به گزارش خبرنگار پایگاه خبری بام نیوز ، قطعا ريزش سنگ و برخورد آن با كوهنوردان يكي از بي كنترل ترين و پرخطرترين فاكتور در ورزش كوهنوردي است كه دو علت عمده و اصلي دارد. يكي طبيعي است كه بر اثر تابش خورشيد و آب شدن یخي كه باعث چسبيدن سنگهاي لق به یكدیگر است و ديگري صعود كنندگان بالايي هستند.
كسب آموزش شناخت علت هاي خطر و زمينه هاي شناخت و پيشبيني اين علل از نكات پايه اي كوهنوردي است و بنظر من حتي مهم تر قبل از يادگيري نكات تكنيكي صعود است.
بيايد با هم چندتا از اين نكته ها را خيلي سطحي بررسي كنيم:
كلاه ايمني را فراموش نكنيم با اينكه ميدونيم فقط حفاظت محدودي را انجام ميدهد،
صعود را زودتر شروع كنيم تا از گرماي روز و افراد بالاي سر قدري در امان باشيم،
با دقت صعود كنيم و مواظب باشيم كه خودمان عامل رها شدن سنگها نباشيم و اگر ناخواسته عامل ان بوديم با صداي بلند فریاد بزنيم “سنگ” تا ساير صعود كنندگان از ريزش سنگ با خبر شوند.
از شتاب و عجله پرهیز کنیم.
در مسير هاي پر شيب حتما از حمايت و تكنيكهاي مختلف حمايت استفاده كنيم،
در صورت امكان از مسير ريزش سنگ خارج باشيم.
مثلا حركت از روي يال ها به محيط اطراف و بقيه صعود كنندگان بخصوص بالا سري ها توجه ویژه داشته باشيم.
اصولا در صعودهای کوهپیمای فاصله بین نفرات باید در حد امکان کوتاه باشد تا از خطر «دور» گرفتن سنگ در امان باشیم.
امیر سعید احمدی
