتأ ، سارقان حوصله این را ندارند که برای سرقت کپسول‌های اکسیژن و فروش آنها به جای آهن و پلاستیک ضایعاتی ، تا ارتفاع ۴۵۰۰ متری بالا بیایند و خود را به زحمت بیاندازند ، چرا که در شهر تا دلشان بخواهد ، مورد برای سرقت هست .
منصف باشیم ،” از ماست که برماست ” ، درصد بسیاری از کوهنورد نماهای این ورزش ، هنوز با بدیهی ترین اصول آن آشنا نیستند و هزینه‌های این ناآگاهی را کسانی می دهند که دلسوز و پرکارند ، و چیزی جز آسایش و تندرستی همنوردان شان را در سر نمی پرورانند .
