کمک به ادامه انتشار فصل‌نامه کوه، تنها نشریه مکتوب جامعه کوهنوردی
در سال ۱۳۷۴ وقتی «صالحی مقدم» انتشار فصل‌نامه کوه را آغاز کرد شاید هیچ‌کس تصور نمی‌کرد روزی علاقه‌مندانی بی‌صبرانه در فراسوی مرزها در انتظار فصل‌نامه روزشماری کرده و در انتهای هر فصل، درتکاپو و دست‌یابی به نشریه دفتر فصل‌نامه را در کناره میدان تجریش تهران نظاره گرفته و دق‌الباب کنند. انتشار فصل‌نامه شاید همانند دیگر پدیده‌های اجتماعی تبلور خواسته‌ها و نیاز جامعه گذار و صنعتی بوده که در شرایط ویژه متولد شد و برای پاسخ‌گویی به نیازمندی‌های علاقه‌مندان و جامعه کوهنوردی آغاز گردید. آنچه در این مدت حایز اهمیت بوده و هست، محتوا و حفظ چارچوب نوشته‌ها بوده که با وجود تحولات و نیز فراز و نشیب در طول سالیان گذشته تاکنون تحث تاثیر عوامل جانبی قرار نگرفته و از نادرترین نشریاتی است که بدور از حواشی، رسالت خویش را حفظ کرده و مخاطبین خود را هنوز به همراه دارد.
تعریف و تمجید از فصل‌نامه به قصد تملق‌گویی و یا جلب رضایت نیست؛ بلکه جامعه کوهنوردی و اهل قلم باید قدردان همکاران پرتلاش فصل‌نامه کوه باشند. بدون شک همه انسان‌ها بطور ذاتی نیازمند محبت و تشویق و ارزیابی بوده و در نگاه منصف دیگران از سخن نیک و تشویق لذت خواهند برد. لذا شایسته است نگاه مثبت جامعه کوهنوردی و نویسندگان نسبت به فصل‌نامه در ابعاد مختلف منعکس و بازگو گردد. تکرار و وقوع شرایط سخت و دشواری‌های انتشار فصل‌نامه و نیز حمایت و استمرار به موقع نشر آن با همه موانع و مشکلات ناخواسته سال‌های سپری شده نشان از همت و اراده راسخ همکاران برای ماندگاری و حفظ نشریه وزین فصل‌نامه می‌باشد. از اینرو سکوت و فراموشی و یا بی‌تفاوتی نسبت به چنین کار باارزشی شایسته نبوده و لازم است قدردان مسئولین آن باشیم.
قدر وقت ار نشناسد دل و کاری نکند؛
بس خجالت که از این حاصل اوقات بریم
ناملایمات و اتفاقات ناخواسته در طول عمر فصل‌نامه همواره تهدیدی بزرگ و دل‌نگرانی برای به حاشیه بردن آن به مراتب و جود داشته و خواهد داشت. بضاعت مالی، محدودیت مکانی و نیز کمبود مطالب تخصصی همیشه از دغدغدهای مدیر مسئول بوده و تحت هر شرایطی فصل‌نامه بکار خود ادامه داده و به‌موقع منتشر شده است…
