گاهی در دنیای واقعی قاعده و قوانینی حکمرانی می کنند که ناشی از مصوبات قانونگذاران است و همه ملزم به رعایت آن هستند تا برای خود و دیگران سلب آسایش نکنند اما در برخی مواقع و در برخی اجتماعات آنچه حکومت می کند نه قوانین که اخلاق و قوانین نانوشته عرفی است که یکی از همین موارد نانوشته های کوهستان به خصوص در زمستان است که پاکوب ها محدود و به نوعی جاده یک طرفه است، خوشبختانه و به شکر ایزد سالی که گذشت زمستان زودتر از روال دهه اخیر آغاز شد و بیشتر ارتفاعات به خصوص ارتفاعاتی که بیشتر مورد اقبال عموم هستند پر مشتری شدند و با توجه به اینکه جوانان و لیلی و مجنون ها و برخی افراد که بیماری حضور در اجتماع دارند کمتر مکانی برای نجوا دارند محیط کوهستان با تمام چالش های زمستانی اش مستعد برای حضور می بینند و این در حالی است که هیچ قاعده و قانونی برای کوهنورد خواندن کسی وجود ندارد و هر کس که کوله ای داشته باشد بی هیچ تجربه و تجهیزاتی کوهنورد است.
لذا آنچه در پی می آید درج نکاتی است که در هنگام صعود به طریق میدانی مورد مطالعه و به صورت شنیداری در ذهن ثبت و در قابل پست فعلی تقدیم می گردد و در واقع بیان دغدغه های شخصی نیست بلکه نوعی مطالبه عمومی است …
خوب بودکه …
در روزی آفتابی، بعد از یک بارش برف سنگین و در طبیعتی زیبا، اگر نفر اولی هستیم که گام بر می داریم و مسیر باز می کنیم (برف کوبی)حتی اگر پشت سرمان هم کسی صعود نمی کند، بایست مسیرخوب را انتخاب کنیم تا دیگرانی که ممکن است روزهای بعد مسیر ما را طی نمایند علاوه بر لذت صعود از خطرات احتمالی انتخاب مسیر بد هم به دور باشند .(گاهی اوقات که هوا پایدار است رد پاها تا چند روز می ماند)
خوب بودکه …
اگر تیمی پیش از ما صعود کرده و زحمت مسیر و برف کوبی را کشیده، به شرط ایمن بودن، مسیر برگشت خود را موازی با مسیر رفت انتخاب نماید تا مسیر پاکوب صعود برای دیگر تیم ها به راحتی قابل استفاده باشد و اصطلاحا شخم …
خوب بودکه …
وقتی بر سر قله می ایستیم و سرمست عکس و عکاسی می شویم، زمان ماندگاری را کوتاه نمائیم تا سایرین نیز بتوانند ایضا چنین کنند.
خوب بودکه …
در هنگام صعود زمستانی اگر مسیر رفته را باز می گردیم و حس خوب صعود ما را سر مست کرده و سر کِیف آورده ، در مقابل نفری که نفس زنان در حال صعود است راه را به او بدهیم و خود را کنار بکشیم تا رد شود، به خصوص خانم ها !
خوب بودکه …
این قانون نانوشته را در خود و ذهن خود حک کنیم که اگر در حال بازگشت هستیم و جان مضاعفی از صعود گرفته ایم به نفرات در حال صعود خدا قوت و چاق سلامتی کنیم و به قول امروزی ها انرژی مثبت بدهیم و منتظر پیشدستی و خدا قوت آنان نباشیم …
خوب بودکه …
اگر شخصی گتر و کرامپونش را بد بسته، زیپ کوله اش ناخواسته باز مانده و … و البته علم به غلط بودن آن کار داریم با کسب اجازه، او را راهنمائی کنیم و لازم شد برایش ببندیم و باز کنیم تا خود شخصا و به صورت تجربی انجامش دهد …( * )
خوب بودکه …
از فریاد های بی مورد در کوهستان که بی شباهت به عربده کشی نیست اجتناب کنیم تا چنانچه صدای کمکی اگر از دور دست شنیدیم آن را خطا نگیریم و به کمکش بشتابیم.
خوب بودکه …
صرفا به خود توجه نکنیم و محیط پیرامون به خصوص کسانی که صعود های انفرادی می کنند را زیر نظر بگیریم و اگر توقفی طولانی داشتند و بی حرکت بودند مشکوک شویم و به سمتش رویم تا اطمینان حاصل گردد که مشکلی بروز نکرده … و مطمئن باشیم که کسی دیگر هم در دور دست نظاره گر ماست و به وقت خطر، تنها نخواهیم بود.
و گاهی هم خوب است که…
هر چقدر هم توانمند هستیم به غرور دیگران که هن هن کنان خود را بالا می کشند و اسیر غرورند و خود را بهترین می دانند ارج نهیم و همنوردش باشم …تا اسیر و قربانی غرورش نشود … چون هر بلایی بر سر او نازل شود دردسرش با کسانی است که برای دیگران خطر خلق نمی کنند و باید تاوان بی تجربگی دیگران را بدهند، پس بهترین کار راهنمائی و همراهی و پیشگیری حادثه برای اینان است.
و در پایان به تمام صعود های خود نمره دهیم و طی برنامه خطا و کارهای خوب خودمان را ارزیابی کنیم تا تکرار آن ملال آور نشود …
