به نام خدا
- گزارش صعود زمستانی قلل سه سنگ ( از نمارستاق )
نفرات برنامه : مجید ملک محمدی . مهدی احمدی . محمد سیروس
تاریخ برنامه : ۷و۸ اسفند ۹۹
منطقه : البرز مرکزی . روستای نمارستاق
مسیر صعود : یال شمالی قله سه سنگ ۳
ارتفاع شروع : ۱۸۰۰ متر پارکینگ نمارستاق
کل ارتفاع صعودی : ۳۱۰۰ متر
مسافت پیموده شده : ۴۰ کیلومتر
مسیر کلی : نمارستاق . دشت دریوک . چشمه اشلت . ابشار آسونه کر .دشت لهرا .گردنه کهون . دشت سیاهرود . یال شمالی قله سه سنگ ۳
وضعیت آب وهوا : سرد و مه آلود و آفتابی
وضعیت انتن دهی منطقه : ضعیف
راهنما: ملک محمدی
سرپرست : مجید ملک محمدی
معرفی منطقه :
خط الرأس ۳۰ کیلومتری شرقی غربی دوخواهرون در منتهی الیه شمالی دشت لار در منطقه نمارستاق از استان مازندران و بخشی از رشته کوه های البرز مرکزی قرار دارند
قلل سه سنگ بعد قله تخت برفی قرار گرفته اند . پوشش سنگی و هرم بزرگ سه سنگ ۱ به سختی این قلل افزوده .مجموعه سه سنگ ها توسط قله ورارو به یال سرداغ و قله دماوند وصل میشوند .
همسایگان غربی این قله عبارتند از ؛ کهو – تخت خرس و چپکرو.
خط الرأس هفت سران لار و قله مشهور شکرلَقاس و ناظر در شمال این قله قرار گرفته اند و از طریق قله کهو قابل صعودند.
از چهار مسیر میتوان این قله را صعود کرد:
۱-مسیر خط الراس غرب به شرق و بالعکس ( چپکرو -ورارو )
برای رسیدن به این مسیر میتوان از دشت لار به سرخک و گردنه قو رسید و خط را پیمایش کرد تا گوسفند سرای چشمه کلوم و بالعکس
۲-مسیر نمارستاق به دشت دریوک و سیاهرود ودریال های شمالی
شرح گزارش
سال پیش با صعود موفق قلل دوخواهران و دیدن رخ زیبای زمستانی قلل سه سنگ جرقه صعود در ذهن بنده ایجاد شد . چه قدر این منطقه را دوست دارم .بارها به اینجا سفر کرده ام .اماچه هیاهویی برای صعود در من وجود دارد .به راستی من اینجا را دوست دارم واز داخل شدن به لذت میبرم
زمستان در حال گذر است و من تا حدودی توانستم امسال به خوبی خوب از این گذر زمان استفاده کنم از بعد برنامه سیالان به علم کوه یک دماوند و یک هفت ناوه با دوستان تجربه کردم .
واین سه سنگ را از قبل در ذهن داشتم .
با استاد افشاری و مسعود خرسند و چند نفر دیگر مطرح کرده بودم .اما به دلایلی هیچ کدام از این بزرگواران قسمت حضور در این برنامه را نداشتند .
با هماهنگ کردن با اقای احمدی و محمد علی سیروس قرار شد که پنجشنبه ساعت ۴ صبح از تهران حرکت کنیم .برنامه از این قرار بود که روز پنجشنبه تا هرجا که توان و شرایط مهیا بود صعود داشته باشیم .واز آنجا که منطقه را خوب میشناختم و میدانستم برف منطقه چگونه خواهد بود . باید زمان بندی را مدیریت میکردیم . قرار بود از تیغه شمالی قله سه سنگ صعود کنیم . به همین خاطر وسایل فنی و ابزار همراه خود برده بودیم که با توجه به شرایط برف و بهمن خیز بودن زیر تیغه تغیر مسیر داده و ابزار استفاده نشد .
صبح روز پنجشنبه از تهران حرکت کردیم .دغدغه ما عبور از جاده و محدودیت ها بود که به حول قوه الهی با ما کاری نداشتند .
وبه راحتی عبور کردیم .وارد جاده نمارستاق شدیم ( ادرس وردی جاده : بعد جاده ناندل دومین دوربرگردان به سمت تهران . تابلو شهدا ) مه جاده را پر کرده بود و شبنم برروی زمین و درخچه ها نشسته بود .هوای سردی حس میشد واین به خاطر مه غلیظ منطقه بود .
به پارکینگ نمارستاق رسیدیم .هوا به شدت سرد بود طوری که بیرون نمیتوانستیم کفش هایمان را بپوشیم . پس از آماده شدن ساعت ۸:۳۰ به راه افتادیم .برف نسبت به پارسال کمتر بود .اما بد هم نبود .با برف کوبی سنگین به دشت دریوک رسیدیم .هیچ چیز جز سفیدی و مه دیده نمیشد .دشت دریوک را به سمت دره اشلت ادامه دادیم .چالش عبور از رودخانه همیشه برای ما وجود داشت .به سختی از رودخانه عبور کردیم و مسیر را ادامه دادیم .
به کنار چشمه اشلت رسیدیم.چشمه ایی گوگوردی که آب آن خواص درمانی دارد .البته آب ان خشک شده بود .
به مسیر ادامه دادیم .برفکوبی سنگین تر شده بود . با دیدن جوجه تیغی بزرگی به آبشار آسونه کُر رسیدیم .کمی تنقلات خورده و به مسیر ادامه دادیم .اینبار از کف دشت مسیر را ادامه ندادیم نرسیده به دشت از یال سمت چپ بالا رفته با این کار برف کوبی کمتر میشد و ما از بالا به آن سوی دشت میرسیدیم.
در طول مسیر بهمن هایی بزرگ و کوچک ریخته شده بود که گاها از مسیر بهمن های ریخته شده حرکت میکردیم . دشت لهرا را رد کرده و وارد شیب های تند و طولانی گردنه کهون شدیم . نفر به نفر برف کوبی میکردیم .مسیر تمامی نداشت. رسیدن به این گردنه یعنی رسیدن به تمام سختی ها.
گردنه ایی که از سویی سمت قلل لهرا و سویی به سمت کهون و هفت سران و شمال آن به دشت سیاهرود و قلل دوخواهران میرسد .
وزن کوله هایمان بسیار سنگین بود .به قسمتی از مسیر رسیدیم که پیشنهاد دادم که اینجا کمپ بزنیم و فردا سبک بار راهی گردنه ادامه برنامه بشویم البته آقای احمدی مخالف بود اما به جایی نرسید .
چادر را برپا کردیم . ساعت حوالی ۱۶:۳۰ بود منطقه مه مطلق بود سرما به ما غلبه کرده بود و نوشیدن چایی داغ و غذا مارا گرم میکرد . سریع جمع وجور کردیم و به داخل چادر رفتیم .شب خیلی خوبی بود . با غروب خورشید و سرمای مجدد منطقه مه فروکش کرده و آسمان مهتابی نمایان شد .با خوردن شامی مفصل خوابیدیم .
صبح روز جمعه با زنگ گوشی از خواب بیدار شده و شروع به برف آب کردن کردیم . دوفلاکس آب جوش و مقداری تنقلات برداشته که همراه کلنگ ، کرامپون ، طناب لوازم فنی راهی گردنه شدیم .
ساعت ۶:۲۰ بود وهنوز آفتاب جون نداشت دمای هوا ۲۰- درجه بود و ما منتظر پرتوهای نور خورشید بودیم تا کمی جون بگیریم .
بایک تایم عالی به گردنه کهون رسیدیم .نمای قلل دوخواهران و سه سنگ ها بسیار زیبا و تماشایی بودند . به سمت سیاهرود حرکت کردیم.
در گوشه ایی چند دقیقه ایی استراحت کردیم و چایی داغ نوش جان کردیم . سیاهرود مث همیشه مملو از برف و زیبا بود .دلیل صعود نکردن از تیغه شمالی به خاطر حجم برف و بهمن خیز بودن زیر تیغه ها بود .به همین خاطر بردن هارنس و لوازم فنی و طناب بیهوده بود .لوازم را در دشت سیاهرود گزاشته و سبکبار به سمت بالا رهسپار شدیم .
مسیری که انتخاب کردم بهترین مسیر ممکن بود .ازابتدای دشت سیاهرود مسیر را به سمت چپ و یال سمت چپ بالا رفتیم این یال بعد از صعود چند تپه به دشت زیر یکی از قلل سه سنگ میرسید و این مجموعه قلل را از سمت چپ به راست صعود میکرد .
یال را شروع به بالا رفتن کردیم . برف سفتی روی یال وجود داشت . که نیاز به بستن کرامپون بود که اینکار را کرده و ادامه مسیر دادیم .شکوه و عظمت قلل منطقه از ناظر بزرگ تا قلل دوخواهران و دماوند آدمی را از خود بی خود میکرد .
با رسیدن به دشت زیر قلل سه سنگ ازیال سمت چپ بالا رفتیم . شرایط برف عالی بود وکمتر برف کوبی میکردیم واین از شانس خوب ما برای صعود بود .راس ساعت ۱۲:۱۵ به قله اول سه سنگ رسیدیم و راهی قله دوم شدیم . قسمتی سنگی که خیلی شبیه عبور تیغه های ژاندارک بود در مسیر قرار داشت که با احتیاط عبور کرده
و ساعت ۱۳ به قله بعدی سه سنگ رسیدیم.قله سوم را دیگر سمتش نرفتیم چرا که هرم سنگی مشکلی داشت و قطعا زمان بیشتری میخواست. اصلا باید اینطور گفت که هرم اصلی سه سنگ یک برنامه مجزا و کمپ زیر قله و زمان خودرا میطلبد و صعود آن یک برنامه شاخص فنی میباشد که شاید در سال های آینده تلاشی بر روی آن انجام دادم .
با صعود قله و گرفتن چند عکس از منطقه و عکس های یادگاری به سمت پایین حرکت کردیم .مسیر فرود همان مسیر صعود بود چرا که ایمن ترین مسیر بود و برف کوبی آن انجام شده بود .
به سیاهرود رسیدیم.کشیدن شیب زیر گردنه کهون ( ۳۰۰ متر ) واقعا سخت بود و کسل کننده ومجبور بودیم باید این مرحله را هم پشت سر میگزاشتیم .با رسیدن به گردنه و فرود ان به چادر هایمان رسیدیم .
سریع چایی دم کرده و با خوردن عصرانه ایی مختصر جمع وجور کردیم و به سمت پایین حرکت کردیم ودر نهایت ساعت ۲۲:۳۰ به پارکینگ نمارستاق و ماشین رسیدیم و این برنامه را به پایان بردیم .
دراین صعود یک شب مانی زیر گردنه کهون انجام شد که برای این شب مانی ما تمام لوازم شب مانی و کمپ را همراه داشتیم و در مورد تجهیرات باید بگم که چون صعود زمستانی بود و منطقه منطقه ایی سرد بوده تمام لوازم را سعی کردیم خوب ببریم .وتمام لوازمی که برای یک صعود زمستانی و چهار هزاری باید میبود را به همراه داشتیم .
نمارستاق منطقه ایی زیبا بوده که زمستان و بهارش فوق العاده بوده این منطقه همیشه پذیرا کوهنوردان برای صعود قلل ( ناظر بزرگ . کهون . تاج کوه .شیخ کوه . قلل خط دوخواهران . خط لهرا ) بوده . لذا باید در حفظ این منطقه اعم از حفظ امنیت ، پوشش گیاهی ، احترام به بومیان منطقه ، وزیست بوم کوشا باشیم .
صعود زمستانی قلل متطقه نمارستاق جز صعود های خاص بوده و مشقت فراوان داشته و باید در نظر داشت که حتما از منطقه ترک منطمئن داشته باشیم و واقف صعود های زمستانی بوده بعد راهی این منطقه بشویم چرا که منطقه بیشتر اوقات مه غلیظ داشته و مسیر های بهمنی در مسیر بوده که با کوچک ترین اشتباه حوادثی ناگوار به همراه خواهد داشت .تیمی که برای صعود عازم این منطقه میشود باید در نظر داشته باشند که چه شب مانی داشته ویا نداشته حتما بیل برف همراه داشته باشند .
