یه شیوه مبارزه و زنده بودن واسه آدمای خاصه
کوهستان تنها آموزگاریِ که کوچیکترین خطا رو با بدترین تنبیهِ ممکن جواب میده!
کوهنورد بودن یعنی درس اخلاق و تجربه مرگ، مشقت و ریاضت گرفتن اما نمردن و لذت بردن…
وقتی تجربه ای چه کوچک و چه بزرگ از کسانیکه جلوتر از تو هستن یاد میگیری، به این معنیِ که یاد میگیری چطور نمیری…
یاد میگیری چطور تنبیه نشی و چطور لذت ببری…
یاد میگیری چطور سرباز مبارزی باشی
یاد میگیری چطور زنده بمونی
قرار نیست بهت دیکته کنن.
سربازای خوب از جنگیدن یاد میگیرن…
کوهنوردا مثل سربازای یه جنگن
اونایی که جلوترن ،نترسیدن و با ذره ذره وجودشون تجربه گرفتن…
ما به اونایی که جلوتر هستن جونمون رو مدیونیم.
اونا واسه ما مربی هستن
همه همنوردایی که به خانواده بزرگ کوهنوردان واقعی این خاک تجربه بخشیدن .شماها مربی هستید مربی هایی که نقشِ باسابقه بودن خودتون رو نادیده میگیرید و زندگی رو به قاموس کوهستان، به سربازان_شون هدیه میدن.
