قلہ ، همان گــُمگاهِ در اوج
تو … وسوسه فروشِ سحرگاهان ، در امتداد مہ
اینجا هر چہ مے پندارند سالکان …
رهائے ست از خودِ همین اینک
جدائے ست از گند ، گندِ تالابہ هاے متعفّن ماندن
اینجا …. تو بر همہ ی نقش کلّ
در افتراق بودن و ناپدیدے
جزء میشوے در قامت یک سلول
زمانش را نمے دانم
بگو از هزاران سال پیش
یا همین لحظہ ی صعود
اینجا تو بر وسوسہ انگیز ترین شوق
ناپدیدیـــ ….. ناپدید