آن‌ها معتقدند که نوع سفر افراد می‌تواند فرهنگ‌ساز باشد و حمایت از اشکال جدید سفر باعث گسترش و تنوع این موضوع خواهد شد.
پس از پاسخ آرمین و زهره در بخش نخست گفت‌وگو به سوالاتی پیرامون آغاز راه خود، تحمل و تجربه چالش‌های سفر، تغییراتی که در زندگی شخصی آنان به وجود آمده و هزینه‌های ابتدایی برای آغاز سفرهای اینچنینی، در بخش دوم مصاحبه، پیرامون جزییات سفرشان با دوچرخه و موتورسیکلت در اقصی نقاط ایران به گفت‌وگو نشستیم که قسمت دوم آن را در ادامه می‌خوانید.
در سفر چه نوع اقامتی را انتخاب می‌کنید؟
صمیمی: ترجیحمان این است که کمپ بزنیم، چراکه لذتش بیشتر از اقامت در یک هتل است. تعیین مقصد باعث می‌شود بسیاری از لذت‌های سفر را از دست بدهیم و انعطاف سفرمان کم شود.
کهندل: اگر به دنبال مکانی خاص برای اقامت باشیم از انعطاف سفر کم می‌شود. برای مثال گاهی در مسیر به جایی می‌رسیدیم که ارزش دیدن داشت، به همین دلیل زمان بیشتری را در آن محل سپری و قبل از تاریکی هوا جایی برای کمپ زدن پیدا می‌کردیم.
چالش‌های ایرانگردی دو نفره
چه چیز در سفر بیشتر شما را می‌ترساند؟
صمیمی: در سفر از آدم‌ها بیشتر می‌ترسیم. در طول روز لذت ما ارتباط برقرار کردن با آدم‌هاست، اما ترس از آدم‌ها در شب بیشتر است. تلاش می‌کنیم در جایی کمپ بزنیم که از شهر، روستا و جاده دور باشد و در دید مردم نباشیم. وقتی دیده نشویم کسی برای رفع حس کنجکاوی نزدیک ما نمی‌شود و زمان استراحتمان از دست نمی‌رود. چیزی که در سفر مهم است استراحت کافی است، به خصوص وقتی با دوچرخه سفر می‌کنیم.
زهره: کمپ پیدا کردن با دوچرخه راحت‌تر است، چراکه می‌توان در مسیرهای فرعی جا پیدا کرد و به راحتی به پشت تپه‌ها رفت، اما مسیرهای سنگلاخی با موتور سخت است.
صمیمی: برنامه سفر ما به این شکل است که بعد از چند شب کمپ زدن، یک شب را در هتل یا اقامتگاه بوم‌گردی برای ریکاوری و نظافت اقامت می‌کنیم.
زهره: قبل از کرونا که سفر می‌کردیم مردم ما را مهمان خانه‌هایشان می‌کردند، به خصوص با دوچرخه که در سفر بودیم بیشتر شاهد لطف مردم بودیم. اما در این مدت کرونا باعث شد دعوت مردم کم شود و ما هم از روی احتیاط دعوت کسی را نپذیریم و همین مورد باعث کاهش ارتباط‌ها شده است.
کمپ کردن اصول خاصی دارد؟
صمیمی: در برنامه‌های کوهنوردی پیش می‌آید که حیوانات وحشی به چادرها نزدیک می‌شوند اما حمله نمی‌کنند. در سفرهای دو نفره‌مان پیش نیامده است که حیوانات برایمان مشکلی ایجاد کنند. در حال حاضر دیگر ما حیوان وحشی که آدم ندیده باشد نداریم. حیوانات از آدم می‌ترسند و از ما فراری‌اند.
اگر قرار باشد حمله کند پیش از آنکه بتوانی آن حیوان را ببینی ناگهانی حمله می‌کند. حیوانات در صورتی به آدم نزدیک می‌شوند که اشتباهی به سمت کمپ‌ها کشیده شوند. در این شرایط حفظ آرامش بسیار ضروری است. در این مواقع نترسیدن و فرار نکردن باعث می‌شود اتفاق بدی رخ ندهد.
کهندل: محل کمپ‌هایمان خیلی از جاده، شهر و روستا دور نیست و حیوانات نزدیک محیط زندگی انسان نمی‌شوند. در برنامه‌های کوهنوردی چون وارد حریمشان می‌شویم و از محل زندگی انسان دوریم به کمپ نزدیک می‌شوند. درباره مار و عقرب هم اصولی هست که اگر رعایت شود مشکلی پیش نمی‌آید. این اصول در برنامه‌های طبیعت‌گردی آموزش داده می‌شود.
عکس‌العمل مردم هنگام سفرتان در جاده چگونه است؟
صمیمی: معمولا در مسیر اذیت نمی‌شویم، چراکه مردم به افرادی که با دوچرخه سفر می‌کنند لطف بیشتری دارند. نوع سفر ما و اینکه بدانند چگونه می‌توان به این روش‌ها نیز سفر کرد برای مردم جذاب است و دوست دارند در مورد آن آگاهی داشته باشند.
کهندل: در سفر همیشه با رفتارهای خوبی مواجه می‌شویم و گاهی تشویقمان می‌کنند و با دادن یک هدیه کوچک مانند یک پاکت آبمیوه یا یک خوراکی به ما انرژی می‌دهند. در مسیر برای بسیاری از افراد سوال پیش می‌آید که چرا ما با موتور سفر می‌کنیم و از ماشین برای سفر استفاده نمی‌کنیم.
صمیمی: البته هنگام سفر با موتور مردم تصور می‌کنند که خارجی هستیم و نوع پوشش و سفرمان اینگونه القا می‌کند. همین موارد نیز رفتارهای جالب برخی از افراد را بر می‌انگیزد و زمانی که متوجه می‌شوند ما ایرانی هستیم رفتارشان تغییر می‌کند.
بعضی فکر می‌کنند کسی که این گونه سفر می‌کند مشکل مالی دارد و حتی عده‌ای پیشنهادات کمک مالی هم به ما می‌دهند. مردم تصور نمی‌کنند این نوع سفر به خاطر لذت، علاقه و کسب تجربه‌های جدید است.
کهندل: از جایی که تنوع سفر در ایران کم است، این ذهنیت ایجاد شده که سفر با دوچرخه یا موتور به علت مشکل مالی بوده. این روزها هیچهایک بیشترین نوع سفر است که مطرح می‌شود.
صمیمی: از طرف دیگر کسانی که سفر می‌کنند تنها معتقدند بحث کاهش هزینه است. به عنوان مثال هیچهایک را رایگان سواری معنی کرده و تنها به رایگان جابه‌جا شدن توجه می‌کنند؛ اما چیزی که در این سفر مهم است ایجاد ارتباط با دیگران در طول سفر بوده و قصد آن شکل گیری یک گفت‌وگوست. البته مهربانی و مهمان‌نوازی مردم نیز عاملی برای سوءاستفاده شده است و افرادی هستند که از این شرایط سوءاستفاده می‌کنند.
کهندل: البته برخی نیز از این موقعیت سوءاستفاده می‌کنند هنگام سوار شدن در ماشین به استراحت می‌پردازند، اما هدف راننده این نیست که مسافر در راه به استراحت بپردازد بلکه هدف هیچهایک تبادل فرهنگی، گفت‌وگو و ایجاد ارتباط است.
کهندل: در کوچ سرفینگ نیز هدف همین است، همه هزینه‌ها قرار نیست با میزبان باشد. اگر ما کوچ سرفینگ و هیچهایک داریم برای تبادل فرهنگ است برای اینکه افراد با یکدیگر ارتباط بگیرند. قرار است نوع زیست، فرهنگ و غذاهای اقوام مختلف را ببینیم. در کوچ سرفینگ تقسیم وظایف در خانه میزبان بسیار مهم است، اما متاسفانه بد برداشت شده و عده‌ای سوءاستفاده می‌کنند.
برای تبلیغ روش درست سفرها تا امروز چه اقداماتی انجام داده‌اید؟
صمیمی: ما مستقیم تبلیغ نمی‌کنیم، اما مطالب صفحه اینستاگرام باعث شده است افراد زیادی به سمت این گونه سفرها کشیده شوند؛ حتی عده‌ای به سفر علاقه‌مند شدند و از تجربیات ما در سفر استفاده کردند.
کهندل: ما در صفحه اینستاگراممان با نوشتن جزئیات سفرمان به تبلیغ می‌پردازیم. در سفر فرصت زیادی برای تولید محتوا نداریم. اما تجربه‌نگاری باعث می‌شود افرادی که با مشکلاتی مشابه مشکلات ما مواجه می‌شوند با استفاده از تجربیات ما به رفع مشکلات بپردازند. افرادی که مانند ما به سفر می‌روند و کارشان تولید محتواست بستری برایشان فراهم نیست که بتوانند از این راه کسب درآمد کنند. در کشورهای خارجی یوتیوب بستر مناسبی برای درآمدزایی از راه تولید محتواست و افراد برای انتشار محتوا پول دریافت می‌کنند، اما در ایران این گونه نیست. اگر یوتیوب رفع فیلتر شود کمک بزرگی به این افراد است. در ایران آپارات بستری شبیه یوتیوب فراهم کرده اما به اندازه آن درآمد ندارد. ما اسپانسری هم نداریم و این کار را مشکل می‌کند.
تا امروز اسپانسری داشته‌اید؟
کهندل: نه تا امروز اسپانسری نداشته‌ایم. البته برای سفر مشهد به استانبول با دوچرخه مذاکراتی با یک اسپانسر صورت گرفته بود که به علت همه‌گیری کرونا این سفر لغو شد.
فصل سرما را برای سفر ترجیح می‌دهید یا گرما؟
صمیمی: فصل سرما و گرما هر کدام خوبی و بدی خود را دارد. مثلا در سفر با موتور مجبوری برای امنیت لباس‌های مخصوصی را بپوشیم که در هوای گرم سفر را برای ما سخت می‌کند. معتدل بودن هوا بهتر است از گرم یا سرد بودن هوا. به همین دلیل سفرهایمان را در پاییز یا اوایل بهار برنامه‌ریزی می‌کنیم که هوا معتدل است.
برنامه بلند مدتی برای سفرهایتان دارید؟
صمیمی: برنامه طولانی مدت خاصی نداریم. چون شغلمان سفر نیست باید به شرایط کاری و مالی نگاه کنیم. سفر طولانی زمانی برای ما ممکن است که از نظر درآمدی و شغلی امکانش وجود داشته باشد.
کهندل: اگر امکان کار در سفر باشد و بتوانیم از تولید محتوا درآمد داشته باشیم که امکانش برای ایرانیان کم است، می‌توانیم برنامه بلند مدت برای سفرهایمان داشته باشیم. اگر روزی شغلمان تولید محتوا باشد می‌توانیم برنامه‌های بلند مدت هم داشته باشیم و بیشتر به سفر برویم.
ایران مکان‌های زیادی برای گشتن دارد که برای دیدن یک منطقه کوچک وقت زیادی لازم است. ایرانگردی به تنهایی یک پروژه بزرگ و طولانی مدت است.
سفر به کدام بخش ایران برایتان لذت‌بخش‌تر بوده است؟
صمیمی: از میان استان‌هایی که به آن‌ها سفر کرده‌ایم سفر کردستان سفر جذابی بود. این استان طبیعت بکر و مردم خون گرمی دارد. طبیعت این منطقه خاص همین منطقه است. از طرفی مردم، آداب و رسوم و فرهنگ یک منطقه است که جذابیت دارد.
به نظر شما مردم یک منطقه تجربه سفر را رقم می‌زنند؟
صمیمی: نه الزاما، اما وقتی همه چیز را کنار هم می‌گذاریم، می‌بینیم که فرهنگ و آداب و رسوم یک منطقه خیلی موثر است. بسیاری از شهرها چیزی از فرهنگ و آداب و رسومشان نمانده است، اما قسمت‌هایی از ایران که هنوز پوشش و فرهنگشان حفظ شده جذابیت بیشتری دارند.
کهندل: مقصد گردشگری مردم محل‌های مشخص و توریستی است. در این مناطق فرهنگ توریستی بر مردم بومی تاثیر گذاشته است. سفر به مناطقی که توریستی نشده هم از نظر هزینه به صرفه است هم از نظر آداب و رسوم، فرهنگ غذایی و … تجربه سفر بهتری را فراهم می‌کند.
بهتر است توجه مردم به نقاط مختلف ایران بیشتر شود. مناطق دیدنی زیادی وجود دارد که هنوز فرهنگ همان منطقه در آن غالب بوده و فرهنگ گردشگری در آن منطقه نفوذ نکرده است. در شهرهای توریستی نگاه مردم این است که چگونه درآمد داشته باشند، اما در مکان‌هایی که فرهنگ توریستی وجود ندارد رفتار مردم متفاوت است. البته به عقیده من تزریق پول در گردشگری باید اتفاق بیفتد و مردم باید هزینه کنند، اما در مناطق توریستی هزینه‌ها غیرمنطقی است.
غذای سفر را چگونه تامین می‌کنید؟
صمیمی: در مسیر از آذوقه‌های همراهمان استفاده می‌کنیم. وقتی به شهر جدیدی می‌رسیم به دنبال رستوران‌هایی که غذای اصیل آن منطقه را عرضه می‌کنند، می‌گردیم. تجربه شده بهترین جایی که می‌توان غذاهای خوب هر منطقه را پیدا کرد، رستوران‌هایی است که کاسب‌ها و بازاری‌ها به آن مراجعه می‌کنند.
کهندل: معمولا در تهیه غذا از دیگران نیز کمک می‌گیریم. فرهنگ غذایی در سفر از اهمیت بالایی برخوردار است. غذا شاکله فرهنگی هر منطقه به شما می‌رود و نباید گذرا از آن عبور کرد. گردشگری غذایی نوعی مهم از گردشگری است که در کشور ما تنوع بالایی دارد. تا امروز نیز یکی از جذابیت‌های سفرهای ما فرهنگ غذایی مناطق مختلف بود.
چالش‌های ایرانگردی دو نفره
تاکنون برای نوشتن سفرنامه اقدامی انجام داده‌اید؟
صمیمی: سفرنامه‌ای به شکل منسجم ننوشته‌ایم، اما تولید محتوای تصویری و متنی در اینستاگرام داریم.
کهندل: اگر در گذشته سفرنامه نوشتن کتاب بود، در حال حاضر این اتفاق به فضاهای مجازی کشیده شده است. در حال حاضر نوع مدیا تغییر کرده و افرادی که به سفر می‌روند اکثر محتواهایشان تصویری است. ما نیز محتوای تصویری زیادی داریم که زمینه‌ساز محتوای مکتوب است، اما تاکنون شرایط پیش نیامده که این محتواها را مرتب کرده و به انتشارشان فکر کنیم.
به راه‌اندازی یک تیم حرفه‌ای برای درآمدزایی از طریق سفر فکر کرده‌اید؟
صمیمی: گروهی به نام حلزون داشتیم که باعث شد تعداد زیادی به طبیعت‌گردی علاقه‌مند شوند که برخی از این افراد در حال حاضر به تدریس طبیعت‌گردی مشغولند و نوع خاصی از سفر را تجربه می‌کنند. ما به این دلیل که قصد داشتیم تجربه‌های شخصی بدست آوریم از سفرهای گروهی به سمت سفرهای دو نفره رفتیم.
درآمدزایی از هدایت گروه‌های طبیعت‌گردی و سفر کار سختی است. وقتی عده‌ای را با خود همراه می‌کنیم، هزینه سفرمان نصف یا رایگان می‌شود، اما مسئولیت‌ها و سختی‌های زیادی به ما محول می‌شود و بیشتر وقتمان در این سفرها صرف هماهنگی و مدیریت گروه می‌شود، البته سالی یک یا دو بار از این نوع برنامه‌ها داریم و گروه‌ها را به مکان‌های خاص و مشخصی می‌بریم.
از طریق اینستاگرام مخاطبانمان را همراهم می‌کنیم، ما به سفر علاقه داریم و اگر شرایط کاری اجازه دهد همیشه در سفر خواهیم بود.
با توجه به ممنوعیت موتورسواری بانوان در ایران رانندگی یک نفره در سفر سخت نیست؟
کهندل: خانم‌هایی هستند که با موتور رانندگی می‌کنند و مشکلی نیز برایشان ایجاد نشده است. من نیز تصمیم داشتم که در پیست موتورسواری برای رفع نیاز یا هر شرایط ضروری موتورسواری را یاد بگیرم.
صمیمی: ممنوعیت اخذ گواهینامه موتور گرفتن خانم‌ها باعث شده که انگیزه کمتری برای رفتن به سمت موتورسواری داشته باشند. یک خانم باید برای یادگیری موتورسواری هزینه‌ها و زمان بیشتری صرف کند. اگر خانم‌ها بتوانند به راحتی گواهینامه بگیرند بیشتر به سمت موتورسواری می‌روند.
چالش‌های ایرانگردی دو نفره
از تجربیات تلخ و شیرین سفرتان برایمان بگویید؟
صمیمی: در سفر سال گذشته به شیراز در ابتدای سفر در پارکینگ نقش رستم دو کوله ما را سرقت کردند. تمام لباس‌های ما در آن دو کوله قرار داشت و وقتی آن دو کوله به سرقت رفت، تنها لباسی که برایمان مانده بود، لباس‌های موتوری بود که بر تن داشتیم.
در آنجا حدود ۶ تا ۷ موتورسوار دیگر نیز از جنوب ایران آمده بودند. پس از پارک موتور و طی قسمتی از مسیر، خبر دادند که در پارکینگ از موتورمان سرقت شده است. یک ماشین در آن حوالی وجود داشت که متوجه سرقت کوله‌های ما از موتور شده بود و به دنبال ۲ نوجوانی که کوله‌ها را دزدیده بودند، رفت. پس از تماس با ۱۱۰ و حضور در آن محل، آن ماشین از راه می‌رسد و کوله‌های دزدیده شده ما را برمی‌گرداند. در واقع این اتفاق، تلخ‌ترین و شیرین‌ترین تجربه سفر ما بود.
دزدیدن تمام بار سفر خیلی اتفاق بدی به شمار می‌رود، اما در ادامه که کوله‌هایمان پیدا شد این اتفاق بد به تجربه شیرینی برای ما تبدیل شد، چراکه پیدا کردن وسایل سفر و لباس‌ها در آن شرایط امکان پذیر نبود.
صحبت آخر
کهندل: نوع سفر کسانی که زیاد سفر می‌روند این است که می‌توانند فرهنگ‌ساز باشند. مهم‌ترین موضوع برای ما مسائل مالی است. ما اسپانسر نداریم و از تولید محتوا نیز درآمدی نداریم و همین مسئله ما را محدود می‌کند. حمایت از اشکال جدید سفر باعث گسترش و تنوعشان می‌شود.
