گزارش خوانی گذر زمستانه خط الراس امروله

در ابتدا اجرا برنامه پنجم و ششم دی ماه۹۹ در نظر گرفته شد اما به دلیل نامساعد بودن شرایط جوی تاریخ اجرا آن به ۶ و ۷ (جمعه و شنبه) تغییر پیدا کرد و همین امر سبب شد دو تن از همنوردان بدلیل مشکلات کاری صرف نظر کنند و درنهایت به همراه دو همنورد آقایان الهامی و محبی تصمیم به اجرا آن گرفته شد.

جمعه ششم دی ماه ۹۹ هوا به شدت سرد است و آسمان کاملا صاف و بادی سرد درحال وزیدن.

روستای بردینه کچکینه« قاسم آباد» محل شروع کار است.

ساعت ۴ صبح را نشان میدهد چشمه بالا دست روستا و آبشخور گوسفندان کاملا یخ زده است. کوله های سنگین را بردوش میزنیم.

مسیر یال سنگی پرشیب را به سمت گاچال در پیش میگیریم. گاچال کاملا سفید و مملو از برف است، به نوبت برف کوبی میکنیم. دی وقفه تا به پناهگاه می رسیم اینجا تا چندی پیش مامنی بود برای عاشقان کوهستان و حالا مکانی که نگاه کردن به دیوارهای فرو ریخته اش خستگی راه را برای ما صد چندان کرد. توقفی ۱۰ دقیقه ای در لابلای دیوارهای استوار مانده ی پناهگاه و خوردن نوشیدنی داغ هم بر گرمای تنمان اضافه نکرد.

پناهگاه را ترک و به حرکت ادامه میدهیم

دره ی رو به روی پناهگاه به سمت قله پربرف و نفس گیر است. روی یالی که هفت چشمه و صنوقه آنجا نمایان است برای لحظاتی گام برداری و حرکت بر روی سنگهای پوشیده از برف را تجربه و با صرف انرژی کمتر بر سرعت خود اضافه میکنیم.

انوار محبت آمیز خورشید برای ما بهترین هدیه خداوند است که میل صعود را درما صد چندان میکند. دقایقی بعد قله نقاب از روی برداشته و نمایان میشود. قله نمازگاه با ارتفاع ۳۲۰۵ متر( اندازه گیری با دستگاهGPS) یکی از بلندترین قله های این خط الراس زیباست. تنها دقایقی کوتاه برای گرفتن چند عکس یادگاری توقف و مناظر زیبای منطقه را نظاره گر می شویم.

لنز دوربینم از شدت سرما یخ زده بود و موفق به عکاسی با دوربین نشدم و گوشی های همراه همنوردانم خاطرات این صعود را به ثبت رساندند.

بی تردید انجام فعالیت های کوهنوردی بر روی کوهستانهایی که تا به حال تلاشی بر روی آن ها انجام نگرفته، کار به نسبت دشوارتری است، هیچگونه اطلاعی از میزان انباشته شدن برف بر روی معبرها وجود ندارد و مسیرهای عبوری در این فصل کاملا با فصول گرم متفاوت میشود. زمان بندی درستی با توجه به حجم برف و مسیرهای یخ زده و شرایط آب و هوایی و سرعت وزش باد و سرما و… وجود ندارد. گربه راههایی که در فصول گرم با دست به سنگ شدن چندان دشوار طی نمیشوند در این فصل چندین برابر زمان میگیرند.

در سمت شرق خط الراس دره هایی ژرفناک و دیواره های آهکی بلند قرار دارد که عبور از آنها تنها در معدود مسیرهای شناخته شده امکان پذیر و در سایر موارد مبهم و بدلیل ریزشی بودن امکان دسترسی از آن مسیرها به خط الراس وجود ندارد و در سمت غرب ستیغ هایی سپید پوش و دره هایی پر برف که در انتها به منطقه حفاظت شده میان ختم میشود قرار دارد.(منطقه حفاظت شده میان امروله،حدفاصل بین خط الراس امروله و نخودچال میباشد).

حرکت بر روی خط الراس با وجود افت و خیزهای بسیار، و طولانی بودن مسیر نیرو و استقامت زیادی را میطلبد.

در بعضی از قسمتها مجبوریم از لبه گرده های پرشیب برفی عبور کنیم.به دلیل آشنایی همگی به فنون یخ و برف کار را با اطمینان و سرعت بیشتر دنبال کردیم. اما در صورت بلند بودن مسیرها و یا نداشتن دید با توجه به خرابی هوا حتما باید از طناب استفاده شود. خستگی در چهره دوستان کاملا مشهود است گویا این قسمت از خط الراس قصد تمام شدن ندارد. خورشید هم دارد از ما رخ بر میتابد و قصد گریختن دارد.

ما به چند تیغه که از هر دو طرف به پرتگاه ختم و سطحی کاملا یخ زده دارد، رسیده و با احتیاط و به کارگیری تجارب گذشته عبور کرده و دقایقی بعد خود را بر بلندای گردنه کینی کل می یابیم. نفس راحتی می کشیم و با دیدن مکان مناسبی برای شب مانی شروع به برپا کردن چادر میکنیم.

۱۴ ساعت از فعالیت ما می گذرد، بیش از ۱۰ ساعت از زمان را در میان تازیانه باد و سرمایی بین ۱۵ تا ۲۰ درجه زیر صفر بر روی خط الراس ادامه دادیم. جز آن دو استراحت کوتاه در پناهگاه و قله نماز گاه و لحظاتی که برای گرفتن عکس می ایستادیم، تمام این مدت بی وقفه در حال برف کوبی و تلاش برای پیمودن و ادامه مسیر بودیم.

با وجود سرما شدید و وزش باد، شب را به راحتی و با آرامش در ارتفاع ۳۱۰۰ متری سپری کردیم.

روز دوم شنبه ۷ دی ماه بعد از خوردن صبحانه و جمع آ وری چادر و گرفتن چند عکس یادگاری، شیب پر برف کینی کل را تا روی گردنه سرازیر می شویم امروز هوا به نسبت گرمتر از روز گذشته است پوشاک ها را کم کرده و صعود خود را با انتخاب مسیری بد راه و نامشخص به سمت قله عزیز بابا ادامه دادیم قله های فرعی یکی پشت سر دیگری صعود و در نهایت روی خط الراس سوار بر کار می شویم.

تازه کار ما شروع شده بود خط الراس با بده بستان های زیاد و مسیر هایی غیر مسقیم و مارپیچ با برف کوبی سنگین در انتظار ما بود تلاش مان را بی وقفه ادامه دادیم وهر از چند گاهی دقایقی مات و مبهوت مناظر زیبای منطقه می ایستیم

خسته ایم چرا که هر چه ادامه میدهیم باز قله ای از پس قله ی قبلی نمایان و تمام رشته های ما را در به پایان بردن کار پنبه میکند.

درتمام طول این فعالیت تنها برای چند مسیر کوتاه توانستیم از جبهه جنوب شرقی خط الراس که برف به نسبت کمتری دارد عبور کنیم. برف کوبی سنگین در جبهه غربی و در گیری با صخره های غیر قابل عبور که بارها به ناچار باید برمی گشتیم و از سمت دیگر از آن راهی جستجو و برای گذر انتخاب میکردیم، نفسمان را بند آورده بود فریاد می کشیدیم و با تشویق یکدیگر سرانجام با سرازیر شدن از شیب مملو از برف جبهه شمالی به مله ارژن میرسیم.

مسیر سرخه راه را در پیش و پس از ۹ ساعت تلاش در روز دوم با تاریکی هوا در میان واق واق سگهای روستای حصار تلاشی جانانه را از ستیغ های طولانی با خاطرات و درسهایی از آموزگار طبیعت به پایان رساندیم.

در این پیمایش ۲۸ قله بالای ۳۰۰۰ که ۲۱ قله آن بالای ۳۱۵۰ بودند شناسایی که تعدادی قله های اصلی و دارای نام و تعدادی قله های فرعی و بی نام هستند. از میان قله های صعود شده میتوان به نماز گاه، سنگ سولا، بره جوشن، دال وشان، دائم برف، کینی کل، عزیزبابا، بن چیخ، لانه قوش اشاره کرد.

تحقیق و بررسی و مشخص شدن ارتفاع قله های دارای نام را در برنامه های آتی و فصول گرم برای دقت عمل بیشتر به پایان خواهیم رساند.