اکنون که روشن شده تصمیم مرتضی برای شرکت در ازمون ، استفاده از حق انتخاب شخصی بوده و به هیچ وجه خطایی در کار نبوده و قانون یا ایینی پایمال نشده است میتوانیم به چرایی و تحلیل این تصمیم شخصی بپردازیم.
اتفاقا وقت مناسبی است که به یک رویداد اشاره کنم.چنانکه میدانیم ، مرتضی در تصمیم خود شک کرده و عزم مسیر دیگر مینماید ولی در همان هنگام ،صعود پیلارام خاتمه می یابد، مسیر دوستت دارم خالی میشود و جواهرپور ،مرتضی را به صعود فرا میخواند.
من احنمال میدهم بازگشت وی از شخصیت مأخوذ به حیای وی نشأت گرفته که علاوه بر احترام فراوانی که در مناسباتش با همنوردان و دوستانش به کار می بست احترام ویژه ای برای مربیان خود قائل بود.
مرتضی به احتیاط و تأمل در صعود شخصی و کار مربیگری، شهرت داشت و اهل ریسک بالا نبود.
پس باید به این پرسش جدی پاسخ دهیم که چه رفته است که مرتضای محتاط و حزم اندیش در ان روز و ان شرایط در ارزیابی ریسک دچار اشتباه شده است؟
ایا این اقدام بی سابقه ی او ریشه در شرایط ان روز ندارد؟
من گمانه های خود را در معرض داوری شما خوانندگان گرامی قرار میدهم. و شما را به عدل و انصاف در داوری فرا میخوانم و از شما میخواهم اگر بر گفته های من ایرادی وارد دیدید برای من بفرستید تا انرا منتشر کنم.
صعود ان روز مثل هر ازمون دیگری یک برنامه عادی و شخصی نبود که اگر مرتضی نخواهد بتواند در روز دلخواه یا شرایط مطلوب اجرا کند.برای بسیاری از افراد، اصولا روز مطلوب وجود ندارد و باید به شرایط ازمون تن داد.
پس واکنش طبیعی هر ازمون دهنده ای مقاومت کمتر در برابر ریسک و تلاش فوق العاده برای کسب موفقیت است. البته این امری شخصی است و واکنش افراد نسبت به ان متفاوت است.
براورد مرتضی به او نشان داده بخت قبولی وجود دارد.
این به معنای ضرورت تاپ کردن مسیر دوستت دارم نیست.
او برای کسب نمره ۱۰ در مسیر دوستت دارم وارد مسیر شده است.
برای قبولی در ازمون عملی کسب معدل ۱۴ لازم است، مشروط بر اینکه ازمون دهنده در همه قسمتها قبول شده باشد، یعنی نمره ۱۰ را گرفته باشد.
مرتضی در نجات و بالاکشی استاد بود طوریکه حسن گرامی میگوید: من در نجات، از مرتضی می اموختم. بنابراین امید او کسب قبولی در ازمون ترد و جبران کمبود نمره ان، در بالاکشی و صعود مصنوعی بوده است.
گاهی ازمون گیرنده شرایط قبولی را اعلام میکند.مثلا میگوید شرط قبولی تاپ کردن مسیر است.
یا میگوید صعود تا فلان نقطه معادل با قبولی است و گاهی تعداد میانی ها را شرط قبولی قرار میدهند.
اما جواهرپور در این ازمون هیچ شرایطی را اعلام نکرده بود و باید گفت که شرط قبولی در پرده ابهام بوده است.
به نظر من همین ابهام یکی از ایرادهای ازمون است. زیرا شفافیت و صراحت از اصول بلامعارض ازمون است.
با وجودیکه جواهرپور به من میگفت که تاپ کردن مسیر شرط قبولی نبوده است،
اما وی چنین خبری را به ازمون دهندگان نداده بود و طبیعتا انها بر اساس استنباط و تجربیات خود دست به گمانه زنی یازیده اند.
این سخن را جواهرپور در گفتگوی ضبط نشده به من گفت و لیستی نشانم داد که در ان نمره کسی که تاپ نکرده بیشتر از فردی بود که تاپ کرده بود. او میگفت برای من تکنیک اهمیت زیادی دارد.
عبدالرضا نقیب زاده یکی از مربیان حاضر در برنامه پل خواب است.
از وی پرسیدم ایا در ازمونهای سنگنوردی کسب نمره قبولی منوط به تاپ کردن مسیر است یا در این مورد رویه واحدی وجود ندارد؟
وی پاسخ داده است:
معمولا اگر آزمون به جهت تست درجه صعود باشد ، رویه واحد باید تاپ مسیر باشد ولی بعضی موارد در دوره ها ، بازآموزی ها و آزمونهای مربیگری، مدرسین آیتم های مختلفی ( ریتم صعود ، استفاده از تکنیک های صعود و … ) را برای نمره دهی مشخص کرده و مجموع آنها را لحاظ می نمایند که در اینصورت بعضی از نفرات که مسیر را تاپ نکردند مشمول قبولی ها می‌شوند. معمولا در ابتدای دوره ها مدرسین در این مورد تصمیم گیری می کنند .
