۱- همیشه یک کیسه با خود داشته باشیم و تمام پسمانده های خود را به پایین (نقاط تعیین شده برای زباله) برسانیم.
۲- از راه های پاکوب عبور کنیم: گذر از راه های میان بر و دلخواه، سبب از میان رفتن پوشش گیاهی و فرسایش خاک می شود.
۳- از چیدن هر گونه گل و گیاه خودداری کنیم. دیده می شود که عده ای در فصل بهار به چیدن انواع سبزی صحرایی می پردازند. لازم است بدانیم که امروزه با زیاد شدن جمعیت و افزایش شمار کسانی که به کوه و صحرا می روند دیگر امکان ندارد که مانند گذشتگان خود از سبزی های خودرو استفاده کنیم.
۴- در حفظ درختان بکوشیم و هیچگاه با چوب و بوته آتش روشن نکنیم. برای گرم کردن غذا و درست کردن چای، یک چراغ کوچک همراه ببریم. اگر در جایی آتش روشن کردیم، پیش از ترک محل آن را کاملاً خاموش کنیم و روی آن خاک بریزیم.
۵- هنگام زدن چادر یا پهن کردن زیرانداز، از کندن گیاهان و تخریب دامنه ها خودداری کنیم.
۶- از نزدیک شدن به آشیانه جانوران و آسیب رساندن به آنها خودداری کنیم.
۷-از دفع ادرار و مدفوع در نزدیکی جویبارها و رودخانه ها خودداری کنیم. تا حد امکان سعی از توالت های پایین دست کوه استفاده کنیم.
۸- از نوشتن یادگاری روی سنگها، دیواره غارها، دیواره پناهگاه ها خودداری کنیم.
۹- هیچگاه به تشکیلات آهکی داخل غارها، همچنین به صخره ها و دیگر پدیده های کوهستانی آسیب نزنیم.
۱۰- برنامه های کوه نوردی جمعیتی (چند صد نفره و چند هزار نفره) که فشار ناگهانی زیادی بر طبیعت وارد سازد، اجرا نکنیم.
۱۱- در هنگام کوهنوردی، همانند یک محیط بان مسئول، مراقب تخلف ها و آسیب رسانی های احتمالی دیگران باشیم بیشتر کسانی که اشتباه کوچکی مرتکب می شوند، با یک تذکر محترمانه قانع می شوند. شکارچیان غیر مجاز و جویندگان آثار تاریخی رابه مقام های مسئول معرفی کنیم.
۱۲- مشکلات محیط زیستی کوهستان (مانند چرای مازاد به ظرفیت مرتع، جاده سازی های غیر اصولی، سدسازی، معدن کاری، زمین خواری و گردشگری غیرمسئولانه) را بشناسیم و با طرح آن در رسانه ها یا با نامه نگاری به مسئولان خواستار رفع این مشکلات شویم.
۱۳- به جای درخواست ازمسئولان برای ایجاد تسهیلات کوهنوردی (مانند پناهگاه) خواستار ساخت خانه کوه نورد در شهر یا روستا به منظور برگذاری نشست ها و تأسیس کتابخانه و مرکز اطلاعات کوهنوردی شویم. با محافلی که طرح های احداث تله کابین، پیست موتورسواری و تأسیسات دیگر در کوه می دهند. رایزنی کنیم و به آنان طرح های جایگزین در جهت سرمایه گذاری در روستا یا شهر نزدیک پیشنهاد دهیم.
۱۴- منطقه های دارای ویژگی استثنایی را به سازمان های محیط زیست و میراث فرهنگی معرفی کنیم و از آنها بخواهیم که بابت این منطقه ها در فهرست آثار حفاظت شده یا ملی، به حفظ آن کمک کنند.
۱۵- به فرهنگ مردم کوهپایه نشین احترام بگذاریم. این فرهنگ ها را بشناسیم ودرحفظ آن ها به جامعه ی محلی کمک کنیم. جنبه هایی از فرهنگ بومی می تواند به توسعه پایدار جامعه کمک کند.
۱۶- برای ورود به مناطق حفاظت شده، پارک های ملی و مانند آن، حتما از مقام های مسئول اجازه بگیریم و پاسگاه های محلی و ماموران را در فشار نگذاریم که با ورود ما موافقت کنند.
۱۷- در سازمان های مردم نهاد طرفدار محیط زیست عضو شویم و در برنامه هایی مانند روز پاک سازی کوهستان. روز جهانی کوهستان، روز زمین پاک، روز ملی دماوند و … شرکت کنیم.
