مشخصات کلی برنامه:
نام منطقه: استان یزد
تاریخ اجرای برنامه: ۱۴و ۱۵ آذر ماه۹۸
مدت برنامه ؛ تقریبا ۲ روزه
مسیر صعود: ده بالا
میزان پیمایش: ۹۳/۸ کیلومتر
ارتفاع مبدأ: ۲۴۶۸
ارتفاع جان پناه: ۳۴۸۳
ارتفاع قله: ۴۰۶۷
نحوه دستیابی به منطقه: وسیله نقلیه شخصی
آنتندهی مسیر: در قسمت اعظم مسیر صعود به شیرکوه میتوانید از اینترنت و آنتن تلفن همراه خود برای برقراری ارتباط استفاده کنید.
نام مسئولین و اعضای شرکت کننده
سرپرست: رسول درویشوننژاد
مسئول فنی و مربی: استاد عاطفت
سرقدم: استاد عاطفت
شرکت کنندگان: اعضای باشگاه دماوند ، دنا و آرش؛ جمعاً ۲۵ نفر
نویسنده گزارش: محسن رضایی
مشخصات کلی قله شیرکوه:
قله شیرکوه بلندترین قله استان یزد، با ارتفاع ۴۰۷۵ از سطح دریا در جنوب غربی شهرستان تفت و در فاصله ۵۰ کیلومتری یزد واقع شده است. این قله امتداد شمالی رشته کوه زاگرس محسوب میشود. از دیگر قلل منطقه میتوان از قله برفخانه تزرجان و دو قله آسمان نما (معروف به قلل گاو و گوساله) نام برد. برای صعود به قله مسیرهایی مانند ده بالا، بید کبکان، لابیدسرخ، لایخچال، دره شمس، دره سوسن و بردستان سانیج وجود دارد که پر ترددترین مسیر مسیر ده بالا و دره نجیب میباشد.
طبق گفته هایی بیان شده شیر کوه از دور شبیه شیر خوابیده روی زمین است که ظاهراً به دلیل همین شباهت به این نام معروف شده .
روز اول پنجشنبه ۱۴ آذر
حرکت ما از دروازه تهران راس ساعت ۶ صبح آغاز شد. از جاده نائین به سمت کوهپایه که مقصدمان به یزد را در پی داشت رسیدیم، صبحانه را در فضای سبزی نه چندان عالی ولی مناسب صرف کردیم و سپس مسیرمان را بدون اتلاف وقت به سمت استان یزد ادامه دادیم، چراکه همنورد خوبی از خطه زاهدان نیز مهمان گروه ماست که میبایستی بعد از گذشتن از اردکان در جایی که هماهنگ شده ، به ما ملحق شود.
ساعت ۱۲ ظهر، به روستای ده بالا رسیدیم. قلل شیرکوه و قلل همجوار در نظرمان رخ نمایی میکرد.
آفتاب گرمی همراه با سوز اندکی توقف مان را تا آمدن کسی که باید ما را به خانه روستایی در ده بالا اسکان دهد لذت بخش تر میکرد. در نهایت با پیگیریهای استاد عاطفت با صاحب خانه روستایی، ساعت ۱۳:۳۰ در این خانه زیبا که از کوچه باغهای پوشیده از برگهای خزان پاییزی میباشد قرار گرفتیم.
روستای ده بالا یکی از معروفترین متطقههای ییلاقی استان یزد در شهرستان تفت در ۳۰ کیلومتری جنوب غربی تفت میباشد. اما اینگونه که به نظر میرسید این روستا به دو بخش بافت جدید و قدیم تقسیم شده بود، کوچههای پهن و قابل دسترسی در برخی جهات و کوچه تنگ و بکر با دیوارههای قدیمی و ترمیم شده در سویی دیگر.
پس از مدتی که به صحبت و نهار و غیره طی شد از همراهی گروه آرش با گروه خودمان مطلع شدیم. از طرفی محل اقامت زیبای ما در خانه روستایی گنجایش و ظرفیت پذیرش آنان را ندارد. از این رو استاد عاطفت بعد از یک ساعت، ترتیب اقامت گروه آرش را نیز دادند. بنابراین صعود مشترک دو گروه دماوند و دنا اصفهان به یک صعود مشترک سهگانه همراه با گروه آرش به مربیگری استاد عاطفت تبدیل شد.
روز دوم جمعه ۱۵ آذر ۹۸
بیدار باش ساعت ۲:۱۵ دقیقه شب انجام شد و هر سه گروه ساعت ۳:۳۰ دقیقه در پاکوب کوه حاضر بودند. هوا سرد ولی قابل تحمل بود. بلافاصله بعد از پیاده شدن، از پاکوب کوهستان مسیر منتهی به دره نجیب، صعود آغاز شد. شرایط جوی برای پیمایش بسیار عالی است!
در ساعت ۶:۱۵ وارد دره نجیب زیبا و پر شیب (حداقل ۳۷ درجه، حداکثر ۵۱ درجه) شدیم. کم کم سپیده و روشنایی صبح نمایان میشد. مسیر را در پاکوب زیر دیوارهای زیبا و بلند ادامه دادیم. هرچه بالاتر میرفتیم با نگاهی به پشت سر منظره زیبای ده بالا و قلههای برفخانه و خط الرأس آسمان بیشتر خودنمایی میکرد. از یک مسیر در کناره دیوارههای سنگی عمودی و مرتفع عبور کردیم. در طول مسیر تابلوهایی که با فلش قرمز مسیر عبور را نشان میداند، راهنمایمان بوند. در مجموع ۷ عدد از این تابلوها در مسیر تعبیه شده است.
توضیحات استاد عاطفت در مورد قرار گرفتن قله شیرکوه و همچنین قلل همجوار هیجان صعود را در دیدههایمان بیشتر میکرد. قله در جنوب غربی روستای ده بالا قرار دارد که در ابتدای کار قابل روئت نبود. همچنین دو قله آسمان نماد (معروف به گاو و گوساله) در جنوب قله واقع شدهاند ودیوارههای قله برفخانه به ارتفاع ۳،۹۹۰ متر که در جنوب قله بود، از دور نمایان بودند.
بعد از یک ساعت و نیم دره نجیب را پشت سر گذاشتیم و بر روی مسیر تراورس مانندی منتهی به پناهگاه قرار گرفتیم و در ساعت ۷:۲۵ دقیقه به جانپناه رسیدیم. این جانپناه در ارتفاع تقریبی ۳۵۵۰ متری قرار دارد. طبق گزارشات دیگر دوستانم دو جانپناه دیگر یکی با گنجایش ۲۰ نفر و دیگری با گنجایش ۱۰ نفر ساخته شده است.
پس از صرف صبحانه در ساعت ۸:۱۵ به سمت قله پیمایش کردیم. از اینجا به بعد با برفهای سفید و کم عمقی مواجه شدیم. گرچه آرام آرام بر شدت و عمق برف اضافه میشود، ولی با استادی سرقدممان این مهم نیز نسبتاً روان و خوب طی شد. کم کم در ارتفاع بالای ۳۷۰۰ متری هم با بده بستان های زیادتری و هم با حجم برف بیشتری مواجه شدیم، دکل مخابراتی مشرف به قله هم نوید رسیدن به قله میدهد، ولی این «دیدن» نشانه نزدیکی به قله نیست.
در نهایت ما بعد از پیماشی نسبتاً سنگین به قله نزدیک میشدیم. چشمانداز روستاهای دهبالا، طزرجان، قله برفخانه، شیرکوه و.. از اینجا به قدری زیباست که در وصف نمیگنجد. بعد از گذشتن از دو شیب چند متری کوتاه دیگر به قله نزدیکتر میشویم نماد قله که یک صفحه فلزی، همانند صفحات باز شده کتاب هست، دیده میشود. در نهایت در ساعت ۱۱ صبح پاهای خسته مان بر فراز قله آرام میگیرد.
مراسم زیبای قله توسط گروه دنا با آواز خوانی سرود «ای ایران» و مراسم بعدی توسط گروه دماوند با شعار و صداهای رسایی که کلمه «جاوید کوهنورد» را فریاد میکشد در وصف کوهنوردان اجرا میگردد.
در ساعت ۱۲:۵۰ دقیقه است که راه را در مسیر برگشت به سمت پناهگاه ادامه میدهیم.
بعد از صرف نهار مختصری در ساعت ۱۴:۱۰ ادامه مسیر به سمت دره نجیب و در نهایت به سمت خودروهای خود در پایین کوهستان را ادامه میدهیم. در مسیر بازگشت متوجه مجسمه های برسر دیواره ها شدم که به مرور زمان به شکلهای هندسی مختلفی یا مجسمههایی به شکل حیوانات درآمده بودند.
پس از ۳ ساعت پیمایش در مسیر بازگشت، ساعت ۱۷ عصر به خودروهای خود رسیدیم. در دل هایمان یزدان پاک را از اینکه بار دیگر فرصت صعودی این چنین زیبا و با شکوه را به ما عطا نموده سپاس گفته و به همراه همنوردان خسته تنم آماده رفتن به اصفهان شدیم.
در ساعت ۲۲:۴۰ دقیقه به اصفهان رسیدیم. بار دیگر دستان یکدیگر را به امید دیدار فشردیم و همدیگر را تا صعود و فرازی دیگر بدرود گفتیم.