قواعد سنگنوردی

صعود به روش نردباني :
دست ها و پاها در امتداد طول بدن قرار گرفته و جابجا مي شود . در اين روش
هميشه يك پا به حالت مستقيم ( پايي كه وزن بدن را تحمل مي كند ) و پاي ديگر
از محل زانو خم و آماده باز شدن است .
سپس با تغيير حالت بدن و تعويض اين دو حالت در پاها حركت صورت پذيرفته و ادامه مي يابد. توجه شود كه زاويه ران ساق پا از ۹۰ درجه كمتر نشود . در اين طريقه دست ها نيز در طرفين قرار مي گيرد . توجه به اين نكته ضروري است كه حركت قطري صعود را آسان تر مي سازد و از لولا شدن بدن جلوگيري به عمل مي آورد .
رعايت فاصله مناسب عرضي دست ها و پاها از يكديگر :
هنگام صعود دست ها و پاها به حدي از يكديگر باز مي شود كه تعادل بدن بر هم نخورد ( تقريباً به اندازه عرض شانه)
ازچسباندن بدن به سنگ خودداري كنيد .
ضربدر نزدن .
تعويض دست ها و پاها.
قرار گرفتن طناب حمايت در بين دست ها هنگام حمايت از بالا :
هنگام صعود بايد طناب حمايت در ميان دست ها قرار گيرد تا باعث به هم خوردن تعادل نشود ، در گذر عرضي طناب در سمت سنگ و مخالف جهتي كه حركت مي نماييم قرار مي گيرد . لازم به تذكر است كه در حالت حمايت از پايين طناب پهلوي صعود كننده قرار مي گيرد .
برقراري در مسير :
برقراري زماني انجام مي گيرد كه فرد به يك تكيه گاه مطمئن برسد . انجام آن به اين صورت است كه ابتدا يك دست بر لب تكيه گاه يا سكو قرار گيرد و پس از آن دست ديگر . سپس بدن با يك
كشش آرام ( مانند حالت بارفيكس )
به بالا حركت كرده و پاها از روي گيره رها شده و بالا تنه را بر تكيه گاه يا سكو مسلط مي سازيم .سپس با قرار دادن پا بر لبه سنگ ، وزن بدن را به سمت تكيه گاه سوق مي دهيم در آخرين مرحله
نيز پاي دوم را بر روي تاقچه مي گذاريم .
شرايط عمومي صعود :
صعودي موفق است كه همراه با تكنيك و تاكتيك باشد . در يك صعود موفق از حداقل انرژي استفاده شده و سيستم انرژي هوازي است . سنگنوردي كه از اعتماد به نفس بيشتري برخوردار باشد صعود زيباتري انجام خواهد داد .
در مسيرهاي كلاهكي و منفي بايد از خم كردن بازوان اجتناب نموده و فشار وزن را با كشيده نگاه داشتن دستان ، بر روي تاندون ها و استخوان ها منتقل نمود . در اين حالت عضلات از زير بار فشار بيرون مي آيند . براي حركت به سمت بالا نيز سريعاً و بعد از گرفتن گيره بعدي ، دوباره دست ها را باز نگاه مي داريم.