چرا نسبت مزبور مهم است؟
فرض کنیم ما تخلف “ثبت مدارک و بایگانی” را جزو کم اهمیت ترین موارد قرار داده و برای ان عدد یک را منظور کنیم. به نظر شما نجات چند برابر ان اهمیت دارد؟
اگر بگویید پنجاه برابر,حداقل عددی است که میتوانم بر سر ان با شما موافقت کنم. چون جان افراد بعد از حادثه در گرو انست اما متاسفانه طبق متد کمیسیون ، در بالاترین حالت فقط میتوانید به پنج برابر ان بسنده کنید!
به نظر شما “دستورالعملهای ایمنی” که ضامن پیشگیری از حادثه هستند، چند برابر ان اهمیت دارد؟ ایا پنج برابر را منطقی و عقلانی میدانید؟
اما اگر دامنه این اعداد مثلا از یک تا صد باشد شما میتوانید فی المثل برای بررسی وبایگانی مدارک، عدد یک ،برای نجات عدد ۵۰ و برای دستورالعملهای ایمنی عدد ۱۰۰ را منظور کنید.
در متد کمیسیون ,وضع در تعیین سهم مقصرین، بهتر است زیرا نسبت بزرگترین به کوچکترین برابر بیست است، بنابراین نتایج قابل قبول تر است.
اما اشتباه دوم کمیسیون ، استفاده نابجا از همین اعداد است .متاسفانه وضع مضحکی پدید امده است که احتمالا ناشی از رای گیریهای سرسری یا بحثهای خام یا اشتباه نظری است و من بهتر میدانم بگویم ترکیب همه انهاست.
کمیسیون برای عدم هماهنگی با ستاد کرونا ۱/۷ امتیاز در نظر گرفته و برای عدم تعیین دستورالعملهای ایمنی عدد ۴/۵ را!!؟
یعنی اهمیت دستورالعملهای ایمنی که جان مرتضی مستقیما به ان وابسته بود حتی سه برابر موضوع بی ربط کرونا ارزش ندارد.
باز در جای دیگر عدد ۳٫۷ را برای “تداخل وظیفه و نقش های مختلف که عملا مانع حضور و نظارت سرپرست در کلیه کارگاه ها بوده است..” قایل شده است . معنای این بند انست که سرپرست امکان حضور در سایر مسیرها را نداشته است.
من هم این اشکال جدی را در بخش نقد ایین نامه ها اورده ام. اما مگر سرپرست در صحنه این حادثه غایب بوده است؟!
در حقیقت این تخلف جایی مؤثر است که حادثه در مسیر دیگر رخ داده باشد و سرپرست در ان غایب باشد،نه در مسیری که خودش حاضر و مسئول بوده است. سپس برای این تخلف بی ربط به حادثه امتیاز بالایی قایل شده اند.
این تخلف در این حادثه برای کمیته انضباطی مهم است.
برای “عدم تشخیص گروه خونی مرتضی در فرم ثبت نام “که من قبلا در مورد بی ربطی ان به حادثه توضیح داده ام، یک امتیاز منظور شده و برای
” برنامه ریزی و سازماندهی اقدامات ایمنی ، نجات و…” ۱٫۴ تعیین شده است و‌هر دو مورد هم برای سرپرست است!!
لطفا به کلمات کلیدی برنامه ریزی و سازماندهی و ایمنی دقت کنید، شاید نیمی از تقصیرات سرپرست در همین سه کلمه نهفته باشد.
.میتوان در این خصوص مثالهای دیگر هم اورد اما همین ها برای نشان دادن اشفتگی و عدم توازن محاسبات دوستان که احتمالا از مبانی نظری این روش محاسبه غافل بوده اند کافیست.
شاید هم دوستان عزیز در پایان ،پی به این تناقضات برده باشند اما پس از ۶۰ ساعت کار، امکان بازگشت و از سرگیری محاسبات میسر نبوده است.
البته بدون اصلاح روش کار، و اتخاذ روش اصولی که از موضوع این بحث خارج است با ۶۰۰ ساعت کار هم نتیجه درست حاصل نمیشود.
علی معصومی
