سرپرست : حمید بذرافکن
مسئول فنی : جواد لاریبی
در منطقه کرمان چندین ارتفاعات شاخص بالای ۴۰۰۰ متر وجود دارد که شامل هزار به ارتفاع ۴۵۱۱ متر، لاله زار ۴۳۵۱ متر، کوشاه ۴۴۰۰ متر، سرمشک ۴۰۵۰ متر، پلوار ۴۲۳۳ مترو جوپار ( سه شاخ یزرگ) ۴۱۳۵ متر. قله هزار مخروط منفردی است که از شمال به آبادی میرشادی، از جنوب به دره رودخانه قهرود و از سمت راست به آبادی راسک منتهی می شود. از ویژگی های بارز طبیعی این قله وجود آبشار ۷۰ متری بسیار زیبای زررود در جبهه شمالی است. این قله بلند ترین قله جنوب کشور و پس از دماوند، علم کوه و سبلان چهارمین قله بلند ایران زمین محسوب می شود. نکته جالب دبگر در مورد این قله کمترین شتاب ثقل زمین در ایران است که توسط شبکه ملی ثقل سنجی در روی این قله اندازه گیری شده است.
مسیر اصلی صعود این قله از جبهه شمالی از تپه ای مشرف به آبشار زررود است. بهترین زمان برای صعود این قله خرداد ماه می باشد. صعود زمستانی این قله اگر چه به دشواری قلل جوپار و پلوار نیست اما با مشکلاتی چون برفکوبی سنگین و هوای سرد و خشک غیر قابل پیش بینی همراه است.
مدت زیادی بود که دوست داشتم برنامه ای در کوه های منطقه کرمان اجرا کنم اما فرصت مناسبی پیش نیامده بود. طبق تقویم گروه برنامه این هفته صعود خط الراس شرقی دنا بود که به دلیل مشکلات پیش آمده برای سرپرست برنامه اجرا نمی شد. فرصت مناسبی برای اجرای برنامه ای چایگزین. با مشورت های انجام شده تصمیم گرفتیم که برنامه صعود قله هزار کرمان را اجرا کنیم. از دوستانی که در منطقه داشتم از وضعت برف در هزار پرس و جو کردیم. پیش بینی وضعیت آب و هوا هم حاکی از هوایی نیمه ابری و مختصری بارندگی بود.
به همراهی همنوردان خوبم آقایان جواد لاریبی، علی نیک بخت، محسن دهقان و اشکان حبیب آگهی (مهمان) و خانم ها فاطمه آزاد و لیدا ضیاع روز ۴شنبه ۶ اردیبهشت ساعت ۶ صبح با دو وسیله شخصی شیراز را به سمت کرمان ترک کردیم. حوالی ۴ عصر در جاده کرمان-بم باران شدیدی باریدن گرفت و نوید برنامه ای متفاوت را می داد. از کرمان باید در جاده کرمان-بم به سمت راین رفت که حدود یک ساعت با سواری طول می کشد. از راین هم تا آبشاد زررود ۱۲ کبلومتر مسافت است. در راین می توان مایحتاج را تهیه کرد البته در منطقه توریستی آبشار هم تعدادی مغازه و رستوران موجود است. ساعت حدود ۵ عصر بود که به آبشار زررود رسیدیم. پس از آماده شدن و بستن کوله پشتی از تپه ای که روبروی آبشار است بالا رفته و پس از مسافت کوتاهی به دشتی بالای آبشار می رسیم که در آن رودخانهی بسیار زیبا جریان دارد. طبیعت بسایر زیبایی است. باران ملایمی هم می بارد که رنگ و بویی تازه به آن می بخشد. در جوار رود خانه و در مسیر مخالف جریان آن به کوه پیمایی سبک خود ادامه می دهیم. در برخی نقاط هم لازم است که از رودخانه رد شویم. پس از چند پیچ در میان ستیغ کوه ها همچنان که در جوار رودخانه هستیم به تالویی می رسیم که جهت پناهگاه و مسیر دیگری موسوم به بزکش را نشان می دهد. از مسیر سمت راست در جهت پناهگاه ادامه می دهیم و حدود ۲۰ دقیقه بعد حوالی ساعت ۷ بعد از ظهر به پناهگاه می رسیم. در آنجا با استقبال گرم دوستان کرمانی و چند تن از دوستان شیرازی که در قالب یک تیم ۱۲ نفره به پناهگاه آمده بودند رویرو می شویم. گروه دیگری هم ار کوهنوردان راینی در اتاق دیگر پناهگاه بودند.
پناه گاه در ارتفاع حدود ۳۰۰۰ متری قرار دارد. شامل ۲ اتاق سنگی است که اتاق بزرگتر گنجایش حدود ۲۵ نفر را دارد. اتاق دیگر کوچکتر است و معمولا در اختیار کوهنوردان راینی است. در کنار پناه گاه هم محل های مناسبی برای برپایی چادر موجود است. لوله ای هم در جوار پناهگاه کشیده شده که آب گوارایی را تامین می کند.
پس از صرف شام با دوستان کرمانی و راینی راجع به شرایط صعود گفتگو کردیم. ظاهرا در روز گدشته بارش بسیار زیادی در منطقه بود و میزان برف بسیار زیاد شده و کوه حال و هوایی کاملا زمستانی دارد. نهایتا تصمیم گرفتیم صبح ساعت ۶ پناهگاه را به سمت قله ترک کنیم و تا آنجا که ممکن است ادامه دهیم. متاسفانه تجهیزاتی مثل کلنگ و گتر نداشتیم و این احتمالا کار را کمی دشوارتر می کرد. کوله صعود فردا را آماده کرده و خوابیدیم.
شب بسیار خوبی را سپری کردیم. صبح ساعت ۵ از خواب بیدار شدم و بیرون از پناهگاه رفتم. با دیدن آسمان پر ستاره خوشحال شدم و دوستان را از خواب بیدار کردم. پس از صرف صبحانه ساعت ۶ از پناهگاه خارج شدیم. مسیر صعود از یالی پر شیب در سمت غرب روبروی اتاق کوچک پناهگاه شروع می شود. مسیر پاکوب هم مشخص است. مسیررا ادامه می دهیم تا در بالای یال با دور یک ستیغ به سمت جنوب تغییر مسیر می دهیم و به سمت منطقه ای موسوم به تاج خروس حرکت می کنیم. این قسمت شیب ملایمی دارد. تقریبا از ارتفاع ۳۵۰۰ متری درگیری با برف آعاز می شود. پس از ۲ ساعت از پناهگاه به سنگ بزرگی می رسیم که به تاج خروس موسوم است. کمی استراحت کرده و در یک مسیر گرده سنگی با برف زیاد مسیر را ادامه می دهیم. در برخی نقاط شیب بسیارتند است و حتی دست به سنگ بالا می رویم. پس از حدود ۲ ساعت به بالای برفچالی می رسیم که از زیر قله تا انتهای دره ای منتهی به پناهگاه ادامه دارد. برفچال را به سمت شرق تراورس می کنیم تا روی خط الراس تیغه ای در سمت شرق قله قرار می گیریم. خط الراس را به سمت غرب ادامه می دهیمن تا با قله می رسیم. ساعت ۱۱ صبح است. هوا بسیار سرد است. نیم ساعتی می شود که هوا مجدد خراب شده و مه همه جا را فرا گرفته حدود ۱۵ دقیقه بعد روی قله دوتان کرمانی هم به قله می رسند و چند عکس یادگاری با هم می گیریم و سریعا به سمت پایین جرکت می کنیم. تگرگ شدیدی می بارد و صدای رعد و برق از همه طرف به گوش می رسد. برای جلوگیری از خطر صاعقه به سرعت ارتفاع خود را کم می کنیم و ساعت ۲ به پناهگاه می رسیم.
پس از صرف تهار و کمی استراحت پناهگاه را ترک کردیم و حدود ساعت ۵ در کنار آبشار زررود به محل پارک ماشین ها رسیدیم. و به سمت شیراز حرکت کردیم. برنامه بسیار خوبی بود. طبیعت هم بی نظیر بود. از همه همنوردان خوبم تشکر می کنم.
