از آنجایی که ما انسانها برای هر چیزی، مشابه هم داریم ،دور از ذهن نیست که برای فعالیتهای ورزشی هم مشابه داشته باشیم،مثل (کوهنورد نما) که ظاهرا هیچ فرقی با کوهنورد ندارد ،کفش،لباس،کوله،کلاه ،همه چیز کاملا مانند کوهنورد است ودر نگاه اول شما نمی توانی تشخیص دهید که او کوهنورد است یا کوهنورد نما?تشخیص کوهنورد از کوهنورد نما تنها یک راه دارد و آن راه این است که در یک برنامه با او همراه باشی.
همانگونه که یک داروی مشابه نه تنها حال مریض شمارا خوب نمیکند ،بلکه او را به مرگ ونیستی نزدیک میکند،کوهنورد نما هم نه تنها در زمینه ورزش وتندرستی هیچ قدمی بر نمیدارد بلکه با اعمال غلط ونادرست، خود و همراهان وطبیعت را به سوی نابودی سوق میدهد.
در سالهای گذشته عده ای در گروه های پنج تا ده نفره وبا ناچیز ترین امکانات وبا کمترین اطلاعات فنی وکوهنوردی برای ورزش وتندرستی قدم جلو گذاشتند ودل به کوه ودشت زده وقله های کوچک وبزرگ را در نوردیدند.
با ظرفی آب وتکه ای نان وپنیر وچند عدد کشمش،مویز ،انجیر خود را تقویت کرده وجسم وجان را جلا میدادند.
کم کم تعداد علاقه مندان این رشته ورزشی زیاد وزیاد تر شده و با وجود قوانین ومقررات و همچنین آموزشهای فنی پیشرفته که با گذشت زمان به روز تر وپیشرفته ترمیشد،عده ای مانند آب هرز رفته ،خط ومشی خود را جدا کرده و ورزش کوهنودی را تبدیل به محافل تفریح و شکم چرانی وپیک نیک کرده و
نه تنها از ورزش وتندرستی دور و دور تر میشوند بلکه با پر خوری و میهمانی های گاه وبیگاه که در کوهپایه ها تشکیل میدهند موجب ویرانی طبیعت میشوند.
دیگهای آش،سیخ های کباب وجوجه روی تلی از آتش،انواع واقسام نیمرو ها ،املت ها وخاگینه ها ،ظرفهای پر از میوه،انواع کیکهای تولد و………
چهره کوه وکوهنوردی را عوض کرده وبه این ورزش جنبه جشن وپارتی وپیکنیک بخشیده و متاسفانه این سبک کوهنوردی طرفداران خاص خود را جذب کرده است.
بنده به هیچ عنوان با جشن وشادی ،مخالف نیستم ولی (هر سخن جایی وهر نکته مکانی دارد)
بردن حجم زیادی از غذا ومیوه شیرینی در هنگام کوهنوردی چندین پیامد منفی دارد.
۱-تغذیه اشتباه ومختل کردن سیستم هاضمه در برنامه های کوهنوردی.
۲-درست کردن آتش وسوزاندن بوته ها وشاخه های گیاهان برای درست کردن آش،واملت وکباب.
۳-چکیدن روغن غذاهایی مانند کباب وجوجه روی زمین واز بین بردن خاک.
۴-همراه بردن حجم زیاد ظرف ودیگ ودیگبر برای درست کردن غذا ورها سازی ناخواسته بعضی از ظرف (چه یکبار مصرف وچه دائمی)
۵-از یاد بردن جنبه ورزشی کوهنوردی وجایگزین کردن آن به یک پیک نیک وخوش گذرانی.
۶-بجا گذاشتن پس ماند غذایی ونابود کردن گونه های حیوانی.
۷-جذب تعداد زیاد افراد به این گروه ها وبی برنامگی وغیر کارشناسی ودر نتیجه تخریب محیط زیست.
۸-جوابگو نبودن بیمه ورزشی به آسیب دیدگان احتمالی در این برنامه ها(پوشش بیمه ورزشی فقط شامل گروه هایی دارای مجوز، میشود که تعداد آنها ۱۲ نفر زیر نظر یک مربی با داشتن مدرک مربیگری حداقل درجه ۳ باشد) یعنی یک گروه ۴۸نفره که برای صرف آش به کوه رفته اند حد اقل چهار مربی با مدرک مربی گری درجه ۳ احتیاج دارند.
انشاءالله پیش بینی میشود که با بالا بردن سطح آگاهی شما عزیزان و به روز کردن علم ودانش در ورزش کوهنوردی از بروز حوادث وهمچنین نابودی روز افزون طبیعت ومحیط زیست حیوانات جلوگیری کنیم وتوانایی های جسمی خود را با دانش فنی همراه سازیم.
به امید آن روز
