این به نظر قدری عجیب است چرا که با صعود شیشاپانگما و چوآیو به همراه ۱۲ قله ای که در سال گذشته توسط وی صعود شد اکنون ۱۴ قله به پایان رسیده است. لازم به ذکر است که هاریلا قبلا دو قله لوتسه و اورست را هم در سال ۲۰۲۱ صعود کرده بود و در مجموع ۱۶ بار صعود به هشت هزاری ها را در رزومه دارد.
علاوه بر این با توجه به بررسی های اخیر وب سایت ۸۰۰۰ers.com وی تمام کوه ها را تا قله های اصلی صعود کرده و همه این صعودها هم به خوبی مستندسازی شده است.
البته صعود ۱۴ قله واقعی ۸۰۰۰ متری وی را در جایگاه دوم در این رتبه بندی قرار می دهند. در روزهای گذشته دونگ هانگ ژوان از چین توانست با صعود به شیشاپانگما اولین جایگاه را از آن خود کند.
با این حال هاریلا همچنان سریعترین کوهنورد زن یا مردی است که توانست این رکورد را انجام دهد. پیشتر نیرمال پورجا در مدت ۶ ماه و ۶ روز به این قلل صعود کرده بود اما یک تفاوت وجود دارد. نیرمال در صعود به ماناسلو تا قله فرعی (نقطه پایین تر از تاج صخره ای) و در دائولاگیری تا زیرقله اصلی صعود کرده بود.
لازم به ذکر است که در سالهای گذشته تقریبا همه کوهنوردان به همین منوال عمل می کردند. نیرمال در سال ۲۰۲۱ دو قله ماناسلو و دائولاگیری را تا قله واقعی صعود کرد و به این ترتیب به کار خود پایان دادبلندپروازی جدید با وجود همه این دستاوردها به نظر می رسد هاریلا به دنبال بلندپروازی جدیدی است. او صعود شیشاپانگما را در ۲۶ آوریل شروع کرد و سعی خواهد کرد در کمتر از حدنصاب نیرمال (یعنی ۱۸۹ روز) مجموعه ۱۴ قله را صعود کند. با اکسیژن یا بدون اکسیژن
وی در صعود به شیشاپانگما و چوآیو از اکسیژن کمکی استفاده کرد پس با این حساب به نظر می رسد صعود بدون اکسیژن دیگر در دستور کار نباشد. کریستین باید ۶ یا ۷ قله هشت هزار متری را در فصل بهار نپال (پیش از بارشهای موسمی) صعود کند و بعد از آن به سراغ قلل مرتفع پاکستان برود. جایی که ۵ قله سرسخت دیگر برای صعود قرار دارند.
گفتنیست این سبک کوهنوردی به پشتیبانی گسترده از نظر حمل و نقل هوایی و تدارکات منطقه ای نیازمند است. و مقایسه آن با اولین صعودها در دنیای کوهنوردی عادلانه نخواهد بود. وجود شبکه هلی کوپتری گسترده، شرکت های خدماتی و تدارکات باعث شده که رسیدن به قله ها بسیار آسانتر از گذشته باشد.
البته که صعود کوهنوردان دوره جدید هم ارزشمند است اما جنس آن با اولین کاشفان قله های بلند تفاوت دارد.