در بیشتر تیم های کوهنوردی این سه مسئولیت به درستی تعریف و تفکیک نمی گردد که این موضوع موجب بروز اشتباهاتی در کوهنوردی از جمله هدر رفت انرژی گروه و حتی بروز تلفات می شود چرا که عدم تفکیک این مسئولیت ها، پیمودن مسیرهای اشتباه و تصمیمات غلط بر مبنای اطلاعات نادرست را در پی دارد.
جلودار عضوی ثابت از تیم است که پیشاپیش گروه حرکت کرده و وظیفه حفظ ریتم گروه و همچنین یافتن بهترین مسیر پاکوب را دارد. وی همواره نگاهی به مسیر پیش رو دارد و همچنین حرکت تک تک همنوردان پشت سر را نیز زیر نظر می گیرد که این مهم به تنهایی انرژی و حواس کامل جلودار را به خود اختصاص داده و وی را از پذیرش مسئولیت های دیگر مانند مسیریابی باز می دارد.
اما یک مسیریاب که او نیز عضوی ثابت از تیم است و خود را به دانش و تکنولوژی روز مجهز کرده، وظیفه مسیریابی و همچنین ارتباط با جلودار جهت اصلاح احتمالی مسیر پیمایش و ارتباط با سرپرست برنامه جهت اعلام اطلاعات مسیر پیموده شده و مسیر پیش رو را دارد. مسیریاب نمی تواند جلودار باشد چرا که هر از گاهی نیاز دارد برای چک کردن مسیر کمی از تیم جدا شده و بررسی های لازم را انجام دهد در حالی که اگر به عنوان جلودار انجام وظیفه کند ریتم گروه را به هم می زند.
راهنمای محلی که عضو مهمان تیم است یک گزینه اضافی و البته مطلوب است که تجربه بیشتری نسبت به اعضای گروه در پیمایش مسیر مورد نظر دارد اما اشتباه زمانی رخ می دهد که راهنمای محلی که هیچ آگاهی از شرایط و آمادگی اعضای تیم ندارد را جلودار و یا سرپرست برنامه قرار می دهیم و یا از او می پرسیم چند ساعت تا پایان مسیر باقی مانده! راهنمای محلی از آنجا که آشنایی خوبی با تیم ندارد نمی تواند سکان گروه را در دست بگیرد که این آغاز یک دومینو از اشتباهات ناخواسته و بعضا مرگبار است. همچنین راهنمای محلی به علت اینکه عمدتا به دانش و تکنولوژی روز مجهز نیست نمی تواند در شرایط بحرانی و یا آب و هوای بد و مه آلود و کولاک و شب، مسیر را به درستی تشخیص دهد، در حالی که مسیریاب از پس این مهم بر می آید.
خلاصه اینکه جلودار با مسیریاب فرق دارد و هر دو مسئولیتی جداگانه و ضروری دارند. همچنین راهنمای محلی نمی تواند کار مسیریاب گروه را انجام دهد و یک گزینه اضافی اما مطلوب است.
