شرح‌ گزارش سرنسا‌ به سیچال

یافتن راه برای خود در حین صعود گذاشتیم که معمولا جزو‌‌ روال و علایق کاریمان هم مییاشد.
ساعت‌ ۶.۳۰ صبح‌ جمعه با تاخیری یکساعته بخاطر پنچر شدن آژانس و کمی تاخیر یکی از دوستان به پای کار رسیدیم‌ همراهان ما اقایان ابوالفضل رجبی که علاقه بسیار و اشراف به این مناطق دارد و در بررسی امکان‌ سنجیها کمک کرده بود و امین‌ حقگو و خانم چگینی بودند.
سعی میکنیم تعداد نفرات را هم بخاطر محدودیتهای کرونا و هم بخاطر نوع برنامه ها بیش از این افزایش ندهیم و شرمنده دیگر دوستان علاقمند میشویم.
منطقه ای بین روستاهای نسا و کسیل را انتخاب کردیم از تنگه‌ ای در سمت راست جاده چالوس با ارتفاع ۲۱۰۰ وارد باغهای کسیل شدیم در امتداد رودخانه کمی پیش رفتیم ولی بیشتر ادامه نداده و با انتخاب یال سمت چپ و صعود مسیری نامعمول خود را وارد چالش شیب تند و کمی درگیری با سنگها کردیم که اینکار مسیر را طولانیتر و دشوارتر میکرد ولی در عوض شروع کار از ابتدای یال بصورت کاملتر و جذابتر شد و در واقع یال جنوب غربی یا سرخه ده را صعود کردیم بعد از چند فراز و فرود و تغییر جهت و صعود قله های فرعی مانند قله سربند روی راس یال قرار گرفته و در واقع به مسیر معمول نسا رسیدیم مسیر کسیل هم با نشانه جاده خاکی و دکل برق در سمت راست دیده میشد. بعد از کمی پیمایش دیگر‌ روی مسیر تیغه ای ملایم ساعت ۱۰.۳۰ قله سرنسا صعود شد که نسبت به قله های هم ارتفاع خود بسیار سرسخت تر میباشد.
کار اصلی ما تازه شروع شد ضلع شرقی را ادامه دادیم و با عبور از مسیر تیغه ای که دست گرمی مسیر محسوب میشد به قله باریک بند رسیدیم منطقه بسیار بکر و زیبا و سکوت کامل حکمفرما بود و سعی ما هم حفظ این سکوت و آرامش بود.
هوا کاملا بهاری و مساعد و دلچسب‌ و در واقع همه چیز بر وفق مراد‌مان شد.
قسمت اصلی تیغه های باریک بند بعد از قله به سمت شرق قرار داشتند و بسیار طولانیتر و چالشی تر از مقدار پیش بینی شده و مشابه و شاید هم سطح سختی تیغه های داراباد محسوب میشوند و تا همینجا برنامه خسته کننده و نفسگیر شد
ساعت حدود ‌۱۴ بالاخره تیغه ها تمام شدند و مسیر پیمایشی شد. بعد از یک گردنه و قله فرعی دیگر به تاسیسات اسکی دیزین رسیدیم یعنی تقریبا هم تراز گردنه دیزین و متقارن جایی که صعود گروهها از انجا‌ اغاز میشود .
کمی بعد در کمال تعجب دوباره مسیر کمی صخره ای شد که انتظارش را برای قله سیچال اصلا نداشتیم و برایمان چالش اندر چالش شد
در ساعت ۱۵.۳۰ به قله سیچال رسیدیم یعنی نقطه عطف و هدف اصلی برنامه و انچه میخواستیم انجام شد.
برای ادامه سه راه پیش رو داشتیم یا به گردنه دیزین برویم یا از ضلع شرقی توسط قله آهنگرک و دره هملون برسیم که این دو مسیر برای برگشت به منزل دشواری بیشتری داشت و یا طبق برآورد اولیه از رخ جنوبی به قله اله بند( به معنای آشیانه‌ عقاب) و آهار برسیم
انتخاب سوم از بقیه بهتر بود ولی از نظر زمان و میانگین توان گروه در وضعیت خوبی نبودیم که البته عملکرد دوستان تا همین‌ جا هم بسیار عالی و مقبول بود
با توجه به افزایش سرعت باد و برودت و انسجام ابرها و پیش بینی احتمال بارش در شب نباید بیش از این‌ وارد چالش میشدیم چه بسا امنیت و آسایش نفرات گروه باید همیشه در الویت باشد
گروه دیگری از دوستان هم که از شهرستانک به اینجا امده بودند که برای برگشت به منزل با مسیر ما هم رای شدند
بنابراین با انصراف از صعود قله های اله بند بزرگ و کوچک و با تراورس از رخ غربی آنها در ۱۰۰ متری زیر قله و عبور از زیر برفچالهای باقی مانده و تامین کسری آب از چشمه گوارا در این مسیر خود را به قله زرد رساندیم که البته به این مسیر و وجود پاکوب اشراف کامل داشتم دوستان گروه مذکور از ما جدا و به سمت دره شهرستانک رفتند
انتخاب این تمهید و مسیر باعث صرفه جویی حدود ۳ ساعت زمان و چندین کیلو کالری انرژی برای ما شد ولی هنوز میبایست ۱۰۰۰ متر دیگر ارتفاع کم میکردیم بسمت گردنه قلعه دختر سرازیر شده و قبل گردنه با فرودی سریع به دره ده تنگه رسیدیم بقیه مسیر پیمایشی‌ و پاکوب است و با عبور از میان باغها و جاده خاکی ده تنگه بعد از ۲۸ کیلومتر مسافت و ۲۴۰۰ متر تجمیع ارتفاع به میدان آهار رسیدیم و با‌ هماهنگی‌ قبلی با همان وسیله‌ دربستی به تهران‌ و منازل برگشتیم و برنامه سنگین و جذاب و منحصر بفرد با سلامتی و موفقیت به پایان رسید
آنچه‌ بدست آمده‌ لطف خدا بوده است.