گزارش برنامه صعود به قله هماگ
نام برنامه: صعود به قله هماگ
تاریخ اجرا برنامه: ۱۳-۱۱/ ۹/ ۹۴
سرپرست: کیوان زمانی
نام منطقه: منطقه حفاطت شده هماگ، هرمزگان
عکاس: اشکان آل داوود
راهنما: مهدی معماری
هزینه برنامه: ۲۱۰ هزار تومان
مسئول فنی برنامه: فواد بهمنی
گزارش نویس: نرگس یوسفی
افراد شکرت کننده: سارا امامی، فروغ امامی، پرنیان یاوری ، اشکان آل داوود، کیوان زمانی، محمد داوود رحیمیان، سمیه پای مرد، جهانگیر فدوی، امیر حلاج، محسن قنبری، میلاد عطائیان، الهام کمالیون، افشین غفارزاده، شهاب کبیری، نرگس یوسفی، رعنا خدایی، اعظم رحیمیان، وحید صادقی
با همراهی فواد بهمنی، مهدی معماری، شرکو عزیزی و کمال.
توضیحات منطقه:
کوهستان هماگ از رشته کوه های زاگرس جنوبی، در مختصات E5550 تا E5660 طول شرقی، N2745 تا N2813 عرض شمالی، شمال شهرستان بندر عباس و قسمت جنوبی شهرستان حاجی آباد قرارگرفته است و تشگر (tashger) به ارتفاع ۳۲۶۷ متر از سطح دریا بلند ترین قله ی هماگ می باشد.
کوهستان هماگ از غرب به روستای سیرمند، از شرق به روستای هماگ، از شمال به روستای شمیل ، جائین ، فارغان و بخوان و از جنوب به روستاهای تل گردو، سیاهو، درگز، زاکین و تل سورو محدود میشود.
کوهستان هماگ را میتوان از جبهه های مختلف صعود کرد و بسته به مبدا صعود نام قله متفاوت میگردد. معروف ترین جبهه صعود از روستای هماگ می باشد به همین دلیل این کوهستان به این نام معروف شده است. بهترین فصل صعود قله پاییز و زمستان می باشد و برنامه ۲ روزه می باشد.
گروه کوهنوردی اژکهن با سرپرستی کیوان زمانی، سرقدمی مهدی معماری، مسئول فنی فواد بهمنی، ته قدمی شرکو عزیزی و اشکان آل داوود و مسئول محیط زیست نرگس یوسفی؛ قله ی تشگر را از جبهه جنوبی با موفقیت صعود کرد.
متن گزارش:
گروه کوهنوردی ازکهن متشکل از ۱۷ نفر، عصر روز سه شنبه ۱۰ اذر ماه (۱۹:۳۰) اصفهان را به مقصد بندرعباس ترک گفت و صبح روز چهارشنبه ساعت ۸ صبح وارد ترمینال مسافربری بندرعباس شد. پس از صرف صبحانه و ملحق شدن همنوردان عزیزمان از ارومیه، کردستان و بندرعباس (۱۰:۰۰) با یک دستگاه مینی بوس راهی روستای درگز در ۹۰ کیلومتری جاده سیرجان-بندرعباس شدیم.
بعد از گذر از روستای زاکین به عنوان اخرین روستا، مینی بوس تا جایی که جاده اجازه میداد پیشروی کرد و وارد دره زاکین شد. تیم بدون فوت وقت کوله های خود را بسته، بند کفش را محکم کرده و باتوم به دست در مسیر جاده صعود خود را اغاز کردند. (۱۳:۰۰ )
برای صعود هماگ از جبهه جنوبی (قله تشگر) می بایست مسیر جاده را در دره زاکین پیش گرفت. این دره انباشته از درخت های انگور ، نارنگی و خرما است. پس از یک ساعت پیاده روی دره را پشت سر گذاشته و همچنان در مسیر جاده طی مسیر میکنیم (به راهنمایی سرقدم برای کوتاه تر شدن مسیر از میان باغ های نارنگی و انگور عبور میکنیم تا سریع تر به کمپ مورد نظر برسیم).
در انتهای مسیر جاده، به منطقه ای مملو از درختان نخل و نارنگی و جوی روان میرسیم( ۱۵:۰۰) . محلی ها این منطقه را باغ می نامند. چشمه آبی در سمت راست مسیر میباشد که محل خوبی برای استراحت است. تیم به مدت ۲۰ دقیقه جهت صرف نهار و استراحت در این منطقه توقف کرده و سپس براي ادامه از يال سمت راست دره وارد پاکوب با شیب نسبتا ملایم شده، به سمت چشمه بعدی حرکت کردیم. لازم به ذکر است باغ مطمئن ترین و پرآب ترین چشمه مسیر می باشد و بهتر است آب مورد نیاز خود را در این محل تامین کنید. چشمه های بعدی ممکن است به علت بارش های فصلی کم اب و یا صرفا برای پخت و پز قابل استفاده باشند.
ادامه مسیر پاکوب ما را به چشمه دوم یا پرزردو میرساند. (۱۷:۱۰) و در فاصله ی۴۵دقیقه ای روی خط الراسی قرار میگیریم که باید برای رسیدن به منطقه بونه جهت شب مانی از ان گذر کنیم. لذا بعد از استراحت کوتاه و با هدلامپ ادامه مسیر پاکوب را پی میگیریم. اگر خط الراس را از سمت شرق ادامه بدهیم به قله کم پاتیله می رسیم که کاملا مشرف به منطقه بونه می باشد.
بونه در اصلاح به کلبه های چوبی در منطقه میگویند و به همین دلیل این منطقه را نیز به نام بونه میشناسند. چشمه چاه ملک نیز در این منطقه می باشد. منطقه بونه به علت داشتن چشمه، دشتی صاف، وسیع و درختان انبوه و تنومند محل مناسبی چهت کمپینگ و شب مانی است. هوای منطقه در شب بین ۰ تا ۵ درجه و اسمان چشم نواز بود.
تیم کوهنوردی اژکهن نیز با دستور سرپرست چادرها را برپا کرده و پس از صرف شام به استراحت پرداختند تا صبح زود با کوله سبک به سمت قله حرکت کنیم. ( ۲۰:۰۰)
صبح ساعت ۴ و نیم به همراه ۱۷ نفر از همنوردان از سمت شرق راهی قله شدیم. (۵ نفر از همنوردان در کمپ ماندند.) برای رسیدن به قله باید از یک دهلیز عبور کنیم که دارای تخته سنگ های بزرگ و شیب زیادی میباشد. دست به سنگ مختصری نیز دارد ولی نیاز به دانش فنی ندارد. به علت احتمال ریزش سنگ ها حتما همه ی تیم باهم از دهلیز عبور کند. انتهای دهلیز خط الراس اصلی قله میباشد، پوشیده از تکه های سنگ، اسمان ابی بیکران و کوهستان زیبای استان هرمزگان و در امتداد جنوب شرقی خط الراس بام استان هرمزگان قله تشگر خودنمایی میکند.
پس از عبور ۱ ساعته از دهلیز به خوردن صبحانه روی خط الراس مشغول شدیم. از انتهای دهلیز تا بام ۴۰ دقیقه فاصله ی زمانی داریم. راس ساعت ۷:۵۰ تیم کوهنوردی اژکهن با همراهی دوستان عزیزمان در بندرعباس قله ی ۳۲۶۷ متری تشگر را فتح و پس از گرفتن عکس یادگاری به سمت کمپ رهسپار گشت. (۸:۲۰ صبح چهارشنبه)
وقتی روی بام هرمزگان می ایستیم در سمت شرق خود میتوانید خط الراس سرستون، کوه سیاه، کوه هماگ، کوه آردان و در خط افق کوه شب که مرز استان هرمزگان و فارس هست را مشاهده کنید. خط الراس کوه باز نیز مشخص است. در امتداد آن به سمت غرب خط الراس گّه کُم خودنمایی میکند. شمال نیز مرز استان کرمان و هرمزگان است که کوه خّبر کاملا مشخص است.
ساعت ۱۰:۱۵ صبح به کمپ رسیده، چادرها و کوله ها بسته شده، ساعت ۱۱:۲۰ به سمت دره زاکین حرکت کردیم. ساعت ۱۳ به چشمه پرزردو و ۱۴:۳۰ به باغ رسیدیم. پس از صرف نهار و استراحت ساعت ۴ به سمت مبدا صعود حرکت کردیم و ۶ عصر به محلی که با مینی بوس قرار گذاشته بودیم رسیدیم و تا رسیدن ایشان زیر اسمان دیدنی کوهستان دراز کشیدیم و از تماشای ستارگان لذت بردیم.
” شاید این یک تعصب باشد .. ولی من باورنمیکنم که انسانی؛ علت صعودش به قله را دیدن منظره ی اطراف بیان کند …
هیچکس سختی کوهستان را برای دیدن یک منظره تحمل نمیکند.
قله؛ تنها جایی بر کوهستان نیست . قله در قلب و ذهن ما جای دارد .
قله ؛ پاره ای از یک رویاست که به حقیقت می پیوندد ..
و مدرکی مسلم بر این است که زندگیمان بامعناست ..
قله نشانی ازآن است که میتوانیم باقدرت اراده و توان جسممان ؛ زندگی را به آنچه میخواهیم و آنچه دستانمان قدرت خلق آن رادارند؛ تبدیل کنیم … “
بخشی از کتاب لمس بام دنیا نوشته اریک واینمایر
(اولین کوهنورد نابینای صعودکننده به اورست)
