تصور این که کشیدن سیگار گلبول های قرمز خون را افزایش داده و یا کمک زیادی در صعود و جلوگیری از ارتفاع زدگی دارد، بسیار تصور اشتباهی است. شاید در کوتاه مدت و در همان چند ساعت صعود کارساز باشد و حس خوشایند و قدرت زیادی را در کوهنورد ایجاد کند اما نمی تواند در درازمدت کمکی به کوهنورد کند.
کشیدن سیگار برای کوهنوردان طی روزهای هفته و به ویژه در روزهایی که برنامه کوهپیمایی و یا کوهنوردی های سنگین دارند، گذشته از مسائل روانی و وابستگی بسیار زیان آور است. زیرا تعادل تنفسی ریه ها را بهم می زند و در طول راه تنگی نفس و خس خس بیشتری رخ می دهد و قدرت عضلانی و پمپاژ بطنی قلب کاهش می یابد.
سیگار افزون بر نیکوتین که ماده سمی سرطان زایی است، دارای ۴۰۰۰ نوع سم گازی شکل به صورت آستون، آمونیاک، استالدیید، فرمالدیید و … است که در بروز سرطان های ریه، دهان، مثانه، معده، حنجره، لب، مری؛ همچنین در سکته های قلبی و مغزی دخالت بسزایی دارد.
این موضوع می تواند تصور و ذهنیت مردم و کسانی که کوهنوردان را بنام یک الگوی رفتاری مناسب دنبال می کنند و نیز به عنوان یک ورزشکار شناخته اند تغییر دهد و حسی ناخوشایند و بی اعتمادی را ایجاد کند.
برای این که از منظر دیگرانی که کوه نمی روند و یا ارتباط کمتری با آن دارند، کوهنوردان کسانی هستند که انس و دوستی بیشتری با طبیعت دارند و در نتیجه چنین رفتاری دور از شخصیت و منش کوهنوردی ست.
و اما …
نوشیدن مشروبات الکلی نیز رفلکس های عضلات را کند و ضربان قلب را تند تر می کند، خون بیشتری به مویرگ های بدن می رساند، پوست صورت را قرمزتر می کند، اما موجب کاهش مقدار خون اعضای داخلی بدن می شود و در نتیجه بیشتر حالت خماری، کسالت و تند خویی به کوهنورد دست می دهد و این در درازمدت آسیب های زیادی را به قلب و ریه و دستگاه تنفسی و همچنین از نظر روانی به کوهنوردان وارد می کند.
تمرین های هوازی، کوهپیمایی های سبک تقویت ماهیچه ها و عظلات طور مرتب می تواند میزان استرس های هنگام صعود مشکلات تنفسی یا همان نفس کم آوردن و خستگی را کم کند.
