یه کوهنوردای باشعوری داریم که وقتی میرسن قله ، مثل اینکه سالها از مامانشون دور بودن ، آنچنان به تابلوی قله میچسبن که تمام شرکتهای تولید چسب جهان به دنبال یافتن فرمول این چسب ، آواره ی کوه و بیابون میشن !!
طفلکیا جوری تابلو رو بغل می کنن ، که آدم دلش براشون کباب میشه !!…
عکس پشت عکس . نیمرخ ویژه …! تمام رخ… !! عصا در هوا …!!! پا ضربدری …!!!! قوس کمر… !!!!! لب غنچه ای ! واه و واه و واه ….
یه عدّه هم ساعت ها منتظرن تا وداع این باشعورها با تابلوی قله شکل بگیره و توی دلشون برای این وصال به ثمر نشسته ، “ذِکرُ الشفاء” نثار میکنن .