بیانیه کمیسیون و تحلیل حادثه پل خواب
در اغلب موارد زنجیره ای از خطاها حادثه را خلق میکنند و حادثه در انتهای این زنجیره قرار میگیرد. داوری ما در مورد جواهرپور و حمایتچی نیز باید از ابتدای زنجیره خطاها اغاز شود و تا نقطه بی بازگشت امتداد یابد. در نتیجه باید مسیر و نحوه صعود را با دقت برای یافتن سراغاز خطا جستجو کنیم.
خوشبختانه کمیسیون ،در مورد حسن جواهرپور به همین صورت عمل کرده است اما به هر دلیلی عملکرد حمایتچی را منحصر به چند ثانیه اخر نموده است.
متاسفانه با توجه به دیدگاه نادرست کمیسیون که حتی در صورت اثبات خطای و شاید کوتاهی حمایتچی ،او را در قبال خطایش مسئول نمیداند، کنکاش در کار او تاثیری در حکم نهایی کمیسیون نخواهد داشت.
اما همانطور که قبلا خاطرنشان کردم هیچکس نمیتواند حمایتچی را نسبت به اهمال و کوتاهی در حفظ جان سرطناب بی تقصیر بداند و یا این تقصیر را بر گردن مربی یا سرپرست بیندازد و اگر کمیسیون چنین پروایی ندارد، من دارم.
بنابراین ما موظفیم عملکرد این دو تن را با نهایت دقت بررسی و تحلیل کنیم.
قبل از ورود به مسایل فنی لازم است دو نکته را برای خوانندگان عزیز روشن سازم.
اول اینکه حساسیت حمایت در مسیر ابزار گذاری، نسبت به صعود طبیعی با رول، دو‌چندان است.نگرانی از خروج ابزار از شکاف ،دغدغه همیشگی سنگنوردان است. خروج ابزار در اثر شکست طناب ، عدم تناسب اندازه ابزار با شکاف و نیز دلایل دیگر رخ میدهد. از نشانه های ان همین بس که گاه با کشیدن طناب ، ابزار از شکاف خارج میشود..
بنابراین حساسیت وظیفه حمایتگری در مسیر ابزار گذاری نیز دو‌چندان می گردد و‌هر چه درجه مسیر بالاتر رود حساسیت فزونی میگیرد.
دوم اینکه زانیار (حمایتچی) میدانست که مرتضی قادر به صعود مسیر “دوستت دارم ” نیست تا جاییکه به مرتضی پیشنهاد میکند،(یا با همفکری) صعودش را از مسیر زیر باران اغاز کند و دوستت دارم را برای اخر بگذارد با این امید که تنگی وقت، فرصتی برای صعود دوستت دارم باقی نگذارد.
هفته قبل از ان ، مرتضی به اتفاق زانیار به قزوین رفته بود تا با فرشاد از مسیرهای سنگ سوری که قرار بود محل ازمون باشد بازدید کرده و مرتضی که در کارهای فنی و نجات، استاد بود با زانیار کار کند و او را اماده ازمون نماید .
چند ماه قبل از ان کادر برگزاری شامل جواهرپور،نقیب زاده، نگهبان و جداییان، فرشاد میجوجی را به فدراسیون دعوت کرده و از او در مورد مسیرهای ۱۲-۵ سنگ سوری برای صعود اسپرت و ابزار گذاری اطلاعات گرفته بودند.
فرشاد به مرتضی گفت احتمالا یک یا دو تا از سه مسیر ۱۲-۵ در ازمون هست اگر مایل باشی تمرین کنیم ،مرتضی پاسخ داد که ماههاست کار نکرده ام، برای من سنگین است و هیچکدام را صعود نکرد.
نتیجه ای که از این سخنان به دست می اید اینست که مرتضی قادر به صعود مسیر دوستت دارم نبوده ،در نتیجه قطعا پاندول می شده است.
بنابراین حمایت از او ویژه تر و در نظر گرفتن اقدامات خاص ،کاملا ضروری بوده است.مثلا از قبل میشد گمانه زد که مرتضی زیر کلاهک پاندول میشود زیرا انجا یکی از کراکس های مسیر است.
همچنین لازم به ذکر است که گرچه جواهرپور این اطلاعات را نداشته است اما انتظاری که از یک مربی درجه یک با تجربه میرود اینست که با توجه به استایل و عملکرد مرتضی در همان ابتدای کار تا حدودی به ضعف جسمی او پی برده و دقت و مراقبت خود را بیشتر کند.
